17
juni 2022
officiële release - 122
disc 1: Live from Edinboro, PA
– May 8, 1974
1. “Someone Has Just Asked Me…”
2. Cosmik Debris
3. Pygmy Twylyte
4. The Idiot Bastard Son
5. Cheepnis
6. Inca Roads
7. Montana
8. Dupree’s Paradise (Intro)
disc 2: Live from Edinboro, PA – May 8, 1974 (cont’d)
1. Dupree’s Paradise
2. It Can’t Happen Here
3. Hungry Freaks, Daddy
4. You’re Probably Wondering Why I’m Here
5. How Could I Be Such A Fool
6. I Ain’t Got No Heart
7. I’m Not Satisfied
8. Wowie Zowie
9. Let’s Make The Water Turn Black
10. Harry, You’re A Beast
11. The Orange County Lumber Truck
12. Oh No
13. Son Of Orange County
14. More Trouble Every Day
15. Camarillo Brillo
disc 3: Live from South Bend, IN – May 12, 1974 / Live
from Erie, PA – November 12, 1974
1. Montana
2. Get Down
3. Tush Tush Tush (A Token Of My Extreme)
4. Stink-Foot
5. RDZNL
6. Village Of The Sun
7. Echindna’s Arf (Of You)
8. Don’t You Ever Wash That Thing?
9. Penguin In Bondage
10. T’Mershi Duween
11. The Dog Breath Variations
12. Uncle Meat
13. Building A Girl
14. Dinah-Moe Humm
disc 4: Live from Erie, PA – November 12, 1974 (cont’d)
1. I’m Not Satisfied
2. Montana
3. Dupree’s Paradise (Intro)
4. Dupree’s Paradise
5. Don’t Eat The Yellow Snow
6. Tush Tush Tush (End Vamp)
7. Oh No
8. Son Of Orange County
9. More Trouble Every Day
disc 5: Live from Erie, PA – November 12, 1976 / Live
from Toledo, OH – November 13, 1976
1. The Purple Lagoon
2. Stink-Foot
3. The Poodle Lecture
4. Dirty Love
5. Wind Up Workin’ In A Gas Station
6. Tryin’ To Grow A Chin
7. The Torture Never Stops
8. City Of Tiny Lites
9. Pound For A Brown
10. You Didn’t Try To Call Me
11. Rudy Wants To Buy Yez A Drink
12. Would You Go All The Way?
disc 6: Live from Erie, PA – November 12, 1976 cont’d /
Bonus Tracks
1. Black Napkins
2. Terry’s Erie ’76 Solo
3. Patrick’s Erie ’76 Solo
4. Wonderful Wino
5. The Purple Lagoon (Outro)
6. Stranded In The Jungle
7. Dinah-Moe Humm
8. The Purple Lagoon (Outro)
9. Camarillo Brillo
10. Muffin Man
11. The Purple Lagoon (Outro)
12. You Didn’t Try To Call Me [Live from Montreal, QC,
Canada – November 10, 1976]
13. Black Napkins
14. The Purple Lagoon (Outro)
------------------------------------------------------------
band on disc 1 & 2
Frank Zappa: guitar, vocals
Jeff Simmons: guitar, vocals
George Duke: keyboards,
synthesizer, vocals
Don Preston: synthesizer
Napoleon Murphy Brock: tenor sax,
flute, lead vocals
Bruce Fowler: trombone,
vocals
Walt Fowler: trumpet
Tom Fowler: bass
Ralph Humphrey: drums
Chester Thompson: drums,
percussion
band on disc 3 & 4
Frank Zappa: guitar, vocals
George Duke: keyboards, synthesizer,
vocals
Napoleon Murphy Brock: tenor sax,
flute, lead vocals
Tom Fowler: bass
Ruth Underwood: percussion
Chester Thompson: drums, percussion
band on disc 5 & 6
Frank Zappa: guitar, vocals
Ray White: guitar, vocals
Eddie Jobson: keyboards, synthesizer.
violin
Lady Bianca: keyboards, vocals
Patrick O'Hearn: bass
Terry Bozzio: drums, vocals |
In klas 6 van de lagere
school leerde ik dat er in het verre Amerika een stad Erie
en het ernaast gelegen Eriemeer bestond. Nooit iets met
die kennis gedaan totdat Zappa/Erie op het toneel
verscheen. Het stof van Mothers 1971 was nog niet
nedergedaald of we verdronken bijkans in het meer.
Keldergeest Joe Travers, die overigens steeds meer op
Billy the Mountain gaat lijken, had in de Coronaperiode
‘plotseling’ meer tijd en kon daarmee eindelijk aandacht
besteden aan de tapes met de voor hem magische
omschrijving “Erie” op de dooszijkant. Tijdens zijn vele
tournees was Zappa een drietal keer in Erie en/of omgeving
beland. De in Erie geboren en getogen Travers wilde weten
wat er op die tapes stond. Dat zou elke fan zo doen schat
ik voorzichtig in. Op die tapes bleek, niet heel
verwonderlijk, prima muziek te staan. Natuurlijk, het kan
bijna niet anders. Zelfs als Zappa snotverkouden optreedt
is zijn muziek nog beter dan een random gemiddelde band.
Uiteindelijk vond Travers drie concerten, drie data, drie
verschillende bands. Het geheel werd gebundeld in een
lp-formaat boekwerk met daarbij geinige krantenknipsels.
Helaas zonder relevante foto’s, op één na. Die ene betreft
een vinding van Travers’ moeder tijdens een garagesale.
Foto van heer Z. mét handtekening. Moeder blij, Joe blij.
Wij blij?
De rest van de verpakking is een deel van een poster die
tegen extra betaling alleen bij de eerste editie in de
thuiswinkel bijgevoegd was. Aardig natuurlijk, maar, net
als zoveel zaken, je kijkt een keer en bergt hem op,
tenzij je een huis hebt van Amerikaans formaat, dan heb je
muren genoeg natuurlijk.
Het “secret word for tonight is: SIT DOWN!!!” Het is wat
daar in Erie. Zappa moet het (studenten-)publiek
herhaaldelijk tot zitten aansporen, anders zien de mensen
daarachter het niet. Vroeger had je podia waar je de
artiest gewoon aan kon raken. In de loop der tijden werd
diezelfde artiest de hoogte in gewerkt en in lichten
gehuld een soort godheid die op het plebs neerkeek.
Trouwens, vroeger lagen we vooral bij concerten…
De eerste show op 8 mei 1974 in Edinboro betreft de band
die we meer dan goed kennen van ‘Roxy’ en vooral ‘&
Elsewhere’. Deze wijn behoeft geen krans. The Mothers mét
Don Preston, de Fowler familie (Bruce, Walt en Tom), Jeff
Simmons, George Duke, Napoleon Murphy Brock en de
octapussy drummers Ralph Humphrey en Chester Thompson. Wie
ontbreekt? Ruth Underwood! De vraag naar haar komt uit het
publiek en Zappa hangt een wazig verhaal op over een soort
scharrel onderweg. Net zo’n verhaal als hij elders over
het ontbreken van Ian Underwood vertelt.
Stevige band dus on stage, bekende liedjes. Je zou denken,
weinig nieuws, maar dan hebben we het vooral over de
eerste cd met deze band, ceedee twee is “something
completely different”. Even terug in de historie, The
Elsewhere-band is de groep waarmee Zappa zijn tienjarig
bestaan “on the road” vierde. Speciaal voor die
gelegenheid haalde hij tal van oudjes uit de kelder,
muziek van ‘Freak Out’, ‘We’re Only in it for the Money’
en ‘Weasels Ripped My Flesh’. Alle nummers opgepoetst en
van nieuwe klangfarben voorzien. Een feest voor het oor.
Fijn dat ze nu officieel-officieel zijn uitgebracht. De
Z-volgeling kende die canon al van een illegaal-officieel
album uit de ‘Beat the Boots’-serie: ‘Unmitigated
Audacity’ (1991). Een echte klassieker, ‘Louie Louie’
moeten we hier dan weer missen, een kleine faux pas van
Travers. ‘Unmitigated Audacity’ beval ik al warm aan, cd2
dus nog ietsje warmer, voor zover dat kan. Alsnog van
harte dan.
Met een gedecimeerde & Elsewhere-band vindt het
concert in Gannon Auditorium plaats, 12 november 1974. Dat
is slechts vijf maanden later (!). The Mothers zijn nu:
George Duke, Tom Fowler, Ruth Underwood (klaar met haar
scharrel), Napoleon Murphy Brock en Chester Thompson. In
Gannon heeft Zappa griep, is verkouden. Als hij dit setje
had uitgebracht had hij dat misschien wel in het rijtje
“FZ: lead guitar, vocals, the Flu” gezet, iets met humor
in muziek. Een maand eerder stond deze band in de
Kultuuritalo in Helsinki. Dat concert daar kennen we als
‘You Can’t Do That On stage Anymore, vol. 2, The Helsinki
concert’ (1988). Geweldig album, dito muziek. Dus. Het
Gannon-concert voegt nou niet bepaald heel veel toe aan
wat we al van deze band hebben. Paar liedjes, paar, -
prachtige - gitaarsolo’s. Maar toch, in Helsinki speelde
deze band bevlogen, met vuur en verve. Hier is dat toch
Iets – uh - minder…
het laatste concert is, met enkele uitstapjes, vooral op
12 november 1976 in het Erie County Fieldhouse. Nieuwe
periode in Zappa’s leven, nieuwe band ook: Lady Bianca
Odin, Ray White, Eddie Jobson, Patrick O’Hearn en Terry
Bozzio. Duiken we even de cd-kast in en nemen erbij:
‘Philly ‘76’, het concert van deze groep zo ongeveer een
maand eerder, oktober 1976. Zelfde liedjes; nou ja, de
meeste dan. Opvallend is dat de eerste acht (!) nummers in
dezelfde volgorde gespeeld zijn. Hoezo elke avond iets
anders? Dat valt me wat tegen Mr. Z.! We duiken even de
periode ‘Chunga’s Revenge’ en ‘200 Motels’ in en krijgen
vervolgens wat solo’s van Bozzio en O’Hearn. Fijn, maar,
och, heel spectaculair zijn die niet. Visueel misschien
wel, maar wij waren er niet bij daar in Erie. ‘Stranded in
the Jungle’ komt ook al voor op ‘Philly’.
Wat ik daar al schreef kan ik hier opnieuw boven water
halen: “… het vrouwelijke element geeft zijn muziek een
nieuwe dimensie.” Dankzij Lady Bianca natuurlijk.
Prachtige stem heeft die vrouw en in combinatie met
sommige liefdesliedjes van Zappa krijg je daarvan hetzij
kippenvel, hetzij rillingen. Opnieuw wordt er uitstekend
gespeeld, meest in mijn oren springend zijn de bijdragen
van O’Hearn, wat die man allemaal doet buiten de
lijntjes…, fenomenaal!
Snappen jullie waarom we de “amount of lyric mistakes”
niet mogen horen? Musici zijn ook mensen die fouten maken.
Niet alles hoeft glad en gepolijst te zijn, toch?
Tussendoor de hele set zijn wat bonus tracks gestrooid om
de zaak te completeren. Al met al is deze set “een gift”,
zo oordeelt Travers. Hij was te jong toen Zappa in zijn
thuisstad was en moet het doen met de tapes. Zo kun je dus
ook een cd-box vullen.
En nu? De veel te dure set regelmatig gehoord, maar ik
vrees dat de conclusie een bekende is, namelijk die van de
“gemengde zak”. We kopen een aantal leuke en welkome
toevoegingen, maar tegelijkertijd een (groot) aantal
(overbodige?) doublures. Er ligt vast nog wel iets in de
kelder dat omverwerpend is? Composities, concerten die je
dagen blijft draaien omdat je keihard geraakt wordt. Dat
had ik bijvoorbeeld bij ‘The Hot Rats Sessions’ en ‘Finer
Moments’. Bij Erie ging ik al snel over naar de orde van
de dag, lees: ging luisteren naar andere muziek. Zegt
genoeg, toch? Hoe dan ook, al met al heb ik in de zesde
klas tenminste niet voor niets in mijn schrift geschreven
had dat Lake Erie, liggend naast de stad Erie bestond.
Daardoor wist ik tenminste meteen dat er geen verborgen
boodschap achter de / stond. |
