1. Aubade
2. The Tale of Taliesin
3. Ban-Ban Caliban
4. Song of Aeolus
5. Out of Season
6. Second Bundle
7. Kayoo
8. The Camden Tandem
9. Nexus
10. One over the Eight
11. Etika
Recorded: January through March, 1976 at EMI Abbey Road Studios, London
Released: June 1976
Roy Babbington: bass
John Etheridge: guitars
John Marshall: drums, percussion
Alan Wakeman: soprano & tenor saxes
Karl Jenkins: keyboards
with:
Mike Ratledge: synthesizer on Ban-Ban Caliban and Song of Aeolus
Door het vertrek van Ratledge, bandleider, componist en vanaf het begin essentieel lid, verschoof de hiërarchie in de groep. Karl Jenkins, al enige tijd degene met de meeste composities, werd nu bandleider. Jenkins wilde in zijn nieuwe ‘functie’ liever geen blaasinstrumenten meer spelen, dus moest men op zoek naar een nieuwe saxofonist. Die werd gevonden in de persoon van Alan Wakeman, ja, dat is de neef van Rick Wakeman (die van Yes) neef. Wakeman speelt sopraan- en tenorsaxen. Wakeman was weliswaar bereid de groep te helpen bij het maken van het nieuwe album, blijven wilde hij liever niet. Niet lang voor het maken van dit album had John Etherdige de vertrekkende Allan Holdsworth vervangen.
Soft Machine stond er in 1976 niet heel best voor. Er was weinig of gee geld en de groep kreeg te maken met een afnemende populariteit. Ondanks het feit dat 'Bundles' door het frisse, nieuwe geluid met een gitaarspelende Holdsworth goed ontvangen was, was het wezenlijke karakter van de groep veranderd. Jenkins, toch meer een mainstream dan een 'extreem' componist, had Soft Machine in een wat rustiger vaarwater gestuurd. Zijn composities zijn meer 'gelikt' en eerder wat 'klassieker' van opzet dan jazz-rock of pure rock. Dat hoor je terug op ‘Softs’. De enige in het gehoor springende compositie is 'Ban-Ban Caliban' met een voor Soft Machine’s begrippen afwijkende Caribische klank. Of is het omdat Ratledge hierop nog meedoet? Hij speelt synthesizer. Dat doet hij ook op 'Song of Aeolos'. Klinken die daarom misschien meer als Soft Machine dan de andere op ‘Softs’?
'Softs' begint met 'Aubade'; een sopraansax/akoestisch gitaar duet dat leidt tot een filmachtige intro (Jenkins doet het weer) van 'Tale of Taliesin'. Halverwege het nummer schakelt de band in een andere versnelling met heftig gitaarspel van Etheridge, die daarmee in de voetsporen van Holdsworth treedt. 'Ban-Ban' laat je zelfs dansen en gelukkig voelen. 'Aeolus' begint met wind en repetitieve elementen om over te gaan in een bijna emotionele gitaarpartij met op de achtergrond drums gehuld in echo’s. een beetje dat gevoel van ’s nachts in de regen op straat lopen op zoek naar de ware liefde…. of je liefdesverdriet verwerken. En dat voor een Soft Machine-album? Mooi, dat wel, maar het gaf te denken. 'Out of Season' is een wat eenvoudig nummer in typische Jenkins-stijl, weinig solo’s hier. 'Second Bundle' verwijst natuurlijk naar de vorige plaat, ‘Bundles’. Het is vloeiend, minimalistisch en leidt tot Marshall’s vaste traditie van een percussie/drumsolo. Dit keer bouwt hij het werk op naar een krachtig duet met de andere John in de 'Camden Tandem'. Aardig allemaal, maar weinig nieuws. Tijd voor pauze met 'Nexus' en daar is plotseling een… funky geluid. Uh? 'One over the Eight' (hoe origineel) is een dance/fusion nummer met tenorsax-accenten. Echter halverwege het dansfeest lijkt men zich herinneren : “oh, excuse me, we are Soft Machine”. Vervolgens gooit gitaar-John er een wilde solo in. ‘Softs’ eindigt met een rustige, akoestische gitaartrack 'Etika'. En dat lijkt dan weer op 'Bundles', lp-kant A.
‘Softs’ een album zonder muzikale verrassingen en zelfs wat minder Soft Machine dan we gewend zijn. Aan de andere kant vind ik het anno nu - eerlijk gezegd - inmiddels beter dan toen ik het in 1976 hoorde. Misschien moet je, net als Ratledge deed, een en ader loslaten?