eerste cd-versie
1. John Peel introduction
2. Blind Badger
3. Neo-Caliban Grides
4. Out Bloody Rageous (excerpt)/Eamonn Andrews/All White/Kings and Queens/Teeth/Pigling Bland/10.30 Returns to the Bedroom
5. Slightly All The Time (excerpt)/Noisette
Recorded: March 11th, 1971 at Paris Theatre, London
Released: 1993/2005
Elton Dean: alto sax, saxello (2-5)
Mike Ratledge: electric piano, organ (2-5)
Hugh Hopper: bass guitar (3-5)
Robert Wyatt: drums, voice (3-5)
with heavy friends:
Mark Charig: cornet (2, 4)
Phil Howard: drums (2, 3)
Neville Whitehead: bass (2)
Roy Babbington: bass (4)
Paul Nieman: trombone (4)
Ronnie Scott: tenor sax (4)
and
John Peel: introduction (1)
In 1993 bracht Windsong namens de BBC de cd 'Live in Concert' uit. de verpakking was op zijn minst gezegd niet heel aantrekkelijk, maar dat gold absoluut niet voor de muziek. In 1993 deed Hux het over, beter gelukkig. De titel werd meteen onder handen genomen en omgedoopt tot 'Soft Machine & Heavy Friends'.
Het is inderdaad een ‘heavy’ concert dat hier gegeven wordt. Aan de ene is er een ‘minigroep’ bestaande uit Dean en Howard. Die laatste een geweldige drummer, maar net als Dean het liefst vrij speelt, liever improviseert dan vaststaande thema’s speelt. Dean had er een goed maatje aan. Aan de andere kant de tweede 'minigroep' van Ratledge en Hopper die juist wel hielden van structuren, thema’s en componisten zijn van de meeste van Soft Machine’s muziek. En dan is er nog een derde partij, die van Robert Wyatt in zijn eentje. Gefrustreerd over de muziek, de moeilijkheid, het gebrek aan zang en vaak heel erg dronken.
“The Dynamic Duo”, zoals Ratledge en Hopper Dean en Howard noemden begint in een combinatie die bijna hetzelfde is als op Dean’s eerste soloalbum, dus met Mark Charig en Neveille Whitehead. Ratledge doet mee op piano, maar blijft in de luwte. De muziek heeft iets van Soft Machine, maar is tegelijkertijd veel vrijer. Dan verandert de setting naar Soft Machine met twee drummers (!) Wyatt én Howard. Het is het enige muziekstuk dat we kennen met die twee drummers. Prachtig stuk muziek en dito geschiedenis. Howard gaat, Mark Charig, Roy Babbington, Paul Nieman en Ronnie Scott komen. Een uitgebreide Soft Machine was niet nieuw, denk bijvoorbeeld aan het septet in de periode voor ‘Third’. Nu staan er geen twee drummers, maar twee bassisten op het podium. Dat werkt uitstekend. Dat wisten we al van ‘Fourth’ natuurlijk, waar zowel Babbington als Hopper tegelijkertijd spelen. Het is een geweldige set die Soft Machine hier met hun "heavy friends" laat en horen.
In de toegift krijgen we ‘Slightly all the Time’/’Noisette’. Twee stukken die met vuur uitgevoerd worden. De naam van het album blijkt goed gekozen….
Achteraf zou je misschien moeten zeggen dat Soft Machine vaker met meer mensen in de groep had moeten optreden. Maar ja iets met geld...Tegelijkertijd maken deze 'uitstapjes' Soft Machine's muziek waardevoller, rijker ook. En dat zat in 1993 allemaal in zo'n nietszeggende hoes verpakt die je wellicht daarom bijna had laten liggen.