18
oktober 1984
officiële release - 40
1984 lp-versie
A1. The Closer You Are
A2. In France
A3. Ya Hozna
A4. Sharleena
B1. Sinister Footwear II
B2. Truck Driver Divorce
C1. Stevie's Spanking
C2. Baby, Take Your Teeth Out
C3. Marqueson's Chicken
C4. Planet Of My Dreams
D1. Be In My Video
D2. Them Or Us
D3. Frogs With Dirty Little Lips
D4. Whipping Post
2012 cd-versie
1. The Closer You Are
2. In France
3. Ya Hozna
4. Sharleena
5. Sinister Footwear II
6. Truck Driver Divorce
7. Stevie's Spanking
8. Baby, Take Your Teeth Out
9. Marqueson's Chicken
10. Planet Of My Dreams
11. Be In My Video
12. Them Or Us
13. Frogs With Dirty Little Lips
14. Whipping Post
------------------------------------------------------------
Frank Zappa: lead guitar,
vocals, insinuations
Steve Vai: guitar, guitar solo (3),
1st solo (7)
Ray White: rhythm guitar, vocals
Ike Willis: rhythm guitar, vocals
Tommy Mars: keyboards
Bobby Martin: keyboards, sax,
harmonica (2), vocals
Ed Mann: percussion
Arthur Barrow: bass (1, 2, 3, 13
Scott Thunes: bass (4, 5, 6, 7, 8,
9, 11, 12, 14), mini-moog (12)
Chad Wackerman: drums
Johnny 'Guitar' Watson: vocals (2)
Napoleon Murphy Brock: vocals (2,
3)
Moon Zappa: vocals (3)
George Duke: vocals (3), piano
(10)
Dweezil Zappa: guitar solo (3),
2nd solo (7)
Roy Estrada: vocals (7)
Thana Harris: vocals (8)
Bob Harris: vocals (8)
Patrick O'Hearn: bass (10)
Brad Cole: piano (11)
|
Them or Us zou je een
soort receptenboek uit Zappa's keuken kunnen noemen (om
in beetje in stijl te blijven). Het album bevat zo
ongeveer alle elementen om een smakelijke dis voor te
zetten: doo-wop (The Closer You Are), prachtige
Zappa-instrumentals (Sinister Footwear), mooie
gitaarsolo's (Truck Driver, Marque Son) en deviaties in de
vorm van Whippin’ Post. Daartussen de nodige humor,
sarcastische opmerkingen aan het adres van iedereen en
alles, de bevindingen van Laurel Fishman's seksleven
(Stevie's Spanking) en een soort plotselinge bewustzijn in
het kader van het zijn van de Patras Familias, omdat bijna
de hele familie opduikt. Dit waarschijnlijk na het succes
van Moon met Valley Girls. De basis van de tracks bestaat
uit live-opnamen, in de studio bewerkt, aangevuld, etc.
Dat is meteen de verklaring van het grote aantal musici
uit verschillende perioden.
Them or Us ontleent de titel aan de steeds grotere invloed
van religie in de USA (anno 1984) en er aldus
langzamerhand twee kampen ontstonden. Als je niet bij de
‘goede’ hoorde had je een probleem, het was echt 'them'
tegen 'us'. In het titelstuk wordt dat met instrumentaal
geweld ondersteund. Dat de wc's in Frankrijk (maar ook
elders) vreemd en smerig zijn bracht Zappa tot een lied
erover en funky man Johnny Watson mocht het zingen. Yo
Hozna heeft ook met religie te maken. Religieuze leiders
hadden het idee dat veel songteksten verborgen
boodschappen van satan bevatten; als je die achterstevoren
afdraaide werd de boodschap duidelijk. Schot voor open
doel voor Zappa dus, liedje achterstevoren, cadeau voor
Them. Wat krijgen ze te horen? Stukje ‘Sofa , stukje
Valley-girl-talk van Moon en wat gitaarwerk. The Devil in
disguise.
Sharleena kende in deze periode een (live-) opleving met
Dweezil in de hoofdrol. Zijn eerste versie is te horen op
YCDTOSA 3. Beginnend nog als gitarist en onder invloed van
heavy metal, maar hij krijgt ruim baan van pa.
Sinister Footwear (ballet voor rockband) is zonder meer
een prachtig nummer, geheel in inmiddels vertrouwde
Zappa-stijl en dat geldt ook voor de scheiding van de
vrachtwagenchauffeur.
Stevie's Spanking verhaalt over zijn seksuele escapades
met Laurel Fishman, die het vooral nodig vond allerlei
huis- tuin- en keukenspul in de gaten van haar lijf te
stoppen; dat was wel heel erg opwindend vond ze. Zappa
sprak er uitgebreid met haar over (denk even aan de GTO's
in dit kader) en stelde haar zelfs op de hoogte van de
song. Ze genoot! Baby zonder kunstgebit ligt in het
verlengde, seks zonder kunstgebit (maak het verhaal af en
kleur het plaatje). Bedoeld voor een single, maar dat zag
EMI niet zitten en trok de single terug. Marque Coy was
tijdenlang Zappa's soundmixer. Hij had de humor om ooit,
bij een toegift, een kip op Zappa's microfoonstandaard te
plaatsen. Lachen gieren brullen natuurlijk!
Planet of my Dreams is een left-over (nu ja - eigenlijk
nooit verschenen) van Hunchentoot, Dat moest eigenlijk een
heel verhaal worden, de tracks zijn her en der opgedoken,
maar nooit in een geheel.
Be in my Video verwijst natuurlijk naar MTV en de
toenmalige mode dat iedereen bij iedereen in elkaars
videoclips opdook en de waanzin van de toenmalige clips op
zichzelf. Frogs met die vuile lippen is een geinig
verhaaltje geschreven door Ahmet en door papa op muziek
gezet. Op de jongste cd-versie (2012) kreeg hij er ook wat
credits voor.
Whippin’ Post kennen we natuurlijk allemaal van de Allman
Brothers. Het feit dat Zappa het speelt komt door een fan
uit Finland. Op tournee in Finland vroeg iemand uit het
publiek aan Zappa dat nummer te spelen (!?). Zappa kende
het niet en vroeg het voor te zingen. Dat klonk volgens
hem als een John Cage compositie. Dat werd het niet. Back
home het nummer opgezocht en voilà, een nieuwe versie. Als
je die voor het eerst hoort prachtig, maar het nummer werd
iets te populair en dook te vaak op.
Them or Us is een prima product, indertijd een beetje
overschaduwd door allerlei andere Zappa releases; het was
een heftig jaar, want ook Thingfish kwam dat jaar in een
dure doos op de markt. Alleen... 'Them or Us' blijft niet
echt hangen, misschien is het album daarvoor te weinig
coherent qua sfeer en teveel 'samengesteld'. In ieder
geval minder sterk dan bijvoorbeeld 'You Are What You Is',
die de jaren wel doorstaat.
Kort na die lp's kwam een kloek boek met dezelfde titel en
handschoen. Het was alleen te bestellen bij Barfko Swill
in Amerika. Het stond vol met allerlei Zappa verhalen (ook
Hunchentoot), maar dan weer tot een nieuw, een soort
toneelstuk-achtig, verhaal verbouwd. Dik boek,
matrixprinter-pagina's, bijna onnavolgbaar. Het was Zappa,
maar wat je er uiteindelijk mee deed?
Oh ja, de handschoen, na het ondergoed kwamen de
handschoenen als u begrijpt wat ik bedoel... En Patricia
is er ook weer bij.
|
