Christine Perfect The Complete Blue Horizon Sessions cd, 2008 Christine Perfect (1943-2022/keyboards, zang) kennen we als Christine McVie, vanwege haar huwelijk (1968-1976) met Fleetwood Mac’s bassist John McVie. Perfect zong in bluesband Chicken Shack en vanaf 1970 in Fleetwood Mac. Met Chicken Shack had ze de hit: ‘I’d Rather Go Blind’ (1969). In 1970 verscheen haar 1e solo-album: ‘Christine Perfect’ met Chicken Shack- en Fleetwood Mac leden. De complete sessie staat op ‘The Complete Blue Horizon Sessions’. Een sfeervol, bluesy album.		The Cure Seventeen Seconds lp, 1980/deluxe 2cd, 2012 In 1980 zag ik vier, frisse, jongemannen in witte kleding hun nieuwe album uitvoeren: The Cure met ‘Seventeen Seconds’. Een Earopener. Later bleek dat hier de bron lag van Gothic Music, echter met muziek geïnspireerd door Nick Drake, Jimi Hendrix, Siouxsie and the Banshees, David Bowie en Van Morrison. ‘The Forest’ was een bescheiden hit. De “new wave”, zoals het toen heette, klonk spannend, vernieuwend, intrigerend. The Cure was in 1980 populair in Nederland en Nieuw-Zeeland.
	Various Studio One Funk 2lp/cd, 2004/2023 Funk was van invloed op de reggae van Jamaica. Die funky reggae bestond uit originals en covers. Onder die laatste horen we een schitterende versie van ‘Shaft’, het blaxploitationthema van Isaac Hayes, maar ook invloeden van Booker T and the MG’s op ‘Hang ‘Em High’ en Motown’s ‘It’s a Shame’ van de Spinners, maar geschreven door Stevie Wonder/Syreeta. Je hoort het spelplezier van Studio One’s sessiemuzikanten. Zoals Devon Russell het laat weten: “You Found Heaven.”		Bert de Coninck Evelyne/De speelgoedpop single, 1976 Bert de Coninck (1949- /gitaar, zang) wordt door zijn fluisterliedje ‘Evelyne’ de “sugarman van de Belpop” genoemd. Evelyne, die van suiker “en ze lacht haar tanden bloot” houdt, heeft overdag een vurige minnaar, haar eigen kantoorman is na zijn werk te moe. Het lied over ontrouw gaf een schok en Belgenland maar werd wel De Coninck’s bekendste werk. In ons land een bescheiden hit (1977). In 2003 bewerkt door Kloot Per W en De Coninck tot ‘Evil-lentje’. “Zullen we het nog eens doen?”

	Brian Hyland Sealed with a Kiss/Summer Job single, 1960 “De zomer zonder jou maakt het een koude, eenzame zomer, maar ik stuur je elke dag een brief Sealed with a Kiss”. Zouden jongeren dat anno nu nog steeds doen? De song werd geschreven door Peter Uddell en Gary Field en gezongen door The Four Deuces (1960). In 1962 zong Brian Hyland het naar de 3e plek (UK, VS). Gary Lewis & the Playboys deden dat in 1967 (19e US), Bobby Vinton (1972, 19e VS) en Jason Donovan in 1989 (UK 1e, meerdere landen een hit). De weemoedige summersong heeft een hoopvol eind: “... Tot in september”, SWAK.		Boz Scaggs Silk Degrees lp, 1976 William Royce "Boz" Scaggs (1944- /zanger, gitarist) maakte met Silk Degrees, zijn 7e en meest succesvolle album ooit (2e Billboardlijst, 5x platina,). Drie muzikanten die hij vroeg voor het album vormden later de band Toto, maar hij vroeg ook jazzmusici Bud Shank en Plas Johnson. De snaarsectie werd gedirigeerd door Sid Sharp (Lumpy Gravy- Frank Zappa). ‘Silk Degrees’ leverde vier hits op: ‘Lowdown’, ‘Lido Shuffle’, ‘We’re All Alone’ en ‘What Can I Say?’ Wat moet je dan nog zeggen?
	Urban Dance Squad Mental Floss for the Globe lp/cd, 1989/2cd, 2015 De Utrechtse Urban Dance Squad liet met hun energieke album ‘Mental Floss for the Globe’ een mix van rock, reggae, hiphop en rap horen. De stijl werd alom nagevolgd tot in Amerika door Rage Against the Machine. Rudeboy Remington, Tres Manos, Silly Sil, Magic Stick en DJ DNA kregen voor hun 1e album een Edison. Vergeleken met live-optredens was het album echter een mak schaap. De dynamiek van het vijftal kwam live pas goed tot hun recht. Duidelijk een “Deeper shade of soul. “		Angelo Badalamenti Soundtrack from Twin Peaks lp/cd, 1990 Mark Frost en David Lynch maakten met de fascinerende Twin Peaks een TV-serie over het onderzoek naar een moord in het fictieve stadje Twin Peaks. In de serie is niets wat het lijkt waardoor je bleef kijken. De minstens net zo fascinerende muziek kwam van Angelo Daniel Badalamenti (1937-2022). Zangeres Julee Cruise (1956-2022) bevestigde met haar zachte, omfloerste stem het onwerkelijke sfeerbeeld. De filmsong ‘Falling’ kwam in meerdere landen in de Top20: “De stem van een engel…”

	Talking Heads Remain in Light lp, 1980/cd-dvd, 2006 Het 4e album van Talking Heads. Hulp van ambientman Brian Eno, invloeden van Nigeriaan Fela Kuti en bijdragen van gitarist Adrian Belew (Zappa, King Crimson), Nona Hendryx (Labelle) en fluistertrompettist Jon Hassell. Lp-kant A is swingend, hoekig, opwindend, dansbaar. Op lp-kant B wordt de muziek zwaar, dik en komt bijna tot stilstand. Na afloop was er helaas gedoe in de band, maar ondertussen hadden ze wel hun beste/mooiste/muzikaalste album gemaakt. Zo blijf je wel in het licht!		The Eddysons Ups and Downs/Our Love is Slipping Away single, 1968 Eddy Nelson begon de Rotterdamse band The Eddysons. Zanger, later producer, Eddy Ouwens zong ‘Ups-and-downs’; een aardig nummer. Interessanter is het zwartwit promofilmpje dat zich afspeelt in Zuid-Limburg (!) met beelden van het Miljoenenlijntje, Valkenburg en Heerlen. Daar zie je het oude station, de voetgangerstunnel en de bushalte voor de IAO. Allemaal verdwenen nu. De jonge, mascaradeern die in en uit het beeld schiet is de 17jarige Patricia Paay, stadgenote van The Eddysons.
	Cesaria Evora Café Atlantico cd, 1999 Cesaria Evora (1941-2001/zang) staat bekend als de “barefoot diva”. De in Kaapverdië geboren zangeres zong het liefst Coladeras, dansvloerwerk, en Momas, langzame, melancholieke,  bluesachtige songs vol triestigheid. Evora zong in zowel Kaapverdisch als Portugees. ‘Café Atlantico’ is een ode aan Evora’s thuis. Bijzonder is dat dit, prachtige album, goud werd in Frankrijk en Polen, maar het was ook populair in Amerika en België. Ondanks de “sad songs” brengt Evora met haar stem de warmte in huis en dat zelfs in de winter.		Heart Crazy on You/Soul of the Sea single, 1976 ‘Crazy on You’ is zo’n nummer dat je niet meer uit je hoofd krijgt. Geschreven door zussen Ann en Nancy Wilson. Iedereen viel voor de ‘looks’ van Ann, maar ondertussen stal Nancy de show met haar gitaarspel. “Buiten zijn bommen en is de duivel, iedereen wordt gek, maar vannacht wil ik alles vergeten en wil ik alleen jou.” Geïnspireerd op ‘Question’ (Moody Blues), maar wordt uitgebouwd naar een heavy rock nummer. In Nederland op een 2e plek in de Top40. Een song om anno nu weer luid te horen.

	Rammstein Engel cd-single, 1997 Rammstein, de industriële-metalband uit Duitsland, leverde regelmatig spektakel met rook, vuur en vlammen. De track ‘Engel’ komt van hun tweede album ‘Sehnsucht’ (1997). De engelachtige vrouwenstem is van Christiane Hebold van de band Bobo in White Wooden Houses. Live wordt ‘Engel’ een waar spektakel als zanger Till Lindemann zijn metalen vleugels uitklapt waaruit vuur spuwt. Het is een perfect nummer in echte krautrocktraditie, maar dan met een moderne ‘scratch-twist’ en zware gitaren. En je krijgt het niet meer uit je hoofd ook.		Ministry of Sound Men from the Ministry/Midsummer Nights Dreaming 2cd, 2005 The Ministry of Sound is net als een echt ministerie één grote chaos. Er was niet echt een band, maar een duo bestaande uit Robin Shaw en Micky Keen die tal van nummers schreven voor anderen. Vaak namen ze die zelf op al dan niet met songschrijver John Carter. In 1966 bracht The Ministry of Sound welgeteld één single uit: ‘White Collar Worker', maar in 2005 werd een dubbel-cd uitgebracht met de suggestie van twee verloren albums, inclusief vormgeving en beschrijving. In feite zijn dat allemaal ‘verloren’ tracks, opgenomen met topstudiomusici tussen 1966-1968. Prachtig en zonnig retrosetje.
	Still Life Still Life lp, 1971/cd, 2006 De band Still Life maakte slechts één album: ‘Still Life’. Het werd uitgebracht op het prachtige Vertigo-label. Still Life laat vooral veel orgelsolo’s horen, maar ook fluit en heavy klanken. Wie er wat en wanneer op het album speelt is niet helemaal duidelijk, maar dat Martin Cure, Graham Amos, Terry Howells en Alan Savage in Still Life speelden dan weer wel. Na het album viel de band uiteen en konden ze het contract voor nog vijf andere albums niet voldoen. Misschien daardoor een helaas wat vergeten progrock-klassieker?		Various Silberland Vol 1: The Psychedelic Side of Kosmische Musik cd/2lp, 2022 Het Duitse label Bureau B laat met 'Silberland' een scala aan fantastische muziek horen. Oude, bekende van het voormalig Sky-label en anderen. Synthesizers in stijl van de Berlijnse School, maar ook experimentelere klanken. Werk van o.a. Roedelius, Rolf Trostel, Michael Bundt, Faust, Riechmann, Grosskopf, Cluster en Conrad Schnitzler. 'Silberland' als titel was voor mij genoeg, het hok "Kosmische Musik" viel anno toen al niet in goede aarde. Desondanks een prachtige verzameling en nog ‘Vol. 1’ ook. Dus.

	Druid Toward the Sun/Fluid Druid 2cd, 1995 Druid is een voorbeeld van een band op de verkeerde plaats en tijd. De groep won een talentenwedstrijd bij Melody Maker, maar dat leverde vervolgens scheve ogen op. De stijl van Druid gaat wat richting Yes, maar is veel flexibeler en vloeiender. Druid maakte slechts twee albums (1975, 1976) maar werd door Punk ingehaald en vervolgens afgeschreven. Ten onrechte, want Druid laat prachtige, progressieve rock horen die de moeite waard is te onderzoeken. Misschien helpt een slokje toverdrank?		Various West Coast in Amsterdam 3cd, 2022 Voor veel Nederlanders ligt Amsterdam ook aardig in het westen, misschien dat de West Coast Jazz (Los Angeles/San Francisco) daarom zo aansprak. Het Nederlands Jazzarchief leverde met deze 3cd’s opnieuw een uniek document af, met als uitschieters de concerten van klarinettist The Jimmy Giuffre 3 met Jim Hall (gitaar) en de onverwachte zangpartij van June Christy bij Bob Shank en Bob Cooper. Dat Stan Kenton ondanks zijn opzet toch aardig swingt komt hier vooral door zijn drummer Mel Lewis. Kalme muziek? Mwah, eerder warm en enthousiast.
	Fairfield Parlour From Home to Home lp, 1970/cd, 1991 Tangerine Dream is niet de Duitse band, maar het eerste album van de Engelse, psychedelische rockband Kaleidoscope, voorheen The Sidekicks. Na twee albums ging de groep verder als Fairfield Parlour en maakte één album voor het fameuze Vertigo-label én enkele singles. Beetje mix van progressieve rock, psychedelica, sprookjesteksten, akoestische gitaren en Mellotrons. Dan weet je eigenlijk al dat het goed is. Een potentieel tweede album kwam er niet, maar werd in 1991 alsnog onder de Kaleidoscope-vlag uitgebracht. Naar ‘From Home to Home’ luister je  het best… thuis!		Cosmograf Heroic Materials cd/cd-deluxe, 2022 Cosmograf is eigenlijk de Engelse multi-instrumentalist Robin Armstrong. Vanaf 2009 maakt hij albums in klassieke stijl. Lees: Pink Floyd (die vooral), Genesis, maar ook Radiohead en Porcupine Tree. ‘Heroic Materials’ gaat over die prachtige machines als de Supermarine Spitfire (vliegtuig) en de MG, Jaguar en Rolls Royce (auto’s). Het is tevens het gefingeerde concept-verhaal van een piloot uit W.O. II. Prachtige, rustige muziek, met gitaarsolo’s à la David Gilmour. “Need I say more?”

	Mikael Åkerfeldt Clark cd/2lp, 2022 Mikael Åkerfeldt (1974- /multi-instrumentalist), de voorganger van de Zweedse band Opeth, kreeg de kans zijn eerste filmmuziek-score te maken. Dat werd ‘Clark, A Dramatic Score From The Netflix Series’. Een album met 34 korte stukjes, van 1:05 tot 3:55 min. Ook zonder beelden een prachtig album, beetje retro/vintage blaxploitation, veel Mellotron-geluiden, jazz en zelfs een snuifje progrock. Hij deed het allemaal alleen en dat zegt meteen iets over zijn brede belangstelling. Ik denk dat we meer soundtracks van Åkerfeldt gaan krijgen.		Dragonfly Celestial Empire/Prince Of Amboyna single, 1968 De Zeeuwse, psychedelische rockband Dragonfly maakte in haar tweejarig bestaan slechts twee singles, maar die zijn dan ook heel bijzonder en gezocht bij connaisseurs. De Nederlandse Jimi Hendrix, Rudy de Queljoe, werd bekender in Brainbox. Samen met broer Tonny, Huib Pouwer en John Caljouw vormde ze Dragonfly, de groep die hun gezichten beschilderden in een stijl die later wellicht door Kiss werd overgenomen. Hun vier songs zijn op cd gevoegd bij Peter Sijnke's boek (2008) over de band. Een niet te missen groep in ‘s lands historie.
	Kedama Live at Sunrise Studios lp, 1976/cd, 1999 Kedama is een Zwitserse progrockgroep, opgericht in 1971 door Christian Linder en Richard Rothenberger (allebei keyboards). Derde man is Peter Suter (drums). De groep maakt muziek in de stijl van King Crimson/Gentle Giant. In 1973 wonnen ze een wedstrijd met als beloning een lp-opname. Dat werd de live in de studio opgenomen ‘Live at Sunrise Studios’ (1976). Helaas bleef het daarbij, in 1978 was het over. Vanaf 2001 volgde een herstel en enkele Cdr’s. Maar die eerste, dát is een album om naar op zoek te gaan!		The Beat Mirror in the Bathroom single, 1980 Na "a couple of drinks" en zijn kleren nog nat op de badkamervloer keek The Beat’s zanger, schrijver Dave Wakeling in de spiegel en werd geconfronteerd met zichzelf. De song was het gevolg. Afkomstig van het eerste album werd ‘Mirror in the Bathroom’ 4e in de Engelse hitlijst. Het lekker pittige ska-nummer met wat dub-invloeden werd meerdere malen opnieuw opgenomen, ook door anderen. Het stijgend-dalend-basisloopje maakt het nummer ontzettend ‘catchy’. De song is dan ook bijna niet uit je hoofd te krijgen. Dan weet je genoeg.

	Donna Blue Dark Roses cd/lp, 2022 Het debuutalbum ‘Dark Roses’ (2022) van Donna Blue is hier al dagen favoriet. Wat wil je ook met een mix van film noir, yé-yé (de Franse pop uit de jaren zestig), chansons, Ennio Morricone’s filmmuziek, maar ook een tikkeltje surf, retro soul en Chicano. Fluisterende stemmen van Danique van Kesteren en Bart van Dalen, “twangy guitars”, vintage orgels, lome ritmes en net dat donkere, spannende randje. Zeker 3x daags innemen deze onweerstaanbare cocktail!		Various Cool Jazz from Holland 2cd, 2022 ‘Cool Jazz from Holland’ (2022) brengt veel oude ‘moderne’ jazzopnamen uit ons land bij elkaar, zoals de ‘Jazz Behind the Dikes’-serie, maar ook de jubileum-editie “Jazz from Holland’ en enkele EP's van het Wessel Ilcken Combo al dan niet met Rita Reys. Een uitbreiding van de Phlips-cd's uit 1991. Je hoort hier ongeveer iedereen die toen (1955-1957) met jazz bezig was. Het is 2cd’s lang genieten van een stuk historie uit eigen land. Dit vind je niet in de Canon van Nederland, maar is zonder meer essentieel. Dat deze box dan weer uit Spanje moet komen…
	Ronald Snijders Natural Sources lp, 1977/cd, 2019 Ronald Snijders (1951- /fluiten, etc.) is wellicht ‘Neerlands beste fluitist. Hij maakte talloze albums in allerlei settingen en kreeg een prijs voor zijn muziek. Snijders speelt jazz, maar houdt ook van Kasseko. Zo werkt hij samen met het concertgebouw Jazz Orkest aan Kaseko Time. Zijn eerste album, zijn favoriet, komt uit 1977: ‘Natural Sources’. Voor hem kwam daar alles bij elkaar. Wij zijn wij om dat tegen te spreken? Prachtig album dat veel meer aandacht verdient, net als de andere muziek van Snijders!		Carpenters (They Long to Be) Close to You single, 1970 (The) Carpenters, broer en zus, Richard (1946- /zang, keyboards) en Karen (1950-1983/zang, drums) horen bij de best verkopende acts aller tijden. '(They Long to Be) Close to You' (1970) was hun doorbraak. Geschreven door Burt Bacharach en Hal David voor trompettist Herp Albert, maar die kreeg het niet goed uit zijn trompet. De lange versie werd ingekort tot 3:40 min en een instant hit met nr. 1 posities in veel landen. De prachtig harmonieuze zang, gevolgd door een schitterende interval doet alle harten smelten. Toch?

	Silje Nergaard At First Light cd, 2001 Silje Nergaard (1966- /zang) is een Noorse jazzzangeres en meteen de best verkopende in eigen land. Nergaard had een hit met ‘Tell Me Where You’re Going’ (1990), een song waarop gitarist Pat Metheny meespeelde. ‘At First Light’ is Nergaard’s zevende album, haar best verkochte en in Noorwegen zelfs het best verkocht jazz-album ooit. ‘At First Light’ is rustig, melancholiek met bijdragen van talloze anderen. Het mooiste is ongetwijfeld ‘Japanese Blue’ met fluistertrompettist en landgenoot Arve Henriksen. Japans blauw, maar hier hoor je wel de stilte van de fjorden.		Junior Delgado Original Guerilla Music cd/2lp, 2003 Oscar Hibbert (1958-2005/zang) oftewel Junior Delgado begon met zijn band Time Unlimited, nam op met Lee Perry en Duke Reed en had een hit met ‘Reaction’. Later ging hij solo en kreeg tal van hits en nam albums op met Augustus Pablo en Prince Jammy. De grote hits had hij echter met Perry, zoals ‘Son of Slaves’. Op ‘Original Guerellia Music’, een compilatiealbum, zijn de meeste/beste hits bij elkaar gezet onder de noemer ‘The Great Recordings’. Dat is wat het is. Delgado’s droeg met zijn Roots-stijl namelijk een essentiële bouwsteen bij aan de historie van de reggae.
	Xhol Caravan Electrip lp, 1969/cd, 2000 Begonnen als Soul Caravan, dan Xhol Caravan en uiteindelijk Xhol was deze Duitse band een van voorgangers van wat ‘Krautrock’ genoemd zou worden. Gestart als (inderdaad) soulband, rukte de jazz en psychedelica op en werd het geluid en stuk experimenteler. ‘Electrip’ (1969) is hun 2e album. Het gaat aardig richting Frank Zappa’s ‘Uncle Meat (1969). Na 'Electrip' volgden nog twee albums, maar dat ging niet van harte. In 1972 was het voorbij. Later volgde meerdere (live-)albums. ‘Electrip’ wordt nu gezien als een van de klassiekers binnen de Duitse rock. Terecht!		Level 42 Level 42 lp, 1981/cd, 2007 De eiland Wright-band, 42, met oprichters broers Gould, Phil (drums) en Roland (gitaar), Mike Lindup (toetsen) en de meest in het oor en oog springende Mark King (basgitaar). Zijn duimhamertechniek wordt inmiddels door tientallen nagevolgd. 42 werd op verzoek van de platenmaatschappij Level 42. Het eerste gelijknamige album met bijdragen van Wally Badarou (keyboards) is meteen het beste met hits als ‘Love Games’ en ‘Starchild’. Soul-funk met mooie duo-stemmen van King en Lindup. Later verzandde Level 42 in popmuziek. Eind 1994 was het na vele ruzies en wisselingen voorbij, het eerste level werd niet meer gehaald.

	Kylie Minogue Can't Get You Out of My Head cd-single/12"-single, 2001 De Australische zangeres Kylie Minogue (1968- /zang) had talloze nummer-één-hits, waaronder ook ‘Can’t Get You Out of My Head’. De clip baarde nogal wat opzien door haar outfit. Wat niet meteen bij iedereen duidelijk was, was dat de dans erbij een verwijzing is naar een van Minogue’s favoriete bands: Kraftwerk! Als je dat eenmaal weet hoor en zie je bij Minogue meer verwijzingen naar die Duitse synthesizerband. Niet vreemd, want zij stonden immers aan de wieg van de elektronische dance. Die Kylie!		Working Week Payday cd/2lp, 1988 Working Week was een Britse band met kernleden Simon Booth (gitaar), Larry Stabbins (saxen) en tot 1986 Juliet Roberts (zang). De debutsingle, ‘Venceremos (We Will Win)’ werd gezongen door Robert Wyatt (ex-Soft Machine) en Tracey Thorn (Everything But the Girl). De groep maakte diverse albums, singles en 12”-singles met verlengde nummers. Hun muziek wordt omschreven als ‘acid jazz’ of hedendaagse jazz. Working Week bestond tot 1991. De hoogtepunten, inclusief lange versies, zijn te vinden op het verzamelalbum ‘Payday’. En dan met je salaris gauw deze cd kopen.
	Marjana Semkina Disillusioned ep-cd, 2021 Marjana Semkina, de zangeres van Iamthemorning, is niet van vrolijke songs. Na haar succesvolle, eerste album ‘Sleepwalking’ (2020) brengt ze in 2021 in eigen beheer een ep-cd uit met als titel: ‘gedesillusioneerd’. De EP telt vijf tracks, langzame songs, veelal met strijkers en wat gastmusici. Haar stem is hoog, bijna breekbaar. Ondanks de wat sprookjesachtige foto op de voorkant zijn Semkina’s teksten duister, donkerder nog dan haar album. Met vijftien minuten kort, maar genoeg om schitterend te zijn.		J.P. Bimeni & the Black Belts Free Me cd/lp, 2018 J.P. Bimeni (1978- /zang), vluchteling, afkomstig uit Burundi vond zijn ‘soul’ in Wales. Voor zijn verjaardag mocht hij wat kopen en koos muziek van Otis Redding, zijn grote held, Bob Marley, Marvin Gaye en Ray Charles. Bimeni’s muziek klinkt dan ook als die voorbeelden met daarbij een scheutje ‘Afro-funk’. De zang is doorleefd, zijn teksten beschouwend en gaan over noodzaak wereldwijd meer samen te doen. ‘Free Me’ is zijn eerste album. Hij maakte dat samen met zijn zesmansband, The Black Belts. Bimeni is nog niet heel bekend, maar dat kan wel eens snel veranderen.

	Various Jungle Exotica lp, 1991/cd, 1997 De ‘cheesy’ jaren vijftig hoes heeft weinig met de inhoud te maken: rock ’n roll, surf en garage. Exotisch? Misschien alleen door de titels en her en der wat drums, gebaseerd op simpele fantasietjes over reizen naar donkere jungles. Je hoort hier vooral onbekende bands als ‘The Revels, Kookie Joe, Nocabouts, The Emanons en vele anderen. De verpakking heeft minder om het lijf dan de muziek die meestal ‘gewoon’ goed gespeeld wordt. Zie het als een stripverhaal op muziek. Vintage!		Cinema The Discovering of Time cd, 2017 Cinema is een project van de Duitse muzikant Jürgen ‘Pöngse’ Krutzsch (1951- /keyboards, gitaar, kunst). De ex-Tibet gitarist maakt met Cinema filmische (de naam zegt het al) muziek in de stijl van Tangerine Dream, Vangelis en Mike Oldfield. Krutzsch wordt daarbij geholpen door vriendin Brigitte Grafe en een reeks muziekvrienden. Cinema maakte vier albums. ‘The Discovering of Time’ is het laatste en – volgens mij - meest interessante. Kleine ontdekking dit.!
	Augustus Pablo East of the River Nile lp, 1978/cd, 1987 Horace Swaby (1953-1999/melodica, keyboards, gitaar) kennen we beter als Augustus Pablo en van een van het essentiële dubalbum: ‘King Tubby Meet the Rockers Uptown’ (1976). Maar vlak ook ‘East of the River Nile’ niet uit. Helemaal instrumentaal met als bijzonder hoofdinstrument de melodica (polyfoon [meerklankig] blaasinstrument). In de studio o.a. leden van de groep van Bob Marley, maar ook Robbie Shakespeare (bas). King Tubby en Lee Perry doen de mix. Topalbum!		Marcus Miller A Night in Monte Carlo cd, 2010 William Henry Marcus Miller (1959- /basgitaar, gitaar, keyboards, basklarinet, saxen) trad in 2008 tijdens het Monte-Carlo Jazz Festival op met het Monte-Carlo Philharmonic Orchestra en gasten Roy Hargrove en Raul Midón. Miller schreef alle arrangementen voor het orkest. Een gedenkwaardige avond met o.a. jazzklassiekers als ‘So What’ en ‘I Loves You Porgy’, maar ook ‘Mas Que Nada’ en een Arabisch getint ‘Blast’. Bonustrack: ‘Strange Fruit’ met Herbie Hancock en Miller op basklarinet. Een must!

	Alan Stivell Renaissance de la Harpe Celtique lp, 1971/cd, 1990 Alan ‘Stivell’ Cochevelou (1944- /Keltische harp) zette met zijn muziek de Bretonse muziek terug op de kaart. ‘Renaissance de la Harpe Celtique’ is zijn tweede album. Stivell probeerde met dit album een brug te slaan tussen traditionele muziek en moderne. Folk versus rock, zoiets. Het album begint met kabbelend water en wordt ervaren als ‘rustgevend’. Ondertussen zette het wel de toon voor een heuse revival aan Keltische muziek. Bretons muziekcriticus Bruce Elder vond het een van de mooiste albums ooit. Zover wil ik niet gaan, maar mooi is het. Absoluut.		Bobby Womack Across 110th Street lp, 1972/cd, 2001 ‘Across 110th Street’ (Harlem) is een film van Barry Shear in het Blaxploitation-genre met o.a. Yaphet Kotto, Anthony Quinn en Anthony Franciosa. De titelsong is van Bobby Womack en J.J. Johnson en werd een hit (15e in de Billboardlijst). De filmmuziek is van J.J. Johnson. In 1997 kwam de song terug in Quentin Tarantino’s film ‘Jackie Brown’. Voor Rapper 50 Cent was het de eerste song die hij goed vond "...because of how the situation was for black people in America at that time." Anno nu nog steeds actueel.
	Sacha Distel Jazz Guitarist 2cd, 2003 Alexandre ‘Sacha’ Distel (1933-2004/gitaar, zang, acteur) werd vooral bekend door drie hits: ‘Raindrops Keep Falling on my Head’; ‘The Good Life’ en ‘Scoubidou’. Vóór zijn successen als zanger speelde hij piano, maar nadat zijn oom, Ray Ventura, naar Parijs was verhuisd stapte Distel over op gitaar en begeleidde talrijke jazzmusici. Distel maakte vanaf de jaren vijftig een aantal jazzalbums. Op ‘Jazz Guitarist’ is een deel ervan te horen, met o.a. Bobby Jaspar, Hubert Fol en Slide Hampton. Nog steeds: Jazz d’aujourd’hui.		Ike and Tina Turner Nutbush City Limits single, 1973 Er staat nog wel Ike & Tina Turner op de hoes, maar Tina schreef ‘Nutbush City Limits’ alleen. Met Ike boterde het allang niet meer, met als gevolg een scheiding en einde van de band. Er gaan sterke geruchten dat niet Ike, maar Marc Bolan de zo lekker plakkerige gitaar speelt. Hoe dan ook is het een van de meest ‘catchy’ nummers van Tina Turner en het laatste succes onder de duo-naam. De song is een ode aan Tina’s geboortedorp, Nutbush, Tennessee. Als dank werd een straat in Nutbush naar Tina Turner genoemd. ‘Nutbush City Limits’ is in de tijd populair gebleven. Heerlijk nummer.

	Them The Complete Them 1964-1967 3cd, 2016 Them is de eerste band van Van Morrison (1945- /zang, gitaar, sax). De band uit Belfast (Noord-Ierland) had hits met ‘Baby Please Don’t Go’, ‘Gloria’, ‘Here Comes the Night’ en ‘It’s All Over Now, Baby Blue’. Achter de schermen was het een behoorlijk gewissel van bandleden die zelfs diverse Them’s voerden. Them met Morrison blijkt toch de meest succesvolle, ook al wilde Morrison er weinig meer van weten. Alleen dat nummer, Gloria, bleef hem maar achtervolgen. Them was erg populair in ons land en kreeg zelfs een eigen (budget-)album: ‘Them, One More Time’ (1966).		Gavin Harrison Cheating the Polygraph cd, 2015 Gavin Harrison (1963- /drums) is een meesterdrummer. Bekend van o.a. Porcupine Tree, King Crimson en The Pineapple Thief. Harrison bleek te houden van blazers en bigbandjazz. Daarom maakte hij deze cd. Het zijn Porcupine Tree-nummers bewerkt voor een bigband. Harrison houdt de leugendetector (polygraaf) aardig voor de gek, want het zoemt hier als een bijenkorf. Prachtig album dat mij deed denken aan de band van bassist Dave Holland. Misschien nog iets voor een samenwerking?
	Patrick Williams The Streets of San Francisco 2cd, 2020 We hebben er lang, heel lang,  op moeten wachten. In 2020 kwam eindelijk een setje met de fantastische muziek uit de politie-tv-serie ‘The Streets of San Francisco’ (1972-1977). Met in de hoofdrollen Karl Malden, de veteraan, en Michael Douglas, het jonkie. De muziek is van Patrick Williams (1939-2018). Het intro van de serie vergeet je nooit meer. Op de ‘limited’ 2cd verschillende intro’s bij verschillende edities en natuurlijk een groot deel van de rest van de muziek. Nostalgie heerst.		Steely Dan Can't Buy a Thrill lp, 1972/cd, 2019 Steely Dan debuteerde sterk met ‘Can’t Buy a Thrill’. Donald Fagen en Water Becker kwamen meteen op de 17e plek in de Billboard Chart. Hun mix van jazz, pop, rock, folk sloeg aan. ‘Do It Again’ (5:56 min.) werd voor de single ingekort tot 4:14 min. en kwam tot de 6e plek in de single-lijst. De hoogste plek voor een Steely Dan nummer ooit. De elektrische sitar (!) is van Denny Dias. Het nummer had van mij wel een lp-kant mogen duren. De toon was gezet. We zouden nog veel van Steely Dan gaan horen.

	Chicago Transit Authority Chicago Transit Authority 2lp, 1969/cd, 2019 De 50e verjaardag van het eerste, gelijknamige album van Chicago Transit Authority (eerst The Big Thing) werd ‘gevierd’ met een remix ervan. Het “rock-’n roll album with horns” kwam in The Grammy Hall of Fame en is dubbel platina. Gitarist Terry Kath liet horen wat een gitaar kon. En dan die versie van het lange ‘I’m a Man’! Het album stikt van de topnummers. Onder druk van vervoersbedrijf CTA veranderde de band de naam in Chicago.Hoe dan ook: dit album, het eerste, het beste.		Rupert Hine Immunity lp, 1981/cd, 2001 Producer, zanger, keyboardspeler Rupert Hine (1947-2020) maakte met ‘Immunity’ een opvallend album in een genre wat nu synthi-pop heet. Toen was het een progressief soort elektronica met zang. Naast Hine doet een handvol bekenden mee: Phil Collins, Phil Palmer, Trevor Morias en Marianne Faithfull. Hine maakte muziek die dieper gaat dan je verwacht. Opvolger ‘Waving not Drowning’ is minstens net zo intrigerend. Uiteindelijk was Hine drukker als producer en regelaar voor artiesten en hun royalties.
	Stephan Sulke Lotte single, 1976 Stephan Sulke (1943- /keyboards, gitaar, zang) is een Duitser, geboren in Shanghai en wonend in Zwitserland. Onder pseudoniem Steff had hij zijn eerste succes. Sulke bouwde een studio en nam er vooral jazz/rock op. Ondertussen schreef hij voor anderen zoals Katja Ebstein. In 1977 had hij een hit met Lotte, Lotchen. Het was een van de zeldzame Duitse hits in ons land tussen 1970-1980. Lotte is een prachtige, breekbaar liefdesverhaal in 3 minuten. Herkenbaar en ontroerend mooi. Mijn dochter heet ook zo, misschien is die naam toen al blijven hangen…		Blood, Sweat & Tears Blood, Sweat & Tears lp, 1968/cd, 2000 Het verrassende, tweede album van BS&T begint en eindigt met ‘variaties op Erik Satie’s Gymnopédies. Andere stukken zijn van o.a. Traffic en Laura Nyro. Zonder Al Kooper, Randy Brecker, maar met nieuwe zanger David Clayton-Thomas. De pop-rock-jazz-brassband kreeg daarmee nieuw elan. Grammy of the Year en inmiddels vier keer platina. Single ‘Spinning Wheel’ werd 1e in de categorie ‘Adult Contemporary’ en daar bleef het niet bij. Een van de albums die je ooit moet horen.

	The Chris Hinze Combination Virgin Sacrifice lp, 1972/cd, 1989 Chris Hinze (1938- /fluiten) studeerde aan het Conservatorium in Den Haag en Berklee College of Music. In 1970 kreeg hij tijdens het Montreux Jazz Festival de prijs voor beste jazz-solist. Hinze richtte zijn jazzrock ensemble ‘Combination’ op een maakte een aantal prachtige albums waarvan geen enkele op cd is uitgebracht (sic). ‘Virgin Sacrifice’ is de muziek bij de 18-delige Teleac-serie ’Graven naar het Verleden’. Van de 9 uur muziek ervoor (!) werd dit album samengesteld. Met John Lee (bas), Gerry Brown (drums) en Wim Stolwijk (el. piano, spinet). Jazz meets classic meets Hinze. Cult.		St. Germain Tourist cd/2x12", 2000 Ludovic Navarre (1969- /producer) werkte onder zijn pseudoniem St. Germain aan diverse albums, waaronder ‘Tourist’. Die bestaat uit een mix van elektronica (de ritmes en de basis) en jazz (de diverse solo’s op o.a. trompet en saxen). De zang is een collage van zinnen en woorden. Je hoort fragmenten van Dave Brubeck, Miles Davis, John Lee Hooker en Roland Kirk en zelfs een stukje reggae (Scientist). Jamaicaans gitarist Ernest Rangling speelt mee op ‘Montego Bay Spleen’. ‘Tourist’ is nog steeds een heerlijk en aangenaam album.
	The Stone Roses Fool's Gold single, 1989 The Stone Roses komt uit Birmingham. Hun eerste, gelijknamige album uit 1988 wordt gezien als een van de belangrijkste albums uit Brittannië. Dat is mooi, maar ik vond vooral de single, ‘Fools Gold’ opvallend. Snufje Isaac Hayes, Velvet Underground en Nancy Sinatra (These Boots..) gecombineerd met de tekst van SM-Markies de Sade. Fool’s Gold klinkt echter vooral als de Duitse band Can. Het nummer was de grootst hit uit de tijd én idem van de band zelf. De 12 inch versie duurt rond bijna tien minuten. De weg naar goud bleek echter een korte…		Didier Malherbe Bloom lp, 1979/cd, 2001 Didier Malherbe (1943- /saxen, fluiten), bekend van Gong, maakte in 1979 zijn eerste solo-album. Een aards jazz-rock-achtig geheel, maar ondanks dat met de nodige humor. Opvallend zijn de partijen van gitarist Yan Emeric Vagh. Jano Padovani (ex Les Lemons (!) en Clearlight) zorgt voor soepele drums. Winston Berkeley (bas) en Mico Nissim (keyboards) komen uit de jazzhoek. De cd-versie kreeg een heel nieuwe voorkant (afgebeeld), maar de springveren onder de schoenen bleven. Interessant album.

	Rob Pronk The Bebop Years - Studio Sessions 1950-1957 cd, 2020 Rob Pronk (1928-2012/trompet, piano) heeft ondanks het feit dat hij een belangrijke rol gespeeld heeft in de Nederlandse jazz nooit een eigen album met een van zijn ensembles opgenomen. Het NJA maakt dat met ‘The Bebop Years’ eindelijk goed. Op het album horen we menig Nederland’s jazzmuzikant, maar ook opnames met leden van de Stan Kenton band en – heel bijzonder – met zingende zus Babes. Al met al een prachtige, maar korte en essentiële geschiedenisles op één cd.		Vika & Linda At the Mouth of the River cd, 1995 De Australische (Tonga) zussen Vika Susan Bull en Linda Rose Bull vormen na een carrière als achtergrondzangeressen bij Joe Camilleri vanaf 1994 een duo: Vika & Linda. Door een tournee met Billy Joel kwamen ze terecht bij Peter Gabriel’s WOMAD-festival. In Bath namen ze voor het WOMAD-label een album op: ‘At the Mouth of the River’. Het album bestaat uit authentieke en favoriete songs van Vika & Linda waarin ze prachtig harmonieus zingen. De song ‘We’ve Started a Fire’ is meer dan toepasselijk en blijft dan ook dagen in je hoofd hangen.
	E.M.A.K. A synthetic History of E.M.A.K. 1982-88 cd/2lp, 2010 Soms is het leven eenvoudig. E.M.A.K. staat voor: Elektronische Musik Aus Koeln. Dan weet je meteen waar je aan toe bent. De cd is een verzameling van de alleen op lp uitgebrachte albums EMAK1, 2, en 3 (1982-1985). De los-vaste groep bestond uit Klaus Stühlen, Kurt Mill, Matthias Becker en Michael Filz. De muziek uit hun studio ‘Orginalton West’ in Keulen doet erg denken aan die van een collega-groep uit Düsseldorf: Kraftwerk. Iets minder dansbaar, iets experimenteler. Deze historie is een kleine ‘Traumreise’.		Quiet Sun Mainstream lp, 1975/bookcd, 2011 Quiet Sun (1970) was een Engelse band die bestond uit: Bill MacCormick (bas), Charles Hayward (drums), Phil Manzanera (gitaar) en Dave Jarrett (keyboards). Hun stijl? Beetje richting Soft Machine. In 1972 was het over, maar in 1975 begon Manzanera met opnames voor Diamond Head. Hij vroeg zijn maatjes terug en daaruit ontstond ‘Mainstream’, het enige album van Quiet Sun. MacCormick ging naar Matching Mole, Manzanera (Roxy Music), Hayward (This Heat) en Jarrett (wiskundeleraar). In 2011 verscheen het album in luxe boekverpakking. Absoluut de moeite waard!

	Bee Gees Bee Gee's 1st lp, 1967/2cd, 2007 Iedereen kent de Bee Gees van hun vele discohits. Onbekender is ‘1st’, hun derde(!) album, maar het eerste internationale, daarom het eerste... In de geest van de tijd een ‘psychedelisch’ album in barokke setting met strijkers, Mellotron en experimentele geluiden. De hoes is van Klaus Voormann (ook: ‘Revolver’ - The Beatles). De 2cd is met mono- én stereoversie en een reeks demo’s. In veel landen kwam ‘1st’ in een albumtop10. Maar, de toekomst had nogal wat verrassingen in petto voor de heren Gibb. Met de Bee Gees-kennis van nu is ‘1st’ een verrassende ear-opener. Luister maar eens!		Gary Moore Still Got the Blues cd/lp, 1990 Blues leek een ommekeer voor Robert William Gary Moore (1952-2011/gitaar, basgitaar, keyboards, zang). Moore speelde tot dan (hard-)rock in bands als Thin Lizy en G-Force. Op ‘Still Got the Blues’ krijgt Moore medewerking van o.a. Albert King, Albert Collins, George Harrison (!) en Rolling Stones-pianist Nicky Hopkins. Het prachtige titelnummer kwam uit op single en bereikte de 97e plek in de Billboard Hot100; Moore’s enige hitnotering. Het album werd goud in 1995 en is daarmee het meest succesvolle van de sympathieke Ier. Je zou er graag zelf de blues voor krijgen.
	Chas Jankel Chas Jankel lp, 1980/cd, 2005 Charles Jeremy ‘Chaz/Chas’ Jankel (1952- /keyboards, gitaar zang) speelde gitaar en keyboards in Ian Dury & the Blockheads en was medecomponist van hits als ‘Sex & Drugs & Rock & Roll’ (1977) en ‘Hit Me With Your Rhythm Stick’ (1978). Chas Jankel maakte een gelijknamig soloalbum en had een megahit met ‘Ai No Corrida’. De song werd gecoverd door niemand minder dan Quincy Jones. Het kwartierlange ‘Am I Honest with Myself Really’ was misschien iets avontuurlijker. Beter uit de verf komt Jankel zelfs nog in de rustige stukken: ‘Reverie’, ‘Lente Latina’ en ‘Peace at Last’. Bijzonder album!		Us 3 Hand on the Torch cd/lp, 1993 Verrassend was en nog steeds erg populair is ‘Hand on the Torch’ van Us3. Vaak hebben we het dan over ‘Cantaloop (flip fantasy)’, een bewerking van de compositie, ‘Cantaloupe Island’ (1994) van Herbie Hancock. Us3 is een Engelse jazzrapgroep. Met dit, hun eerste, album samplede ze rijkelijk uit de Blue Note catalogus en de opnames van oprichter Alfred Lion. Blue Note uit 1939, dit album uit 1993 (laatste twee omgedraaid). Lion was wel in voor vooruitstrevend ideeën en had zeker gesmuld van ’Hand on the Torch’. Het zette in ieder geval het kwijnende Blue Note weer op de kaart.

	All Traps on Earth A Drop of Light cd, 2018 All Traps on Earth is een Zweedse band met leden afkomstig uit Änglagård. De groep maakte slechts één album, maar had – naar zeggen – vijf jaar nodig om het te maken. Je hoort veel Mellotrons, maar ook jazzinvloeden van groepen uit de zogenaamde ‘Canterbury Scene’ (Caravan, Soft machine bv.). Behalve de ‘kerngroep’ speelde een vijftal gasten mee op diverse blaasinstrumenten. ‘A Drop of Light’ is een verrassend goed album, niet het gemakkelijkste, maar juist dat hoeft ook niet. “An unique sonic beauty, an ever shifting musical treasure, monumental, evocative and epic.” Dus?		This Winter Machine The man Who Never Was cd, 2017 Ik hou niet van de winter, maar de hoes van ‘The Man Who Never Was’ viel op door de prachtige hoes. De rode telefooncel kende ik ook van Porcupine Tree en dat is een van de invloeden van de band uit Leeds. This Winter’s Machine, naar zanger Al Winter, is opgericht in 2016 en werd al snel bestempeld als “The next great British Prog Band”. Een tweede album, ‘A Tower of Clocks’ (2019) kwam snel, maar daarna begon het gerommel in de bezetting. Een derde album hangt al enige tijd in de lucht. De laatste jaren hadden we weinig echte winters…
	My Brother the Wind I Wash my Soul in the Stream of Infinity cd/lp, 2011 My Brother the Wind was een Zweeds muzikantencollectief, opgericht in 2009, met o.a. musici uit Anekdoten. De groep maakte geïmproviseerde ‘psychedelische, space-progrock’, kortom lange nummers veel zwevende gitaren, lange solo’s. Bijzonder is dat de eerste twee albums de Zweedse albumhitlijst haalden, zweverige Zweden blijkbaar. De groep bracht drie ‘studio’-albums en één live album uit (2014), daarna was het over. Als je jouw ziel wil wassen in de stroom van oneindigheid is dit hét album.		Floating Points Reflections cd-dvd/lp-dvd, 2017 Floating Points is eigenlijk Samuel T. ‘Sam’ Shepherd (1986- /keyboards, producer, DJ). Shepherd is oprichter van Pluto Records en medeoprichter van Eglo Records. Floating Points is zijn wisselend ensemble met wie hij tot nu vier albums maakte. “Reflections’ (2017), het tweede, is een muzikale impressie van de Mojave woestijn met daarin, naast Shepherd: Susumu Mukai (bas), Mattthew Kirkes (gitaar, synth), Alex reeve (gitaar) en Leo Taylor (drums). Letterlijk geestverruimende muziek. Prachtig.

	Michel Fugain & Le Big Bazar Une Belle Histoire single, 1972 Michel Fugain (1942- /zang) wilde alles anders doen. Hij bedacht een zomerse love-story rondom Route 66. Dat is voor veel Fransen te ver, dus werd het een Franse l’amour. Een zomerromance: meisje komt jongen tegen in de zomer, vrijen in het korenveld en gaan hun eigen weg. Heerlijke sfeer en muziek. Het bijeengeraapte koor, Le Big bazar, werd later Fugain’s vaste koor. Het nummer wordt vaker ‘Un beau roman’ genoemd en dat is het zeker ook. Het was in Nederland nooit een hit, maar duikt elk jaar op in de Top2000 en is zowel gezongen door Gerard Cox als Paul de Leeuw (Een mooi verhaal).		Booker T. & the M.G.'s Green Onions lp, 1962/cd 2012 ‘Green Onions’ (1962) was niet alleen het eerste album voor Booker T. & the M.G.’s, het was ook het eerste voor het Stax label. De gelijknamige single werd een wererldwijde hit en is door talloze artiesten gecoverd. Op ‘Green Onions’ staan alleen instrumentale stukken, gespeeld door Booker T. Jones (Hammond orgel), Steve Cropper (Fender Telecaster), Lewis Steinberg (bas, basgitaar) en Al Jackson jr. (drums). Later werd de band de studioband voor Stax en speelde op menig hitsingle mee. Dan blijkt dat uien beste lekker zijn.
	David Bowie Space Oddity single, 1969 In 1969 bracht David Bowie (1947-2016/zang, gitaar) ‘Space Oddity’ uit. De song over astronaut Major Tom was gebaseerd op Stanley Kubrick’s film ‘2001: A Space Odyssey (1968) en werd uitgebracht voor de eerste maanlanding. Het was Bowie’s meest complexe werk tot dan en was in mono en (nieuw!) stereo. Voor de zangpartij keek Bowie naar The Bee Gees. Rick Wakeman (Yes) zorgde voor elektronica en Mellotron. Later verbouwde Bowie de song tot een wat simpelere versie, maar die is lang niet zo ‘outa space’ als de ’69-versie.		Pattern-Seeking Animals Pattern-Seeking Animals cd/2lp, 2019 “Betekenis geven aan de omgeving, is wat mensen scheidt van dieren.” Dat is waar de wat vreemde naam, Pattern-Seeking Animals, van de pop-progrockband uit Los Angeles vandaan komt. In 2018 begonnen met een uitwisseling van een drietal ex-leden van Spock’s Beard en ‘bedenker’ John Boegehold. Die laatste had wat muziek geschreven, vandaar. Dat het tot een groep kwam had niemand verwacht. In 2020 volgde album twee: ‘Prehensile Tales’ met langere stukken en gastmusici. Een interessante ontwikkeling.

	Morphine The Best of Morphine cd, 2003 Morphine bestond uit Mark Sandman (bas, gitaar, zang), Dana Colley (bariton- en tenorsax) en Billy Conway (drums). In deze niet alledaagse bezetting maakte de groep vijf albums en deed menig tournee. In 1999 zakte Sandman in Italië tijdens een concert in elkaar en overleed. Eind band. Op deze cd staan alle hoogtepunten, waaronder het prachtige ‘You Look Like Rain’. Geen single of hit, maar voor mij het mooiste nummer van de band. Dr. John meets Gerry Mulligan, zoiets.		Spindrift Classic Soundtracks, vol. 1 lp, 2010/cd, 2011 De Amerikaanse band Spindrift maakt -hou je vast: “psychedelische, western-filmische rockmuziek”. Voor mij was dat genoeg om de cd ‘Classic Soundtracks, vol. 1’ meteen te kopen. Tot op heden is er nog geen ‘vol. 2’. De omschrijving van de muziek klopt exact. Denk aan de films van Sergio Leone en Ennio Morricone, maar dan met bijna space-out gitaren op een sloom ritme. Met ‘Theme from Drifter’s Pass’ maakt je zelfs een heuse trip naar de jaren zestig…
	Various Cosmic Machine cd/2lp, 2013 ‘Cosmic Machine’, in de prachtige hoes van Philippe Druillet, heeft als ondertitel: 'A Voyage Across French Cosmic & Electronic Avantgarde (1970-1980)'. De voor niet-Fransen meest bekende namen zijn Jean-Michel Jarre, Serge Gainsbourg en wellicht jazzpianist Alain Goraguer. Het is een synthesizer/elektronisch album met een scala aan stijlen. Als je dacht dat er in Frankrijk weinig gebeurde op dat vlak leert deze cd wel anders. Niet alles is even goed, de set is vooral leerzaam, informatief en deskundig voorzien van tekst. Vive la electronique!		Various Good to the Last Drop cd, 2009 In 2010 verraste Adidas iedereen met een coole, spetterende en vibrerende commercial. Het was de muziek die het hem deed: Dee Edwards met ‘Why Can’t There Be Love’. Het nummer staat met 22 anderen op ‘Good to the Last Drop’, een cd met zeldzame 60s en 70s soul van het Ember label. Veel nummers, alleen singles ooit, zijn voor het eerst sinds jaren op een geluidsdrager te vinden. Mike Atherton schrijft zinnige woorden erbij. En de muziek? Die is inderdaad goed tot het eind. NJOY!

	Soft Verdict Usura cd, 2008 Soft Verdict is de Belgische componist Wim Mertens (1953- /zang, piano, gitaar). Mertens produceerde concerten voor ‘minimalisten’ als Philip Glass, Steve Reich en Terry Riley, maar had ook een radioprogramma: ‘Funky Town’. Als Soft Verdict maakte hij o.a. ‘Vergessen’ (1982) en ‘Struggle for Pleasure’ (1983). Op Usura staan beide albums die bestaan uit een mix van minimal, jazz, avant-garde en ambient. Anno nu nog steeds boeiend.		Septet Frans Elsen Norway cd, 2021 Uit de schatkamers van de Nederlandse jazz komt ‘Norway’ van Frans Elsen (1934-2011/piano). Elsen ging op vakantie naar Noorwegen en kwam terug met een ‘Noorse Cyclus’ aan muziek. Die muziek moest in het licht van de tijd wel jazzrock zijn. Dus met die heerlijke Fender Rhodes (de hoes zegt al genoeg) en elektrische (bas-)gitaar. 50 jaar na dato zijn banden teruggevonden en dat levert nu een cd op met onverwachte muziek van een onverwacht ensemble. Een album om trots op te zijn.
	Ultravox Vienna lp, 1980/deluxe box, 2020 Ultravox met nieuwe zanger Midge Ure maakte in 1980 hun vierde album: ‘Vienna’. De gelijknamige single werd een hit en zorgde ervoor dat Ultravox in vele landen populair werd. Ultravox’s synthesizersound was gebaseerd op Duitse Krautrock. Niet voor niets produceerde Conny Plank het album. ‘Vienna’ wordt gezien als het beste van de band, een album waar alles samenkwam. De hoesfoto is van Anton Corbijn. In 2020 verscheen voor de 40e verjaardag een luxe box met 5cd’s en 1dvd. “Alles klar?”		Carole King Tapestry lp, 1971/cd, 2011 Carole King Klein/Carol Joan Klein(1942- /piano, gitaar, zang) is de meest succesvolle, Amerikaanse, vrouwelijke componist eind vorige eeuw. Samen met voormalig partner Gerry Goffin schreef ze in de fameuze Brill Building, toen dé hitfabriek, meer dan 118 hits. Tot de dag van vandaag worden die gespeeld. Tapestry (1971) is King’s tweede soloalbum en wat voor een. Het album stond zes jaar (!) in de albumlijst en is daarmee tweede na Dark Side of The Moon (Pink Floyd). 'Tapestry' kreeg vele prijzen. King was de eerste vrouw die ‘The Song of the Year Award’ (‘You’ve Got a Friend’ ) won.

	Dorval Les Choses de la Vie cd, 2003 Dorval is de artiestennaam van Pascale Baehrel (?/zang). ‘De dingen van het leven’ is haar eerste album (van twee). Ze schreef de meeste stukken met Laurent Manganas, tevens producer. Sommige songs werden geproduceerd en gearrangeerd door Benjamin Biolay (piano/gitaar). De muziek van Dorval en met name ‘Ne me demande rien’ en ‘Il pleut sur Athènes’ zijn omverwerpend prachtig. Dat geldt ook voor het ruim zes minuten durende titelnummer. Muziek in ‘filles sourires’-stijl. Ssst.		Soniks Blodbad Electric Mirror cd/lp, 2019 Soniks Blodbad (geluidsbloedbad) is een project waarbij de Noor Ole Christensen (?/keyboards, synthesizers) het enige vaste lid is. Daaromheen cirkelen tal van Noorse medemusici, maar ook de Duitse Conrad Schnitzler en de Amerikaan Don Preston (bekend van Frank Zappa). Tot nu toe bracht men drie albums uit, allemaal in kleine oplaag. De muziek wordt omschreven als ‘donker, ambient, experimenteel, minimal en de mooiste: “progressive trance”. Niet gemakkelijk, wel fascinerend én hypnotiserend.
	Robert Plant & Alison Krauss Raising Sand cd/2lp, 2007 De onwaarschijnlijke combinatie van Led Zeppelin's zanger Robert Plant (1948- /zang) en country-bluegrass zangeres Alison Krauss (1971- /zang, fiddle) leverde een Grammy op voor ‘album of the year’ en menig platina album in diverse landen. In ons land bleef het album haken op de 26e plek. Plant’s en Krauss’ stemmen passen uitstekend bij elkaar en vlechten mooie, harmonische lijnen. De muziek is soms meer rock, soms meer country/bluegrass, maar altijd van hoog niveau. Tijdloze muziek.		Wendy & Lisa Eroica cd+3" cd-single, 1990 Wendy Melvoin (1964- /gitaar, bas, drums, zang) en Lisa Coleman (1960- /keyboards, zang) waren kort The Girl Bros. Ze werden bekender onder eigen naam én als begeleidsters in de band van Prince bij het maken van diens Purple Rain. Het duo maakte negen albums, van wie ‘Eroica’ het meest populair was. Wendy & Lisa speelden bijna alle instrumenten zelf, geholpen door meezingende zussen. In de gelimiteerde editie werd bij Eroica een 3” cd-single toegevoegd met solo pianowerk van Melvoin. Erik Satie, maar dan anders.

	Bill Evans Behind the Dikes 2cd, 2021 Bill Evans (1929-1980/piano) was vaker in Nederland. Evans, bekend van o.a. Miles Davis had een eigen, wisselend trio waarmee hij groot werd. In zijn pianospel is de invloed van Claude Debussy te horen. Evans speelde intensief, gebogen over zijn vleugel om alle emoties daar uit te halen. In 1969 was hij met Eddie Gomez (bas) en Marty Morell (drums) in Amsterdam en Hilversum. Evans, even ‘clean’, speelde in optima forma. Bonus: twee, korte stukken met het Metropole Orkest o.l.v. Dolf van der Linden. Dat waren nog eens tijden.		Neuronium Todas Sus Grabaciones Para Discos EMI/Harvest (1977-78) 2cd, 1998 Neuronium was in aanvang een Spaans (Barcelona), elektronisch muziektrio: Michel Huygen, Carlos Guirao en Albert Giménez. Ze maakten twee albums voor Harvest: ‘Quasar 2C361’ (1977) en ‘Vuelo Quimico’ (1978). Samengevat in deze set met een nogal lelijk hoesje. De muziek? Klaus Schulze en Tangerine Dream-achtig, maar met akoestische gitaren en dwarsfluit. Uiteindelijk werd Huygen Neuronium en ging door met albums maken tot 2017. Hij noemde zijn muziek ‘Psychotronic, cosmic electronic music”. Dan weet je het wel.
	Ludovico Einaudi Seven Days Walking 7cd, 2019 De Italiaanse componist Ludovico Einaudi (1955- /piano) studeerde bij Luciano Berio en ontwikkelde een eigen, sobere muziekstijl. Zijn muziek wordt als “contemplatief, rustgevend” ervaren. Zeven dag achter elkaar wandelde hij hetzelfde stuk en zette die ervaring op muziek: zeven cd’s, elke dag één. Einaudi speelt piano en wordt soms begeleid door strijkers. De muziek ademt de rust en stilte van de natuur, immers “de stilte van de natuur heeft vele geluiden.” Einaudi werd bekend van zijn muziek bij de film ‘Intouchables’ (2012).		Catapilla Catapilla lp, 1971/2cd, 2013 Catapilla maakte slechts twee albums: Catapilla (1971) en Changes (1972). Black Sabbath’s manager bezorgde de groep een contract bij het fameuze Vertigo-label. Catapilla’s muziek is een mix van rock, blues en jazz met lange nummers tot wel 24 minuten. Zangeres Jo Meek had het snel gezien, maar zus Anna nam haar taak over; zij is op beide albums te horen. Saxofonist Robert Calvert dook later regelmatig op bij albums van de Gong-familie. Boeiend bandje.

	801 801 Live lp, 1976/2cd 2009 801 was de pauzeband van Roxy Music’s gitarist Phil Mazanera, samen met Brian Eno, Bill MacCormick (Matching Mole), Francis Monkman (Curved Air), Simon Phillips (wie niet) en – iets minder bekend: Lloyd Watson. 801 gaf drie concerten en dat was het. Een verslag is te horen op het album met die prachtige hoes. In 2009 werd een gelimiteerde 2cd-versie met boekje en foto’s uitgebracht. Iets meer tracks, een kleine correctie en een ‘rehearsal’. Bijzonder concert en setting, Vooral populair in Australië (!). Later kwam er een studioalbum, maar die ging al onder Mazanera’s naam.		Earth, Wind & Fire 50 Years Anniversary Album 5cd, 2020 Een van de grootste, beste soul/funk-bands ooit is ongetwijfeld Earth, Wind & Fire. Talloze hits, meerdere Grammy’s, Music Awards, Hall of Fame en ruim 90 miljoen (!) verkochte albums. Ferry ‘Soul Show’ Maat, mocht voor de 50e verjaardag van de groep een set samenstellen en wat voor één. Alle hits, solowerk, hits door anderen en minder bekend werk. Het is een groot feest. EWF’s Maurice White: “I wanted to create a library of music that would stand the test of time.” Dat is hem zonder meer gelukt. Now let’s dance.
	Diversen De Vlaamse Polyphonie 8cd-200 pag. boekbox, 2012 De Vlaamse Polyfonie is een verzamelnaam voor muziek gemaakt tussen globaal 1420 en 1620 met componisten als Guillaume Dufay, Gilles Binchois, Arnold de Lantins and Johannes Brassart, Johannes Ockeghem, Josquin Desprez, Pierre de La Rue en Jacob Obrecht. Religieus, profaan en samenzang voor alle dag, soms met begeleiding maar meestal in koorsetting. Een gevarieerd werk met maar liefst dertig verschillende uitvoerders. Zorgvuldig gekozen en uitgebreid uitgelegd in het dikke, kleurrijke boek. Met tien uur muziek een prachtige introductie voor de muziek uit onze streken.		Burt Bacharach The Look of Love 3cd box, 1998 Burt Bacharach (1928- /pianist, arrangeur, componist) staat samen met Hal David (1921-2012/liedjesschrijver) voor een schier oneindige reeks hits en successen, waaronder een rij met zangeres Dionne ‘Warwick’ Warrick (1940- /zang). Helaas ging dat drietal aan rechtszaken ten onder. Bacharach, zelf een matig pianist, ontwikkelde onder leiding van Darius Milhaud tegen de trend van de tijd in een heel eigen, melodieuze en herkenbare stijl muziek. De basis: de muziek van twee mensen die hem inspireerden, Maurice Ravel en Miles Davis. De kleine man bleek uiteindelijk een groot componist.

	Alessi Oh Lori single, 1976 De New Yorkse tweeling Billy en Bobby Alessi (1953- ) componeerde, produceerde, arrangeerde hun eigen muziek en deed dat ook voor anderen, zoals Paul McCartney, Christopher Cross, Whitney Houston en Olivia Newton-John. De single ‘Oh Lori!’ was in 1977 hun grootste hit. Het lijkt een niemendalletje, maar de jazzy compositie zit goed in elkaar, met vocalen die gebaseerd zijn op Doo-Wop en dan nog een heerlijke vibrafoon erbij. Geen zomerliefde, maar wel samen fietsen en blootsvoets dansen. Dat zegt genoeg, toch?		Stevie Ray Vaughan Couldn't Stand the Weather cd/lp, 1984 Nu we met ZZ Top toch in Texas zijn kunnen we net zo goed even Stevie Ray Vaughan (1954-1990) noemen; de bluesgitarist die met zijn solo’s Jimi Hendrix aardig naar de kroon stak. Met zijn groep, Double Trouble, maakte hij een paar prachtige albums, waaronder ‘Couldn’t Stand the Weather’. De 10 minuten durende slow blues-track, ‘Tin Pan Alley’ was in een ver verleden, toen ik nog in Breda woonde, elke zaterdagavondlaat op Radio Brussel te horen. Wat een nummer. Een van de favorieten!
	ZZ Top Tres Hombres lp, 1973/cd, 2006 ZZ Top’s Bassist Dusty Hill (1949-2021) is overleden. Reden om hier aandacht te besteden aan de meestal stevige blues, rock, bluesrock van de Texaanse band. Hill en gitarist Billy Gibbons werden bekender door hun lange baard dan hun spel. Drummer Frank Beard had dan weer geen baard. Voordat in 1983 langbenige, kortgerokte vamps werden ingezet met ‘Eliminator’ maakte ZZ Top al topmuziek, met ‘La Grange’ als onvervalste killer-song. Een band die je live moet meemaken. Wat een energie!		Rosemary Clooney with Duke Ellington and his Orchestra Blue Rose lp, 1956/cd, 1999 Rosemary Clooney (1928-2002) was de lievelingszangeres en actrice van mijn moeder. Clooney werkte veel met Bing Crosby en had een eigen show op de tv. Ze trouwde meerdere malen, had een tijdlang een drugprobleem. Clooney had veel nummer 1 hits. ‘Blue Rose’(1956) is met Duke Ellington en zijn orkest. Het was de terugkeer van Ellington en een van de eerste albums met overdubs als onderdeel van het ‘creative proces’. Bij de cd zijn twee extra songs gevoegd met op piano Billy Strayhorn. Een warm album.

	Linda Hoyle Pieces of Me lp, 1971/cd, 2012 Linda Nicholas (1946- /zang) werd als Linda Hoyle bekend als zangeres bij Affinty. Dat is een Engelse, jazz-rock groep uit de jaren ’70. ‘Pieces of Me’ is Hoyle’s eerste soloalbum; het tweede en laatste kwam jaren later: ‘The Fetch (2015). Op ‘Pieces of Me’ werkt ze met de musici van de band Nucleus/Soft Machine en dat is te horen. Hoyle werd beïnvloed door Billy Holiday. Blues meets jazz en nu rock. Er zijn slechts 300 lp’s geperst en is alleen daarmee al een bijzonder album van het fameuze Vertigo-label.		Noise in Your Eye Noise in Your Eye cd, 2020 Noise in Your Eye is een ‘cross-platform-group’ die daarom bezig is met muziek, kunst, film en voorstellingen. ‘Noise in Your Eye’ is het eerste album onder de inspirerende leiding van Adrian Chivers. Maar je hoort ook o.a. de onlangs overleden watervalpianist Keith Tippett, Pink Floyd’s drummer Nick Mason en celliste Caroline Dale. Een experimenteel album dat eerder richting (free-) jazz gaat dan richting (prog-)rock. Boeiend vanaf de eerste minuut.
	Wobbler Dwellers of the Deep cd/lp, 2020 De Noorse band Wobbler maakte sinds 2005 vijf albums. ‘Dwellers of the Deep’ is hun jongste. Hou je van de muziek van Yes, dan is Wobbler zeker iets voor jou: lange stukken, gitaarsolo’s, een stevig basgeluid, retro-orgelpartijen, kortom progrock in optima forma. Hun albums worden steeds beter qua opzet en klank en er is zeker van alles te vertellen. Maar ik vraag me wel af hoe het zou zijn als ze iets Noors in hun muziek zouden verwerken.		Hugh Hopper 1984 lp, 1973/cd, 1998 Hugh Hopper (1945-2009/basgitaar) verliet Soft Machine omdat die band te ‘gewone’ muziek ging spelen. Hopper’s eerste soloalbum, 1984, laat dan ook iets heel anders horen: (free-) jazz, loops, minimal music én – als grote verrassing – soul. Hopper was beïnvloed door James Brown en liet dat hier maar eens horen. CBS vond het helemaal niets, dus betaalde Hopper alles zelf. Een vreemd, spannend en vooral behoorlijk onconventioneel album met intrigerende muziek.

	Ruud Bos The Secret All Star Band cd, 2019 The Secret All Star Band, het Orkest Ruud Bos, is een niet eerder uitgebracht ‘compilatie-album’. Ruud Bos nam tussen 1964-1969 met zijn orkest een reeks stukken op die in blokjes werden uitgezonden door de VPRO. Sommige zijn kwijtgeraakt, andere nooit uitgezonden. Uit de archieven is deze cd samengesteld. Composities en arrangementen van Bos en anderen. Prachtig bigbandwerk met als bonus twee stukken waarin dwarsliggende pianist Misha Mengelberg soleert. Opmerkelijk!		Various Death in Paradise, o.s.t. cd, 2015 ‘Death in Paradise’ is een -vooral – komische, Engelse misdaadserie. De moordpartijen vinden altijd plaats op het fictieve eiland Saint-Marie (Guadeloupe). De muziek, daar gaat het om, is uitstekend gekozen; een kleine doorsnee uit de geschiedenis van reggae en ska: Harry Belafonte, The Specials, Madness, Dennis Brown, Lee Perry, John Holt, Jimmy Cliff, Toots & the Maytalls, Dave & Ansell Collins, etc. Propvolle cd (serie 1-4) met dat zonnige intro afgeleid van 'You're Wondering Now' van Andy & Joey. Ondanks het thema een vrolijk stemmend geheel.
	England Garden Shed lp, 1977/2cd golden edition, 2015 Je band England noemen en je eerste album ’tuinschuur’ is nogal… (eh) Engels. De groep maakte alleen ‘Garden Shed’ en bracht het zelf uit. Keyboardspeler Robert Webb zaagde zijn Mellotron in tweeën om het apparaat vervoerbaar te maken. Een typisch progrock album uit deze tijd, met invloeden van andere keyboarddominante bands. In 1997 en 2017 was de groep even actief, maar niet in de originele bezetting. De ‘golden edition’ is met livewerk en bonusmateriaal. England, de band, mag wat meer aandacht, vandaar.		Crosby, Stills, Nash & Young Déjà Vu lp, 1970/deluxe lp-4cd, 2021 Een iconisch album werd 50: Déjà Vu, het eerste album van een legendarisch kwartet. Een prachtig, maar moeilijk album: 800 uur nodig om op te nemen en in de opnametijd overleed Crosby’s vriendin bij een ongeluk. Déjà Vu: een hit en drie single-hits. De mix van pop, country, rock en meerstemmige zang leverde een album op dat een van de beste albums allertijden is. De prachtige, dure, hoes verleidde menig fan tot een, vergeefse, zoektocht naar de fotoplek. De 50e verjaardags 4cd-set vertelt het hele verhaal rondom dit album en is inclusief een gierende Joni Mitchell.

	Blindmachine, Drom66, JDan Project Sequential Friends cd, 2018 ‘Sequential Friends’ is een ode aan de muziek van de Berlijnse School, uitgevoerd door de Poolse muzikant Blindmachine met enkele van zijn vrienden. De Berlijnse School is vooral Tangerine Dream en Klaus Schulze. Op de cd muziek in die stiijl: o.a. ‘Do You Remember Berlin’ en ‘Remembering Klaus’. Voor mensen die houden van ritmische sequenties, loops, bubbels, lange synthesizer-uithalen en andere, heerlijke, elektronische ruisss.		Dhafer Yousssef Digital Prophecy cd, 2003 Onweerstaanbaar, pakkend, is de muziek van Tunesische componist Dhafer Youssef (1967- /oud, zang). Youssef’s muziek raakt jazz, Indiase- en Noord-Afrikaanse muziek en moderne elektronica. Hij werkte met Noren Eivind Aarset en Bugge Wesseltoft, maar ook met Markus Stockhausen, Zakir Hussain en Omar Sosa. Youssef’s belangrijkste, muzikale invloed is de radio. Zijn stem is, naast de oud (soort peervormige luit), zijn tweede instrument. En wat voor een!
	Hans Zimmer The World of Hans Zimmer 2cd/3lp, 2019 De Duitse, in Engeland wonende, Hans Zimmer (1957- /piano, componist) begon zijn carrière in The Buggles. Hij raakte wereldwijd bekend met muziek van soundtracks bij meer dan 150 films, o.a.: Pirates of the Caribbean, The Da Vinci Code, The Last Samurai, Pearl Harbor, Gladiator, The Dark Knight (trilogie), Mission Impossible en Disney’s The Lion King. Voor die laatste kreeg hij een Oscar. De 'hits' hier live in concert uitgevoerd. De muziek van Zimmer is een voorbeeld voor velen, waaronder de Finse band Nightwish.	.	She She Wants a Piece of You cd, 1999 She, eerst genoemd The Hairem, is een zogenaamde ‘all girl group’ uit Sacramento. In 1970 brachten ze slechts één single uit: ‘Boy Little Boy’. Maar Nancy, Sally, Reeshar, Karen en Joann maakten toch wel zulke bijzondere muziek dat van opnames, demo’s en live-opnames in 1999 een cd werd samengesteld. Er waren niet veel alleen-meiden-groepen die bovendien alles zelf speelden en regelden. Ace of Cups was er ook een. She maakt pittige ‘garage’-rock. Beetje tijdgebonden wel, dat orgel…

	Katatonia The Fall of Hearts cd/lp, 2016 Katatonia is een (doom-)metalband uit Zweden. Hun eerste album verscheen in 1993. Door de jaren heen zijn er veel personeelswisselingen geweest en is de muziek mee veranderd van doommetal naar een meer ‘progressief’ soort metal. Porcupine Tree meets Tool, zoiets. Dat is te horen vanaf ‘The Fall of Hearts’. The luxe 2cd (2017) heeft als extra een live-cd, opgenomen in Bulgarije. Er zit meer in metal den men denkt.		Curtis Mayfield Superfly lp, 1972/deluxe 2cd, 2014 De soundtrack van de film ‘Superfly’ was Curtis Mayfield’s (1942-1999) derde album en een onmiddellijk succes. Een van de grondleggende en nu klassieke albums van het ‘Blaxploitation’-genre. Het succes was zo onverwacht dat er al snel te weinig albums in voorraad waren. De combinatie van soul en funk plakte bijna aan je lijf. Mayfield gaat verder dan de film met zijn sociaal-kritische teksten over drugmisbruik, armoede in de zwarte gemeenschap. Op de 2cd extra en alternatieve tracks en ‘radiospots’. Essentieel album.
	Max Roach M'Boom lp, 1980/cd, 1994 Jazzdrummer Max Roach (1924-2007) wilde met zijn M’Boom-ensemble terug naar de begindagen van de jazz. Alles draaide daar om de klank van de enorme basdrums: “Man those vibrations would go right through you.” Alles draait om ritme en daar gaat M’Boom over. Het is zeker geen jazz, maar een percussie-ensemble bestaande uit 8 personen. Grappig is dat de lp in 1980 verkocht werd als ‘hi-fi-testplaat’. De achtergrond naar de voorgrond gehaald. Indrukwekkend ensemble!	.	Various Surf Age Nuggets Trash & Twang Instrumentals 1959-1966 4cd, 2012 Surf is een muziekstijl die populair was begin jaren 60. Snelle muziek, Fender gitaren met galm. Het was een reactie op de ‘gebouwde’ studiomuziek. Gitaren, drums en bas. Iedereen kon dit. Eenzelfde reactie zien we in 1976 met Punk. Op deze dwarsliggende longbox (plaatje vertekent behoorlijk) staan alle hoogtepunten en zeldzaamheden. Het boekwerk geheel in stijl, met talloze foto’s. Een ‘labour of love’ deze uitgave.

	Serge Blenner La Dimension Prochaine lp/cd, 1986 Serge Blenner (1955- /synthesizers, keyboards) is geboren en heeft gestudeerd in Frankrijk. Daarna verhuisde hij naar Duitsland. Hij maakt elektronische muziek in een heel eigen stijl die door de critici in ons oosterbuurland vaker "philosophische Musik“ genoemd wordt. Muziek die stemt tot nadenken of waar je goed bij kunt denken. Ik vind het vooral filmische muziek. ‘La Dimension Prochaine’ is zijn vierde album.		Allah-Las Allah-Las lp/cd, 2012 Allah-Las komt uit Los Angeles. Hun muziek is ondanks de sixties-invloeden van Zombies, Kinks, Yardbirds en Love toch heel anno nu. Langzame, oude stijl beatmuziek, met prachtig gitaargeluid. Niet al te moeilijk allemaal, maar toch met dat onmiskenbare snuifje psychedelica. ‘Allah-Las’ is het eerste album. Muziek voor zorgeloze zomerdagen.
	Papir meets Electric Moon The Papermoon Sessions lp/cd, 2013 Papir, een instrumentaal rock-trio uit Kopenhagen, ontmoet op The Papermoon Sessions, Electric Moon, een Duitse, psychedelische, space-rock groep. De geluidseffecten en gitaarsolo’s vliegen je om de oren. Kosmisch plaatje dit. Twee jaar later kreeg de sessie een vervolg in ‘The Papermoon Sessions Live at Roadburn, 2014’. Op de albums respectievelijk drie en twee tracks. De langste bijna 25 minuten, maar dan ben je al een heel eind de Melkweg in. Far out muziek!	.	Richard Barbieri Variants 5cd-box, 2019 Richard Barbieri (1957- /keyboards) heeft in bands als Japan en Porcupine Tree gespeeld. Samen met Steve Jansen (ook ex-Japan) maakte hij een aantal duo-albums. Tussen 2017-2019 maakte Barbieri vijf Variants-albums: muziek uit zijn archieven en recent gecomponeerd. Elektronisch, experimenteel en ‘abstract’. Meeste werk is van hem alleen, soms met anderen. In de opbergbox (gelimiteerde oplaag) zit een extra boekje. Fascinerende muziek met klankkleuren vanuit gevarieerde invalshoeken.

	Book of Air Vvolk cd/lp, 2016 De stilte der natuur heeft vele geluiden. Dat vind het Belgische muziekcollectief Book of Air ook. Hun albums zijn een geïmproviseerde, muzikale vertolking van de rust, traagheid en stilte uit die natuur. Onderzoekend, meditatief en vooral langzaam, met een steeds verschuivend palet van klankkleuren. Muziek die je niet loslaat en je meesleurt de natuur in. Waar kun je beter zijn dan daar? Vvolk is het tweede ‘hoofdstuk’ van het tot nu driedelig ‘verhaal’.		The Opium Cartel Ardor cd, 2013 The Opium Cartel is de solo-afsplitsing van White Willow, de band van de Noorse componist Jacob Holm-Lupo (1971- /gitaar, componist). Samen met musici uit een reeks Noorse bands maakt The Opium Cartel een behoorlijk melodische pop- en folk-achtige progrock. ‘Ardor’ is het tweede album met wortels in de new wave en synthipop uit de jaren ’80. Dat is de basis, maar het klinkt vooral als een album van nu. ‘Ardor’ is opgebouwd uit vele laagjes die vragen om vaak luisteren. Daarna groeit het album onder je oren.
	Roy Ayers Coffy lp, 1973/cd, 2001 Roy Ayers (1940- /vibrafoon, componist) begon in de jazz en speelde o.a. met Herbie Mann. Begin jaren ’70 begon hij een eigen band Ubiquity (overal tegelijkertijd zijn). In 1973 maakte hij de soundtrack voor de blaxploitation film ‘Coffy’ met in de hoofdrol Pam Grier. De muziek werd alom enorm gewaardeerd. ‘Coffy’ wordt gezien als een van de meest kenmerkende van het genre met elementen van jazz, soul en funk. Coffy is thé colour!	.	Harald Grosskopf Synthesist lp, 1980/2cd, 2020 Harald Grosskopf (1949- /drums, synthesizers) begon als drummer in o.a. The Scorpions en Ashra, maar werd ‘bekender’ als drummer bij Klaus Schulze. In 1980 bracht hij zijn eerste soloalbum uit: ‘Synthesist’. De eerste compositie is al meteen een die je niet meer loslaat en een die van mij veel langer zou mogen duren. Het album is inmiddels een cult-classic geworden en in 2020 als 2cd uitgebracht. De tweede cd is een ode van andere ‘synthi-spelers aan Grosskopf met hun versies van ‘Synthesist’.

	Psarantonis Idaeon Antron cd, 1999 Liggend aan het strand in Kreta hoorde ik intrigerende muziek, afkomstig uit een bar. Ik ging naar binnen en vroeg de naam. Op een bierviltje schreef de man het op, in het Grieks. De muziekwinkel verkocht alleen cassettes, maar had wat ik liet zien in huis. Alles in het Grieks. Jaren later vond ik een cd met de opnames die ik toen hoorde. Psarantonis is de artiestennaam van Antonis Xylouris (1942- /lier, zang). Hij speelt een typisch Kretens instrument, de lira, lier, en zingt met een donkere, rauwe stem. Prachtig!		Pauw Macrocosm Microcosm cd/lp, 2015 Pauw is een Nederlandse band met een voorliefde voor de psychedelische muziek uit de jaren zestig en zeventig. Een oude varkensschuur deed dienst als oefenruimte. In korte tijd kregen ze veel belangstelling met als gevolg een, het enige (!), album: ‘Macrocosm Microcosm’. Veel gitaren, sitar en zweverige vocalen gehuld in de mist van echo’s. Jacco Gardner, Temples, Tame Impala. Die richting. Na wat wisselingen in het gezelschap ging de band nog door tot 2017.
	Maciej Meller Zenith cd/2lp, 2020 Maciej Meller (1975- /gitaar) is de ‘nieuwe’ gitarist van de Poolse band Riverside. “Zenith’ is zijn eerst soloalbum en wat voor een. Majestueuze gitaarpartijen over een sfeervol, muzikaal landschap van bas, drums en synthesizers. De zang wordt gedaan door landgenoot Krzysztof Borek, die dat uitstekend en warm doet. Meller heeft qua gitaarpartijen wel iets van Pink Floyd’s David Gilmour. Bij de wat langzamere nummers klinkt hij net zo lyrisch. Een album om vaak te draaien!	.	Node Node 2 cd, 2014 Node (2) bestaat uit Flood, Ed Buller, Dave Bessell en Mel Wesson. Kenners noemen het een “synth supergroup”. Node is een soms spontaan bij elkaar komend gezelschap dat zich omringt met ‘vintage’ analoge synthesizers. De geheel geïmproviseerde muziek is in de stijl van de “Berliner Schule”, lees de oude Tangerine Dream. Hou je van elektronische geluiden, ritmische sequenties en muziek waarbij je zelf de beelden mag maken, dan is dit een groep om zeker eens te gaan horen.

	Avalanche Quartet Leonard Cohen Songs cd, 2007 Dat Nits-zanger Henk Hofstede (gitaar, piano, zang) fan is van Leonard Cohen is geen groot geheim. Samen met Marjolein van der Klauw (gitaar, zang/Powderblue), Pim Kops (instrumenten/De Dijk) en Arwen Linnemann (contrabas, ex-Nits,) vormt hij het Avalanche Quartet. Een hobby-muziekgroep die vooral muziek van Leonard Cohen laat horen. En hoe! Veelal akoestisch gespeeld. Cohen zou er trots op zijn.		Storm Corrosion Storm Corrosion cd/2lp, 2012 De samenwerking tussen Steven Wilson (dan Porcupine Tree) en Mikael Åkerfeldt (Opeth) leverde tot nu toe één album op: Storm Corrosion. Omschreven als “drugs beïnvloede, experimentele, avant-gardistische, jaren 70 muziek”. Dan weet je bijna zeker dat dit een goed album is. Voorgedragen als ‘album van het jaar’ (Prog, het blad). Geen prog-metalband, maar slechts soms wat zwaar, ongrijpbaar, spannend, fascinerend. Anders dan je zou verwachten. Dus!
	Midori Takada Through the Looking Glass lp, 1983/cd, 2017 Midori Takada (1951) moest door gebrek aan financiën haar percussiegroep, Mkwaja, opheffen. Daarop maakte ze in twee dagen tijd, thuis, met hulp van een tapedeck een soloalbum. Percussief, minimalistisch, met invloeden uit Afrikaanse- en Aziatische muziek. Drums, gamelan, marimba, harmonium, fluiten en een reeks percussie-instrumenten. Klassiek, modern, ambient, minimal? Dat allemaal en meer. In 2017 op cd uitgebracht door: We Release Whatever The Fuck We Want Records. Echte ontdekking dit!	.	Centipede Septober Energy lp, 1971/cd, 2000 Watervalpianist Keith Tippett vormde met meer dan 50 musici Centipede. Die kwamen uit Soft Machine, Nucleus, Blossom Toes, King Crimson en Tippett’s band. Met producer Robert Fripp nam het orkest de vier lp-kant-lange compositie ‘Septober Energy’ op, een mix van Jazz, rock, klassiek, jazzrock en improvisaties. De grote groep trad maar een paar keer op, Frankrijk, Engeland en Rotterdam. Een heel bijzonder, omverwerpend album en niet alleen door de grote hoeveelheid bekende namen.

	The Bo Keys The Royal Sessions cd, 2004 The Bo Keys maken muziek in de stijl van die heerlijke, oude Memphis sound. Soul, funk, jazz. Het werk van het Stax-label, Isaac Hayes, Booker T. & the M.G.’s, dát, maar dan wel in een fris, moderner jasje. Sommige leden zijn begonnen als begeleidingsband van B.B. King, trompettist Ben Cauley in de Bar-Keys de band van Otis Redding. Hij was de enige overlevende van het vliegtuigongeluk waarbij Redding overleed. De muziek van The Bo Keys is niets meer of minder dan een ode aan een voorbije periode. Klassieke, soul!		Jon Anderson Olias of Sunhillow lp, 1976/cd 2021 Olias of Sunhillow is een wat bijbels verhaal over groepen mensen die onder dreiging van een vulkaanuitbarsting onder leiding van Olias hun planeet met hulp van een ark verlaten. Het is het eerste (beste ook) solo-album van Yes-zanger Jon Anderson die alle instrumenten zelf speelt. Ook zijn stem gebruikt hij als instrument. Woorden zijn zelf verzonnen. Dat de muziek op die van Vangelis leek was toeval. De prachtige hoes van David Roe is alleen mooi op lp-formaat. Intrigerend album.
	Spring Spring lp, 1971/2cd, 2015 Dat ik Spring niet kende verbaast mijzelf misschien nog het meest. De band Spring, met als enige album ‘Spring’, kent maar liefst drie van de vier leden die Mellotron bespelen. Het is een prachtig, verhalend album met een zanger die je meeneemt op reis. Dat zijn dé albums. De wat vreemde hoes van Keef (van die mooie Vertigo hoezen) steekt daar wat vreemd bij af. Het niet-Mellotron spelende groepslid, Pique Withers, werd later de drummer van een andere bandje: Dire Straits.	.	Menahan Street Band Make the Road by Walking cd/lp, 2008 Charles Bradley hield de erfenis van Otis Redding en James Brown hoog. Op de vier albums, voor hij stierf, werd hij begeleid door de Menahan Street Band. Dat is een groep zeer getalenteerde musici uit Manhanttan die een scala aan instrumenten bespelen. Sommige leden zitten zelfs in een tweede band: The Dap Kings. Ook zonder Bradley presenteert de Menahan Street Band ons die heerlijke sixties soul/funk/R&B-vibes met dat lichte psychedelisch randje. ‘Groove it out!’

	Earthside A Dream in Static cd/2lp, 2015 Alles wat wij als mens zijn samengevat in één cd. De muziek van de Amerikaanse band Earthside laat zich omschrijven als een filmisch landschap met invloeden van klassieke muziek en metal. De vierkoppige band vroeg talrijke gastmusici en zomaar The Moscow Studio Symphony Orchestra. Als je het hebt over menselijke verbanden. Een intrigerend album dat qua muziekstijl eerder Europees dan Amerikaans aandoet. Helaas kwam er geen vervolg, maar misschien was alles al wel gezegd?		Exit North Book of Romance and Dust cd/2lp, 2018 Exit North is een samenwerking tussen Steve Jansen (o.a. ex-Japan) en Thomas Feiner. Opgenomen in Zweden met Zweedse muzikanten. ‘Book of Romance and Dust’ is een combinatie van klassieke pianomuziek van Erik Satie, gekoppeld aan elektronische soundscapes met daarover die kenmerkende, donkere, melancholieke, soms rauwe stem van Feiner. Violen en abrupte uitspattingen van Jansen’s drums houden het album boeiend. Exit North maakt sobere muziek en creëert intense emoties. Zeldzaam mooi.
	Moonshot Worlds of Yesterday (A Retrospective, 1971-1992) cd/lp, 2020 Stel je wil dolgraag een album maken in de stijl van Genesis, Yes, King Crimson etc., maar je maakt onder eigen naam al talloze andere albums en projecten. Nou, dan verzin je toch de hele handel. Bandleden, geschiedenis, hoezen, video’s, historie, zelfs een hele website. Tim Bowness draaide er zijn handen niet voor om. In het zogenaamde retrospectief vind je inderdaad muziek in de stijl van genoemde bands, maar het klinkt allemaal wel heel erg anno nu. Ondanks dat een knappe prestatie en een album dat er zeker mag zijn.	.	Sha La Das Love in the Wind cd/lp, 2018 Zomers debuutalbum van de familie Schalda. Ze zongen eerder in achtergrondkoortjes en op albums van Charles Bradley. ‘Love in the Wind’ is, inclusief de hoes-in-stijl, een prachtig retroalbum met muziek uit de jaren vijftig zestig en zeventig. The Beach Boys, surf, soul, doo wop en pop. Simpel, pakkend en krachtig. Zonneschijn, plaatje op, drankje erbij….. Een grote ‘Summer Breeze’.

	Coralie Clément Salle des pas perdus cd/lp, 2001 De Franse Coralie Clëment (Coralie Biolay 1978- /zang) zingt op dit album fluisterend jazzy latin-achtige nummers, geschreven en uitgevoerd door haar broer Benjamin Biolay. Het is een Introvert, sensueel, speels, maar tevens tot nadenken aanzettend album in heuse ‘filles sourires’-stijl. Met de Blue Note-achtige hoes een schot in de roos. Voor zwoele zomeravonden.		Lucy in Blue Lucy in Blue cd, 2016 Uit IJsland (!) komt de band Lucy in Blue. Geïnspireerd door het weidse, ruige landschap en alle tijd om na te denken brengt Lucy in Blue muziek die best veel overeenkomsten heeft met die van de oude Pink Floyd. Denk een beetje richting ‘Meddle/Echoes’. Gelukkig blijft het daar niet bij, het raam is immers groter. Hou je van ‘progrock’ en ken je Lucy nog niet, dan zou deze band wel eens een heel aangename verrassing kunnen zijn.
	Thee Lakesiders Parachute single, 2018 Retro-soul en Chicano. Dat is de muziek die Thee Lakesiders maakt. Het duo bestaat uit Izcall Marie en Necalli del Lago. Een single en dan gaat het niet eens om de A-kant: ‘Si Me Faltaras Tu’, maar om de oh, zo prachtige, heerlijk langzame B-kant: ‘Parachute’. Als je houdt van marimba’s, een felle slaggitaar en een iets bewerkte elektrische piano. Prachtige zwart-wit video erbij ook. “What can I Do?” Zeker voor liefhebbers van de muziek van Aaron Frazer.	.	Cigarettes After Sex Cigarettes After Sex cd/lp, 2017 De muziek van Cigarettes After Sex is vooral verstild, zacht. Zanger/gitarist Greg Gonzalez zingt ingetogen, fluisterend soms, tegelijkertijd zijn gitaarklanken de wereld in waaierend. Het tempo op het album is gematigd tot langzaam. Bas en drums zijn op de achtergrond aanwezig. Keyboardspeler Phllip Tubbs voegt zijn synthesizerwolken toe. De songs zijn veelal in echo’s gedrenkt. Bij een eerste horen moest ik denken aan Vinie Riley/The Durutti Column. Muziek voor intieme momenten of in plaats van sigaretten, want die zijn niet heel gezond.