muziek    home
Facelift
	FACELIFT CD1 1. Slightly all the Time 2. Out-Bloody-Rageous 3. Moon in June 4. Mousetrap 5. Noisette 6. Backwards 7. Mousetrap-reprise 8. Hibou Anemone and Bear CD2 1. Facelift 2. Eamonn Andrews 3. Esther's Nose Job 4. Pigling Bland 5. I Should've Known 6. Esther's Nose Job-reprise Recorded: April 26th, 1970 at the Fairfield Halls, Croydon Released: 2002 Mike Ratledge: organ, electric piano Hugh Hopper: bass guitar Robert Wyatt: drums, vocals Elton Dean: alto sax, saxello, electric piano	Eén dag na de concertserie bij Ronnie Scott's (‘Somewhere in Soho’) vond het concert in Fairfield Halls, Croydon, plaats. Daarmee is het de tweede opname van het kwartet in de tijdlijn van Soft Machine. Kort daarvoor was de groep van trio naar septet naar kwintet gegaan en vervolgens naar kwartet. Voor menigeen is dit kwartet dé versie van de klassieke Soft Machine, maar aan de andere kant zijn er meer versies van een klassieke Soft Machine. Het concert in Fairfield Halls is opgenomen door Hugh Hopper’s broer Brian omdat het een speciaal concert was, hun ouders zaten namelijk in het publiek! Brian nam het concert, zittend in het publiek, op met een simpele tapedeck. Zoals verwacht is het geluid niet heel best. De drums klinken uit de verte, je hoort geluiden in de zaal, de bas is nauwelijks hoorbaar, maar zowel saxofoon- als orgelpartijen en solo's zijn goed opgenomen. De reden waarom het concert überhaupt werd uitgebracht, is het feit dat Brian denkt dat dit een van de beste concerten van deze band was. Misschien kwam het omdat zijn ouders er waren? Wie weet, maar als je al over alle storingen en de magere geluidskwaliteit kunt stappen en probeert te luisteren wordt je inderdaad op een bepaalde manier de muziek in getrokken. De playlist is bijna hetzelfde als de reeks bij Scott’s. Het concert begint dit keer niet met ‘Eamonn Andrews’ maar met ‘Slightly all The Time’ en ‘Out-Bloody-Rageous’. De langere en door jazz beïnvloede nummers zijn geschreven door Mike Ratledge. Wyatt’s vocaal werk is schaars, maar hij schittert in ‘Hibou Anemone and Bear”. Het eerste deel van het concert is te vinden op cd1, het tweede deel - het is bijna te logisch - op cd2. De meeste composities zijn, vergeleken met de tracks die twee maanden later op ‘Third’ uitgebracht zouden worden relatief kort. ‘Slighty all the Time’ is iets meer dan vijf minuten lang/kort en ‘Out-Bloody-Rageous’ duurt nauwelijks meer dan tien minuten. Het langste nummer is ‘Facelift’, het eerste nummer op cd2. ‘Eamonn’ en ‘Esther’ staan net als de concerten hiervoor ook op de playlist. Een kleine verrassing is ‘I Should Have Known’. Het stuk doet me wat denken aan de Gomelsky-sessies. Wyatt zingt, ergens, maar is helaas nauwelijks hoorbaar. Gedurende het concert speelt de band goed en lijkt  dit inderdaad een prima concert. Maar helaas waren wij er niet bij en hebben daarmee niet de oren en emoties van Brian Hopper. Voor ons is het jammer dat de geluidskwaliteit erg lo-fi is en het publiek vaak en storend hoorbaar is. Daarmee is ‘Facelift’ in feite alleen interessant voor de fanatieke Soft Machine-fans.
		Paul Lemmens © 2014/2023