26
juni 2020
officiële release - 116
2020 cd-versie
disc 1
Trident Studios, London, England June 21-22, 1970
1. Red Tubular Lighter
2. Lola Steponsky
3. Trident Chatter
4. Sharleena (Roy Thomas Baker Mix)
5. Item 1
6. Wonderful Wino (FZ Vocal)
7. “Enormous Cadenza”
8. Envelopes
9. Red Tubular Lighter (Unedited Master)
10. Wonderful Wino (Basic Tracks, Alt. Take)
11. Giraffe - Take 4
12. Wonderful Wino (FZ Vocal, Alt. Solo)
disc 2
Live Highlights Part 1 – “Piknik” VPRO June 18, 1970 /
Pepperland September 26, 1970
1. Introducing…The Mothers (Live on “Piknik” June
18, 1970)
2. Wonderful Wino (Live on “Piknik” June 18, 1970)
3. Concentration Moon (Live on “Piknik” June 18,
1970)
4. Mom & Dad (Live on “Piknik” June 18, 1970)
5. The Air (Live on “Piknik” June 18, 1970)
6. Dog Breath (Live on “Piknik” June 18, 1970)
7. Mother People (Live on “Piknik” June 18, 1970)
8. You Didn’t Try To Call Me (Live on “Piknik” June
18, 1970)
9. Agon (Live on “Piknik” June 18, 1970)
10. Call Any Vegetable (Live on “Piknik” June 18,
1970)
11. King Kong Pt. I (Live on “Piknik” June 18, 1970)
12. Igor’s Boogie (Live on “Piknik” June 18, 1970)
13. King Kong Pt. II (Live on “Piknik” June 18, 1970)
14. What Kind Of Girl Do You Think We Are? (Live at
Pepperland September 26, 1970)
15. Bwana Dik (Live at Pepperland September 26, 1970)
16. Daddy, Daddy, Daddy (Live at Pepperland September
26, 1970)
17. Do You Like My New Car? (Live at Pepperland
September 26, 1970)
18. Happy Together (Live at Pepperland September 26,
1970)
disc 3
Live Highlights Part 2 – Hybrid Concert: Santa Monica
August 21, 1970 / Spokane September 17, 1970
1. “Welcome To El Monte Legion Stadium!” (Live)
2. Agon (Live)
3. Call Any Vegetable (Live)
4. Pound For A Brown (Live)
5. Sleeping In A Jar (Live)
6. Sharleena (Live)
7. The Air (Live)
8. Dog Breath (Live)
9. Mother People (Live)
10. You Didn’t Try To Call Me (Live)
11. King Kong Pt. I (Live)
12. Igor’s Boogie (Live)
13. King Kong Pt. II (Live)
14. “Eat It Yourself…” (Live)
15. Trouble Every Day (Live)
16. “A Series Of Musical Episodes” (Live)
17. Road Ladies (Live)
18. “The Holiday Inn Motel Chain” (Live)
19. What Will This Morning Bring Me This Evening?
(Live)
20. What Kind Of Girl Do You Think We Are? (Live)
disc 4
Live Highlights Part 3 – FZ Tour Tape Recordings
1. “What’s The Deal, Dick?”
2. Another M.O.I. Anti-Smut Loyalty Oath (Live)
3. Paladin Routine #1 (Live)
4. Portuguese Fenders (Live)
5. The Sanzini Brothers (Live)
6. Guitar Build ’70 (Live)
7. Would You Go All The Way? (Live)
8. Easy Meat (Live)
9. “Who Did It?”
10. Turn It Down! (Live)
11. A Chance Encounter In Cincinnati
12. Pound For A Brown (Live)
13. Sleeping In A Jar (Live)
14. Beloit Sword Trick (Live)
15. Kong Solos Pt. I (Live)
16. Igor’s Boogie (Live)
17. Kong Solos Pt. II (Live)
18. Gris Gris (Live)
19. Paladin Routine #2 (Live)
20. King Kong - Outro (Live)
------------------------------------------------------------
Frank Zappa: guitar, octave bass,
percussion
Ian Underwood: keyboards, saxes,
guitar
George Duke: keyboards, trombone
Mark Volman: vocals, percussion
Howard Kaylan: vocals
Jeff Simmons: bass, vocals
Aynsley Dunbar: drums |
The Mothers 1970 is een
transitieband van Chunga’s Revenge op weg naar Fillmore
East. Maar ook een Zappa van Hot Rats op weg naar
diezelfde Fillmore. Historisch gezien kregen we daar al
mee te maken op Chunga’s Revenge, een album dat met een
voet in het verleden en een in de nabije toekomst staat.
Een uitbreiding van die spagaat komen we tegen in deze
box: ‘The Mothers 1970’. Disc 1 sluit vooral aan bij het
Hot Rats-achtige deel van Chunga. De rest meer bij
Fillmore East ‘71.
De recente aanpak van Ahmet en Joe lijkt er een van een
grondige compleetheidsdrift. Zoveel mogelijk, zo niet
alles, van iets uit een periode bij elkaar gooien. Kijk
maar naar de Halloweendooskes en voorganger, de Hot Rats
sessies. Het is vooral veel van hetzelfde. Soms is dat
leerzaam, soms is dat weinig opwekkend. Deze box valt meer
in de laatst genoemde categorie. oftewel, hoeveel
Wonderful Wino kun jij aan? Ik mis langzaamaan de hand van
de meester. Heer Z. hemzelf had dit nooit uitgebracht of
was er met zijn vlijmscherpe mes doorheen gegaan, had het
in stukken gehakt en weer – anders- aan elkaar geplakt.
Met zijn aanpak hadden we dan wellicht een dubbel-cd
overgehouden met aangename afdronk. Nu drukt het product
enigszins zwaar op de maag en prikt de badge een gaatje in
mijn nieuwe shirt. Back to the badges.
Oh ja, had je ook al ontdekt dat de voorkanten van de
hoesjes per twee aan elkaar te puzzelen zijn. Daarbij kun
je je afvragen wie die dame naast Mr. Duke is die zo
aanminnig tegen hem aan schurkt.
Een evaluatie per disc. De ‘Red Tubular Lighter’ is een
aardige jamsessie-achtige solo met voldoende
geluidseffecten. Als gitaarsolo leuk, maar lijkt wat onaf.
‘Lola Steponsky’ is een ontmoeting van Uncle Meat met de
eerder genoemde Chunga. Veel drumwerk van Dunbar hier. Een
echt Zappawerkje. Via de chatbox komen we bij de Thomas
Baker Mix van ‘Sharleena’. Die klinkt net iets anders dan
de Chunga’s versie, maar dan moet je goed je oren
openzetten en de antieke heel goed kennen. Voegt het nu
iets toe? Hmmm… ’Item 1’ lijkt me een fundering op weg
naar iets anders, de ondergrond van? Moest er nog zang bij
wellicht? ‘Wonderful Wino’ met Zappa zelf aan de zang is
prima en goed en leuk. Dat geldt ook voor de vroege versie
van ‘Envelopes’ en wat gaat die langzaam! Mooi pianowerk
van Underwood en wat (te) veel drums aan het eind. De ‘Red
Tubular Lighter’ keert terug met her en der een mooie
solo. ‘Giraffe’ is een jamsessieversie van Lola
Steponsky’. En dank voor de ‘alternate solo’ – die wel
goed is hoor - op Wonderful Wino. Maar dan heb je die
track inmiddels al wel drie keer langs horen komen. Cd 1
is, zoals ze dat in Engeland zo mooi uitdrukken: ‘a mixed
bag’. Een gemengde tas, maar dat klinkt minder toch?
Cd 2 kennen we al vele jaren als bootleg. De opnames in
eigen land van VPRO’s Piknik zijn er al vanaf het begin,
1970. Eerst op vinyl en later op cd en in steeds betere
kwaliteit. Nu hebben we de moederband te pakken. Leuk de
Nederlandse (!) introductie van Jan Donkers. Dank Jan. Het
juni concert van deze Zappa band was een mooie, zeker als
je bedenkt dat de groep dan ongeveer net bij elkaar is.
Zappa leunt nog veel op oud werk. Ik heb wel het idee dat
deze moederversie wat afgevlakt klinkt, ik mis het hoog,
maar misschien komt dat ook daar al die bootlegs. Hoe dan
ook fijn dat het er nu officieel is. In september liggen
de kaarten al heel anders, want in Pepperland hebben de
voormalig Turtles een flink aandeel in de conversatie en
staan we eigenlijk al bijna in de Fillmore met ‘What Kind
of Girl Do You Think We Are?’. ‘Bwana Dik’, ‘Daddy, Daddy,
Daddy’ (pas te horen op 200 Motels), ‘Do You Like My New
Car?’ en de onvermijdelijke hitsingle ‘Happy Together’.
Disc 3 zit een beetje tussen de sets van disc 2 in. Eén in
augustus en één in september. Het plaatje volgt een beetje
hetzelfde stramien. Oud bekend werk overgaand in het werk
van de Vaudeville band, zoals deze band achteraf genoemd
werd. Het is een hybride-concert met flink wat
computergeknutsel om er nog wat van te maken. Het klinkt
alleszins geloofwaardig en overtuigend. Het geluid is hier
ook minder vlak. De liedjes zijn bekend en kunnen luid
meegezongen worden. King Kong is aan de speed, want het
gaat met raps tempo. In deel één horen we Underwood en
Duke op diverse toetsen, in deel twee speelt Zappa een
aangename solo. Hoogtepunt van deze cd (box?) is de
wahwahsaxsolo van Underwood. Die Ian! Die man mag echt nog
veel meer gewaardeerd worden.
De laatste cd is een soort ‘Playground Psychotics’ part 2.
Zapppa nam in deze periode veel op middels een draagbare
recorder. Gesprekken, oefeningen, concerten. Wanneer en
waar is vaak niet bekend. Na wat verbale introductie,
alweer zo’n eed, gaat Zappa los in ‘Portugese Fenders’. Je
hoort er delen in van de ‘Transylvania Boogie’. Ook de
Sanzini-broeders weten van geen ophouden, daarom snel door
naar ‘Guitar Build 70’, opnieuw een stuk met mooie
gitaarsolodominantie. ‘Easy Meat’, we wisten al dat dit
bestond, horen we in premature versie. Vergelijk dit eens
met die op ‘Tinsel Town Rebellion’. George Duke is
duidelijk hoorbaar in ‘Turn it Down’. Zijn funky
pianosolocascade valt meteen op. ‘A Pound for a Brown’ is
gitaarsolo drie. Heerlijk, ik hou wel van die oudere
gitaarsolo’s. In King Kong solo’s deel 1 komen Zappa,
Underwood en Duke langs, in deel 2 een kleine samenvatting
daarvan. Is jullie ook al opgevallen dat Jeff Simmons best
wel een goede bassist is? Dr John’s ‘Gris Gris’ is een
prachtig nummer dat hier wat op de korrel wordt genomen,
maar niet door Underwood die opnieuw een geweldige saxsolo
blaast. Had ik al gezegd dat die man meer lof verdient?
Hij speelt trouwens live zichtbaar gitaar volgens de foto
in het boekje. Dat was een nieuwe voor me. De set sluit
gepast af met het outro van King Kong.
Terugkijkend hebben we dan verschillende hoge lichten in
een gemengde tas met speld. Doe er je voordeel mee, of
niet...
|
