vol. 1
- 9 juni 1983
vol. 2 - 17 september 1987
officiële release - 38 / 48
1983 lp-versie The
London Symphony Orchestra - Vol. 1
A1. Sad Jane
A2. Pedro's Dowry (Large
Orchestra Version)
A3. Envelopes
B1. Mo 'N Herb's Vacation
First Movement
B2. Mo 'N Herb's Vacation
Second Movement
B3. Mo 'N Herb's Vacation
Third Movement
1987 lp-versie The
London Symphony Orchestra - Vol. 2
A1. Bogus Pomp
B1. Bob In Dacron
B2. Strictly Genteel
2012 cd-versie
disc 1
1. Bob In Dacron - First
Movement
2. Bob In Dacron - Second
Movement
3. Sad Jane - First
Movement
4. Sad Jane - Second
Movement
5. Mo 'N Herb's Vacation -
First Movement
6. Mo 'N Herb's Vacation -
Second Movement
7. Mo 'N Herb's Vacation -
Third Movement
disc 2
1. Envelopes
2. Pedro's Dowry
3. Bogus Pomp
4. Strictly Genteel
------------------------------------------------------------
Frank Zappa:
composer, arranger
Kent Nagano:
conductor
David Ocker:
solo clarinet
Chad Wackerman: drumset
Ed Mann: featured
percussionist
Ashley Arbuckle: concert
master & improvised violin solo on Pedro's
Dowrey
with The London Symphony Orchestra
------------------------------------------------------------
De twee separate
lp's uit respectievenlijk 1983 en 1987 zijn bij de
meeste cd-releases samengevoegd tot een 2cd-set.
De volgorde is anders dan
de platen. |
Al vanaf zijn jeugd
wilde Zappa graag muziek schrijven voor een
symfonieorkest. Hij deed dat regelmatig en voerde die
stukken ook uit, maar eigenlijk nooit naar zijn zin. De
professionaliteit die hij van zijn bandleden verwachtte,
verwachtte hij ook van orkestleden. Dat viel tegen,
orkestleden bleken vaak gewone ambtenaren te zijn of de
financiën kwamen niet rond. Er zijn nogal wat
orkestproblemen geweest bij Zappa. Lees zijn boek over het
hoe en waarom, ook Nederland komt er niet goed vanaf in
dat opzicht.
Zappa 'gebruikte' zijn Rockin Teenage Combo om met het
verdiende geld 'serieuze' muziek te maken. Een eerste
neerslag vinden op Lumpy Gravy, een tweede op 200 Motels,
vervolgens op Orchestral Favorites en in januari 1983 werd
het dus tijd om eindelijk dan eens echt goede opnamen te
maken. Het LSO stond en staat goed bekend als het gaat om
klassieke muziek, maar staan ook open voor andere
muziekstijlen. De nog jonge, maar uitstekende dirigent
Kent Nagano, was bereid de baton te hanteren. Zelfs
technisch lagen de eisen hoog, het was een van de eerste
digitale orkestopnamen waarbij elk instrument een aparte
microfoon had. Het was ook Zappa’s eerst digitale opname.
Overigens werd dit niet zijn eerste compact disc, die eer
was weggelegd voor een vergelijkbaar project: The Perfect
Stranger met Pierre Boulez.
Ondanks alle voorbereidingen en uitdagingen ging het hier
opnieuw mis. De musici schrokken van de ingewikkelde
partituren en konden dus niet even lui hun partijen
spelen. Er moest worden opgelet en daar had niet iedereen
zin in. Bob in Dacron (ooit 'Wool' genaamd) kent daarom
wellicht een wat rommelig verloop. Sad Jane heeft wat
dissonante noten. Tussendoor hoor je papier ritselen (zet
je koptelefoon maar op). Mo'n Herb's Vacation is
'opgedragen' aan Mo Ostin van Warner Bros en Herb Cohen,
Zappa's voormalig manager. Beide heren zorgden voor grote
financiële problemen bij Zappa. Het nummer was eigenlijk
bedoeld voor soloklarinet. David Ocker wiens salaris niet
meer verhoogd kon worden bij deze gelegenheid simpelweg
omdat het geld op was, nam wel genoegen met een stuk dat
voor hem geschreven werd. Al schrijvende werd het een stuk
voor klarinet en orkest.
Envelopes kennen we van de Witch die verdronk, maar dan in
band-uitvoering. Ik moet zeggen dat die uitvoering niets
onderdoet voor deze klassieke broer. Integendeel zelfs.
Het Rockin' Teen Combo speelt met meer verve en dynamiek.
Pedro's Dowry heeft zeker wortels in 200 Motels net als
Strictly Genteel. Prachtig stuk met heel duidelijk
invloeden - zeker op slagwerk - van Varèse.
Bogus Pomp is een parodie op allerlei filmmuziek en
eigenlijk al ontstaan eind jaren zestig. Zowel Pedro,
Bogus als Strictly zijn ook te vinden op Orchestral
Favorites. Eerlijk is eerlijk, de versie van het L.S.O. is
dan toch beter’.
De eerste lp-uitgave met het LSO bestond uit de grijze
hoes met daarop L.S.O. - part 1. Op de plaat: Sad Jane,
Pedro, Envelopes en Mo'N Herb. De vormgeving is heel
bewust sober gehouden om in klassieke stijl te blijven.
Zappa wilde met dit project echt scoren in de klassieke
wereld en kon daarbij geen hoes gebruiken in de normale
Zappa-stijl. Zijn opzet werkte. Na de release van de plaat
kreeg hij tal van verzoeken om stukken te schrijven, die
hij overigens allemaal naast zich neerlegde. Volume twee
was alweer wat losser, op de originele lp staat de
afbeelding (in kleur) van Zappa met de kat, nou niet echt
een hoes voor klassieke muziek. Maar aan de andere kant,
er zijn wat vreemde hoezen in die sector op de markt
gebracht...
Volume twee kwam pas vier jaar later uit. Indertijd een
groot raadsel, maar inmiddels in volle glorie ontsluierd.
Voor de opnamen van Bogus Pomp ging de trompetsectie even
naar de kroeg aan de overkant en was te laat terug. Daarna
was de opnametijd te kort om alles goed op tape te
krijgen. Bogus werd door Zappa teruggebracht van 11 naar 7
minuten en telde maar liefst 50 edits om het nummer goed
te krijgen. Zappa is altijd goed in de vermelding van dit
soort feiten. Strictly Genteel is zo slecht gespeeld -
Zappa's maatstaven - dat het nummer aan het eind
weggedraaid werd. Dat geldt als een schande in de
klassieke muziekwereld en zou je kunnen zien als Zappa's
Revenge!
Met deze klassieke dubbel-cd zet Zappa inderdaad een grote
stap richting de klassieke hoek. Fijn voor hem, maar wat
ik zelf altijd jammer heb gevonden is dat we wel erg vaak
dezelfde stukken te horen kregen. Bogus Pomp is een feite
een soort soundtrack van 200 Motels en ook al uitgebracht
op de eerder genoemde Orchestral Favorites. Is er niets
anders dan bij iemand die dag en nacht muziek maakt? Toen
niet, dat was wel duidelijk, later zou hij met zijn nieuwe
helse machine, de Synclavier, snel met meer en ook andere
stukken komen. De eerste worp daarvan en van de Synclavier
kwam terecht op zijn eerste cd, The Perfect Stranger met
dirigent Pierre Boulez.
L.S.O. één en twee maakte in ieder geval duidelijk dat er
met Zappa op breder gebied rekening gehouden moest worden.
De kroon op dat werk zou tien jaar later komen, toen het
Ensemble Modern onder de noemer The Yellow Shark, Zappa's
muziek bezielend ten uitvoer bracht. Dat was later dus, nu
dan maar weer een rockplaatje tussendoor....
|
