2
februari 2018
officiële release - 111
2018 cd-versie
disc 1
12-9-73 Show 1
1. Sunday Show 1 Start
2. Cosmik Debris
3. “We’re Makin’ A Movie”
4. Pygmy Twylyte
5. The Idiot Bastard Son
6. Cheepnis
7. Hollywood Perverts
8. Penguin In Bondage
9. T’Mershi Duween
10. The Dog Breath
Variations
11. Uncle Meat
12. RDNZL
13. Montana
14. Dupree’s Paradise
disc 2
1. Dickie’s Such An Asshole
12-9-73 Show 2
2. Sunday Show 2 Start
3. Inca Roads
4. Village Of The Sun
5. Echidna’s Arf (Of You)
6. Don’t You Ever Wash That
Thing?
7. Slime Intro
8. I’m The Slime
9. Big Swifty
disc 3
1. Tango #1 Intro
2. Be-Bop Tango (Of The Old
Jazzmen’s Church)
3. Medley: King
Kong/Chunga’s Revenge/Son Of Mr. Green Genes
12-10-73 Show 1
4. Monday Show 1 Start
5. Montana
6. Dupree’s Paradise
7. Cosmik Intro
8. Cosmik Debris
disc 4
1. Bondage Intro
2. Penguin In Bondage
3. T’Mershi Duween
4. The Dog Breath
Variations
5. Uncle Meat
6. RDNZL
7. Audience Participation
- RDNZL
8. Pygmy Twylyte
9. The Idiot Bastard Son
10. Cheepnis
11. Dickie’s Such An
Asshole
12-10-73 Show 2
12. Monday Show 2 Start
13. Penguin In Bondage
14. T’Mershi Duween
15. The Dog Breath
Variations
16. Uncle Meat
17. RDNZL
disc 5
1. Village Of The Sun
2. Echidna’s Arf (Of You)
3. Don’t You Ever Wash
That Thing?
4. Cheepnis - Percussion
5. “I Love Monster
Movies”
6. Cheepnis 3:35
7. “Turn The Light
Off”/Pamela’s Intro
8. Pygmy Twylyte
9. The Idiot Bastard Son
10. Tango #2 Intro 2
11. Be-Bop Tango (Of The
Old Jazzmen’s Church)
disc 6
1. Dickie’s Such An
Asshole
Bonus Section: 12-10-73
Roxy Rehearsal
2. Big Swifty - In
Rehearsal
3. Village Of The Sun
4. Farther O’Blivion - In
Rehearsal
5. Pygmy Twylyte
Unreleased Track
6. That Arrogant Dick
Nixon
12-12-73 Bolic Studios
Recording Session
7. Kung Fu - In Session
8. Kung Fu - with guitar
overdub
9. Tuning and Studio
Chatter
10. Echidna’s Arf (Of You)
- In Session
11. Don’t Eat The Yellow
Snow - In Session
12. Nanook Rubs It - In
Session
13. St. Alfonzo’s Pancake
Breakfast - In Session
14. Father O’Blivion - In
Session
15. Rollo (Be-Bop Version)
disc 7
12-8-73 Sound Check/Film
Shoot
1. Saturday Show Start
2. Pygmy Twylyte/Dummy
Up*
3. Pygmy Twylyte - Part
II
4. Echidna’s Arf (Of You)
5. Don’t You Ever Wash
That Thing?
6. Orgy, Orgy
7. Penguin In Bondage
8. T’Mershi Duween
9. The Dog Breath
Variations
10. Uncle Meat/Show End
------------------------------------------------------------
Frank Zappa: guitar,
vocals
Napoleon Murphy
Brock: tenor sax, flute, vocals
George Duke: keyboards,
vocals
Bruce Fowler: trombone
Ruth Underwood:
percussion
Tom Fowler: bass
Ralph Humphrey: drums
Chester Thompson: drums
------------------------------------------------------------
Recorded during all the 4
Roxy shows December 9th to 10th, 1973 and the film
shoot/soundcheck from the December 8th, 1973
|
Roxy the Performances,
het hele spul uit de Roxy, alles en nog meer. Opnieuw
worden de 'fans' verrast met een complete setting van een
concertreeks. Na Halloween '77 nu alle Roxy's - 7cd's -
als de moederlading van alle dingen onder de noemer Roxy.
Eindelijk komen we er dan achter wat wanneer gespeeld is
en vooral hoe! Als bonus krijgen we opnamen uit Bolic, de
dan nieuwe studio van Ike Turner.
De aankondiging leverde al wat – prettige – spanning op.
Aan de ene kant stikken we in de Roxy, aan de andere kant
bleef, wat er daar in die zwarte nachtclub, waar
serveersters dienbladen bier dragen die hoger zijn dan de
flats daar, gebeurd was, mysterioso.
De verpakking, doosje, van The Roxy Performances ziet er
mooi glimmend uit, net als de gordijnen in de Roxy. De
foto’s zijn wat ‘wazig’, waarschijnlijk zijn het shots van
beelden uit de film, de echte foto’s waren kwijt; weet u
nog? of lees anders even na bij Proxy. De verhalen van
keldermeester Joe Travers, fan Jen Jewel Brown en muzikant
Dave Alvin zijn enthousiast, de letters geschikt voor een
ogentest op afstand, dus wat wil je nog meer. Muziek dan
maar?
Eigenlijk kan ik dat in één zin samenvatten: het geheel is
meer dan de som der delen. Voor de niet wiskundigen onder
ons: de muziek in de doos is fantastisch! Deze band, een
van mijn favoriete Zappabands, kon alles spelen. Sterker
nog, Zappa had geen playlist voor deze avond. Hij riep en
de band volgde. Met jazz, funk, soul pianist George Duke
en ever smiling lady Ruth Underwood had hij twee meer dan
uitstekende muzikanten in de band. Met trombonist
extra-ordinaire Bruce Fowler een geweldig soepele solist.
Het fundament met de dubbele drumset van Ralph Humphrey en
Chester Thompson, aangevuld met bassist Tom ‘sigaar’
Fowler is van plastisch beton dat alle kanten mee kan
bewegen en dat ook net zo makkelijk doet. Napoleon Murphy
Brock is de enthousiasmerende voorganger in zang, dans en
sax- en fluitspel. Zappa is met en in deze band in zijn
element, maakt grappen, kondigt aan, dirigeert en soleert
met warmte, flair en passie. Her en der duiken gasten op
als Jeff Simmons, Pamela des Barres, Carl Franzoni en
Brenda. Don Preston kwam ook langs, maar blijkbaar tekort
om in het boekje te worden opgenomen.
We krijgen hiermee eindelijk een overzicht van wat er zich
allemaal heeft afgespeeld en kunnen de puzzel compleet
maken. Dan merk je pas hoe goed Zappa zelf kon puzzelen.
Dat is niet nieuws natuurlijk, want gaf hem een mes en wat
tape en hij ging los. De oude Roxy platen zijn een prima
doorsnede van deze shows en meer dan uitstekend aan elkaar
geplakt. Zappa wist wat hij wilde en wist ook wat hij aan
ons wilde laten horen. Dat wisten de heren die Proxy
samenstelde niet. Nog steeds vind ik dat een rommelig
geheel, waar de sfeer ontbreekt en de nummers niet op een
logische ‘oor-emotionele’ lijn geplaatst zijn (denk daar
maar even over na en dan ook even over dat de muziek een
film voor je oren dient te zijn). Zappa wist dat verdomd
goed.
De door Craig Parker Adams allemaal opnieuw geremasterde
tracks klinken hier warm en vertrouwd. Ergens in het
boekje is te lezen dat deze band eigenlijk een vervolg is
op The Grand Wazoo band en dat komt inderdaad terug in
alle instrumentale stukken, de vele solo’s, die vaak lang
en jazz-georiënteerd zijn. De overgang naar Overnite
Sensation en Apostrophe’ is er ook. De muziek swingt,
heeft meer soul dan de gemiddelde Zappaplaat.
'Extra' zijn twee opmerkelijke toetjes: de muziek aan de
vooravond van de echte shows en de muziek na de shows
opgenomen in Ike Turner’s Bolic studio, de muziek voor
Apostrophe’ onder andere. Het intro van de Bebop Tango
heet daar Kung Fu en wordt nogmaals goed geoefend, maar is
daarna in de gele sneeuw verloren gegaan. De lange (ruim
twintig minuten) versie van Pygmy Twylyte/Dummy Up van de
soundcheck is ronduit fantastisch. Maar eigenlijk geldt
dat voor de hele box. De combinatie van jazz, soul én rock
en dan nog aangevuld met de nodige humor en audience
participation maakt de Roxy-cocktail juist zo boeiend. Ik
kan hier uren naar luisteren en met deze 7cd set lukt dat
dan ook aardig. En anders hebben we de repeatknop ook nog. |
