4 maart 1968
officiële release - 4 *
1968 lp-versie
A1 Are You Hung Up
A2 Who Needs The Peace Corps
A3 Concentration Moon
A4 Mom & Dad
A5 Bow Tie Daddy
A6 Harry, You're A Beast
A7 What's The Ugliest Part Of
Your Body?
A8 Absolutely Free
A9 Flower Punk
A10 Hot Poop
B1 Nasal Retentive Caliope
Music
B2 Let's Make The Water Turn
Black
B3 The Idiot Bastard Son
B4 Lonely Little Girl
B5 Take Your Clothes Off When
You Dance
B6 What's The Ugliest Part Of
Your Body? (Reprise)
B7 Mother People
B8 The Chrome Plated
Megaphone Of Destiny
2012 cd-versie
1. Are You Hung Up?
2. Who Needs the Peace
Corps?
3. Concentration Moon
4. Mom & Dad
5. Telephone Conversation
6. Bow Tie Daddy
7. Harry, You're a Beast
8. What's the Ugliest Part
of Your Body?
9. Absolutely Free
10. Flower Punk
11. Hot Poop
12. Nasal Retentive Calliope
Music
13. Let's Make the Water Turn
Black
14. The Idiot Bastard Son
15. Lonely Little Girl
16. Take Your Clothes Off
When You Dance
17. What's the Ugliest Part
of Your Body? (Reprise)
18. Mother People
19. The Chrome Plated
Megaphone Of Destiny
------------------------------------------------------------
The Mothers today
(from left to right in the
innersleeve)
Frank Zappa:
guitar, piano, lead vocals, weirdness & editing
Billy Mundi: drums,
vocal, yak & black lace underwear
Bunk Gardner:
all woodwinds, mumbled weirdness
Roy Estrada: electric
bass, vocals, asthma
Don Preston: retired
Jimmy Carl Black:
Indian of the Group, drums, trumpet, vocals
Ian Underwood:
piano, woodwinds, wholesome
Euclid James
Motorhead Sherwood (visible on the back
cover): Road Manager, soprano & baritone
saxophone, all purpose weirdness & TEEN APPEAL
(we need it desperately)
with
Suzy
Creamcheese/Pamela Zarubica:Telephone
Dick Barber
SNORKS
also
Gary Kellgren (picture in
badge on cut-out-page) engineer for two months of
basic sessions at Mayfair Studios is the one doing
all the creepy whispering
Dick Kunc (unfortunately
invisible) record & remix engineer for the final
month of recording at Apostolic Studios is the one
responsible for the cheerful interruptions
Eric Clapton (noted
philosopher & guitarist with THE CREAM) has
graciously consented to speak to you in several
critical areas.
Spider (from a group that
hasn't destroyed your minds yet...) is the one who
wants you to turn your radio around
Cal Schenkel: plastic
figures and all other artwork (holding eggs lower
right front cover).
Vicky Kellgren: telephone
Ronnie Williams: backwards
voice
Sid Sharp: orchestral
arrangements on "Absolutely Free", "Mother People"
and "The Chrome Plated Megaphone of Destiny"
------------------------------------------------------------
op de 1984-mix cd-versie
Arthur Barrow: new bass
tracks
Chad Wackerman: new drum
tracks
------------------------------------------------------------
Note:
All the music heard on this
album was composed, arranged & scientifically
mutated by Frank Zappa (with the exception of a
little bit of surf music*). None of the sounds are
generated electronically... they are all the product
of electronically altering the sounds of NORMAL
instruments. The orchestral segments were conducted
by Sid Sharpe under the supervision of the composer.
This whole monstrosity was
conseived & executed by Frank Zappa as a result
of some unpleasant premonitions, august through
october 1967
The Present-day Composer
refuses to die!
Edgard Varese, July 1921
------------------------------------------------------------
the surf music part: a
fragment from Heavies (Aerni/Buff) by The Rotations
(1963)
Dave Aerni—guitars
Paul Buff—drums, bass,
organ, saxes
------------------------------------------------------------
Is this Phase One of Lumpy
Gravy?
------------------------------------------------------------
* Officiële release nummer
4. Lumpy Gravy krijgt nummer 3. In werkelijkheid is
We're Only in it for the Money eerder uitgebracht
dan Lumpy Gravy.
|
We're Only in it for
the Money. Het was/is Zappa's derde plaat en wat voor een.
De eerste keer dat ik 'Money' hoorde - ik was toen twaalf!
- was ik er al helemaal weg van. Ik had toen nog vijftien
minuten op een tape over en maakte voor mijzelf een soort
collage van Money. Op zich een waanzinnig idee eigenlijk,
omdat Money al totaal in collagestijl is.
Money valt in eerste instantie op door
de parodie op de Sgt. Pepper-hoes van de Beatles. Het leek
Zappa een prachtig idee die populaire band te parodiëren
middels de hoes. Paul McCartney vond het best, maar zijn
management moest het maar regelen. Die en ook Zappa's
maatschappij MGM, zagen wel wat problemen. Gevolg is dat
de binnenhoes de buitenhoes werd. Dat zat MGM ook niet
helemaal lekker, omdat Zappa zelf nu op de achterzijde
stond. In een speciale vergadering (!) werd voorgesteld de
hoes te spiegelen, zodat Zappa op de voorzijde terecht zou
komen. Dat werd vervolgens weer door Zappa afgekeurd. Alle
veranderingen kwamen sowieso te laat, want de drukpersen
liepen al. Daardoor was er op de hoes te lezen dat bv.
Motorhead visible was on the backcover, mar dat was
inmiddels natuurlijk niet zo. De parodie is vergaand
gestalte gegeven, alleen heeft Zappa nog een stap verder
gezet door de hele groep in vrouwenkleren te hullen. Hoe
maak van je ugliness kunst? Op deze wijze dus. De reactie
van kopers was er dan ook naar. Iemand riep, na het zien
van de hoes, dat vergeleken bij deze Mothers, de Rolling
Stones lieve jongetjes waren.
Klein detail: de bloemen van Pepper
werden vervangen door fruit en groenten (dat was immers
goed voor je wisten we van Call Any Vegetable van
Absolutely Free). Alleen onder de studiolampen ging het
rottingsproces iets sneller en volgens de verhalen stonk
het dan ook vreselijk tijdens de photoshoot. Op de hoes
zien we Zappa's eigen Pumpkin, Gail, in verwachting van
Moon. Hoezenmaker bij uitstek, Cal Schenkel, houdt de
eieren vast en helaas viel de excellente geluidstechnicus
Dick Kunc bij de uiteindelijke hoes er net af, maar dat
werd dan ook netjes vermeld op de hoes. Bij een foto van
de fotosessie is hij wel zichtbaar (zie links).
Jimmy Hendrix was toevallig in de
buurt en ging mee op de foto. Ook niet heel vreemd,
Zappa's toenmalige huis was een soort ontmoetingsplek voor
iedereen die in L.A. kwam, bijna een soort open huis. Veel
bekende muzikanten kwamen er regelmatig en bleven er
slapen. Dit niet tot ongenoegen van de GTO's die er ook
rondhingen.
De collage van de hoes werd vervolgens
afgemaakt met talrijke bekende en minder bekende figuren,
strips, schilderijen, etc. Alles is kunst immers. Over wie
en wat, zijn - net als bij The Beatles - hele
verhandelingen geschreven, maar nooit is ieder figuur
opgespoord.
Nieuw ook was dat alle songteksten op
de plaat stonden. Alle teksten? Nee, want er werd hier en
daar wat gecensureerd. Nu een bekend verhaal, alleen was
Zappa daar indertijd van onkundig. Bij de presentatie van
een Nederlandse prijs, de Edison - vergelijkbaar met een
Grammy - speelde een tape van de plaat op de achtergrond.
Zappa hoorde de gecensureerde muziek en weigerde prompt de
Edison. Indertijd een geweldige promotiestunt natuurlijk
en een goed verhaal.
Zoals gezegd, Money is een grote
collage. Het is een conceptplaat, toen nieuw en erg in.
Progressieve muziek leefde bij de conceptplaten. Zappa
ging daarin wel een stap verder, het concept was niet
alleen de muziek sec, maar ook alles wat een functie in
zijn visie kon verbeelden. Zo gebeurt er van alles tussen
de diverse tracks, er wordt getelefoneerd, gesproken, er
zijn vreemde geluiden, klassiek aandoende pianostukken en
herhalingen van eerdere muziekdelen. Money begint met een
collage in stijl van 'held' Varèse, met gebruik van
elektronische effecten. De plaat eindigt met een stuk in
de stijl van Lumpy Gravy (is this phase 2 of Lumpy
Gravy?), maar die mocht je alleen horen als Kafka's boek
"In the Penal Colony" gelezen had. Een niet erg opwekkend
verhaal. Op zich was het lezen van het boek een vreemde
boodschap, maar in het kader van deze plaat logisch.
Echter Zappa claimde altijd geen intellectueel te willen
zijn en weinig boeken te lezen (intellectueel toch?). Dat
dat niet helemaal klopt maakte hij in de toekomst wel
vaker duidelijk. Als er iemand een intellectueel was, dan
was het Zappa wel, maar hij verafschuwde mensen die zich
als zodanig gedroegen.
Lumpy Gravy had overigens toen al
uitgebracht moeten zijn, maar door allerlei verwikkelingen
kwam die pas na Money. Lees dat bij de bespreking van
Lumpy Gravy.
Net als bij de vorige plaat,
Absolutely Free, is Money maatschappijkritisch, dat houdt
niet op bij overheden, politie, maar ook de hippiebeweging
wordt aangepakt, net als sommige ouders van gesetteld
Amerika en de censuur. Daarnaast worden de
concentratiekampen, lees heropvoedingskampen, bekritiseerd
(Concentration Moon). Gezien deze kritiek is het lelijkste
lichaamsdeel, niet je buik of je harige benen, maar je
geest. Op Money duikt het titelstuk van Absolutely Free
op, je bent alleen vrij als het echt wil. Maar is het wel
vrijheid of een geestverruimend middel? Zappa was toen al
erg tegen het gebruik van drugs, zeker in zijn eigen band.
"Hou jezelf onder controle en laat je geen slaaf worden
van iets dat je niet meer in de hand hebt!" . De
flowerpunk is natuurlijk de hippie met zijn bloemetjes in
het haar. Leuk en gezellig, maar niet van deze wereld ook.
"Je bent er wel, maar wat is je toekomstbeeld. Alleen het
hier en nu lijkt belangrijk, maar je bedriegt jezelf
hiermee." Dat had hij goed gezien, toen al.
De stemmen, vocalen, zijn
gemanipuleerd, vervreemd, met effecten bewerkt. Dat maakt
het moeilijk je te vereenzelvigen met de zangers. Bewust
gedaan, Money is kritiek, ook op de luisteraar. Je wordt
je bewust gemaakt van je eigen positie. 'We 're Only in It
for the Money is zonder meer een van de beste uit de
beginperiode. Het album geeft een uitstekend beeld van
Zappa's denkbeelden en muziekvisie, daarnaast geeft Money
het tijdsbeeld van de tweede periode van de jaren zestig
goed weer. Niet voor niets krijgt juist dit album meestal
de aandacht als het gaat om Zappa. Of dat terecht is is
een tweede, want er zijn in mijn optiek nog betere, Uncle
Meat bijvoorbeeldm uit deze tijd, maar ook platen die hij
pas later zou maken. In het kort: We're Only In It For the
Money is Hot Poop!
|
