Night Within (2012) is de eerste release van Land en het is meteen een heel bijzondere. De hoes is in stemmig zwart uitgevoerd, de disc stemmig zwart bedrukt. Zwartgallige muziek dus? Nee, integendeel. Het Londonse duo Daniel Lea (bariton, gestreken bekkens, sound, percussie) en Matthew Waters (bariton, gitaar, piano, bas, percussie) heeft, aangevuld met enkele gasten, een, zoals we dat noemen, movie for your ears, gemaakt. Denk daarbij aan Film Noir, denk ook aan Ennio Morricone en denk dan ook nog even aan de beginperiode van The Cure (Seventeen Seconds) en mix dat geheel met elektronische landschappen en free jazz.

Opmerkelijk is dat bij de mix het slagwerk behoorlijk naar voren is geplaatst. Dat is het werk van Ben Frost, die knutselend met de tracks voor deze cd in Reykjavik ook maar meteen een ‘sub bass’ heeft toegevoegd. De drumpartijen zijn heel strak neergezet, beetje in de stijl van Jaki Liebezeit. Daarbovenop is flink geboetseerd met geluiden; er gebeurt steeds van alles en dat levert een rijk en gevarieerd nachtleven op. Lea en Waters omschrijven hum muziek als "approaching an apocalyptic noir narrative". Dat apocalyptische valt best mee, zo’n doemscenario is het ook weer niet. ’s Nachts alleen op pad heeft zo ook z’n charmes; ik hou er wel van. Maar de sfeer van de nacht is een bijzondere en dat is op Night Within goed aangevoeld.

David Sylvian mag het eerste nummer inzingen; Nothing is Happening Everywhere. Hij doet dat zoals ik van hem verwacht, ook omdat deze muziek heel goed aansluit bij Sylvian’s eigen werk. De reeks gasten bestaat verder uit: Paul Cook (drums, percussie), Matthew Cousins (bas, percussie), Tom Farmer (contrabas), Dom Garwood (klarinet), Duke Garwood (saxofoon en alt klarinet), Richard Turner (trompet), Alexander Tucker (mandoline met strijkstok), Jamie McCarthy (strijkinstrumenten en piano) en Daniel O’Sullivan (piano). Alleen al de bezetting nodigt uit tot nadere kennismaking lijkt mij, tenminste als je houdt van luisteravonturen, of is het avonduren?

De relatief korte cd telt slechts zeven stukken, die dan meteen recht doen aan de titel: het eerder genoemde stuk met Sylvian, gevolgd door Into the Blue, Stillman, Nighthawks, Cosmopolis, Hotel Room en Cold Desire. Behalve dat er schitterende visuals op hun één pagina tellende site staan, Land is een multimediaprojectgroep, is er nauwelijks iets bekend. Kort verhaal dus, maar soms is dat voldoende.