muziek    home
Live at the Proms 1970
	LIVE AT THE PROMS 1970 1. Out Bloody Rageous 2. Facelift 3. Esther's Nose Job Recorded: August, 13th , 1970 at Henry Wood Promenade Concert, Royal Albert Hall, London Released: 1988 Mike Ratledge: keyboards Hugh Hopper: bass Elton Dean: alto sax, saxello Robert Wyatt: drums "We was invited by Tim Souster, who had an evening using the hall to do what he liked with. I believe he'd heard our second LP, asked us on the strength of that. He discovered us on the way to discovering Motown. Via The Who, I think. Anyway it was brave of him to invite us despite the withering contempt of the posh music establishment. Before our bit, I went out the back for a quick fag and the doorman didn't want to let me back in. "I've got to play in there", I said. "You must be kidding son," he said, "they only have proper music in there". Not that night they didn't." Robert Wyatt	The Proms in de beroemde Royal Albert Hall. Meestal een ‘deftige’ aangelegenheid voor klassieke- en jazzmusici. Ooit mochten er popgroepen/rockbands optreden, maar nadat Frank Zappa and The Mothers of Invention dat gedaan hadden was het voorbij. Soft Machine was in 1970 geen popgroep meer, maar een versterkte jazz(rock)band. Denk daarbij ook even aan Miles Davis en zijn elektrische band rondom ‘Bitches Brew’. Soft Machine werd gezien als diens Engelse tegenhanger en was enorm populair in jazz-polls. Uitgenodigd worden om tijdens The Proms te spelen was bijzonder, alhoewel… Robert Wyatt zag dat anders: “Die avond niet.". Hoewel het een speciale gelegenheid was, was er geen speciaal programma. Soft Machine veranderde niets aan hun speellijst, ze speelden wat ze in die tijd altijd deden: ‘Esther's Nose Job’, ‘Facelift’ en ‘Out-Bloody-Rageous’. Of ze zo hard speelden als altijd wordt niet genoemd, maar de technische problemen die ze meestal hadden, werden ook meegenomen naar de zaal. In het begin komen er rare geluiden uit Ratledge’s orgel. Het werkt niet en hij probeert het werkend te krijgen door het te 'kickstarten'; een trap met zijn voet er tegenaan. Meestal hielp dat. Het concert deze avond wordt goed uitgevoerd, maar valt niet op als je het vergelijkt met andere uit deze periode De meeste thema's zijn bekend en zelfs solopartijen klinken vertrouwd. ‘Esther’ maakt dit keer veel werk van haar ‘Nose’. Wyatt verzorgt die zelfs met een lange, vocale improvisatie. Hopper’s fuzzbass heeft deze avond een vrije dag, of werkt niet of is niet hoorbaar door al het orgelgeweld. Na bijna veertig minuten is het concert voorbij, het publiek enthousiast achterlatend. Het is dan ook een prima concert. Wat er gespeeld wordt klinkt zelfs frisser dan op 'Third'. Ondanks het feit dat Wyatt bijna niet meegedaan had - zie tekstje hiernaast - werd door het concert in The Royal Albert Hall Soft Machine geaccepteerd door de culturele elite. Maar of ze zich daar iets van aantrokken?
		Paul Lemmens © 2014/2023