1 juli
1991
a
beat the boots release
1. Intro
2. Big Leg Emma
3. Some Ballet Music
4. Status Back Baby
5. Valarie
6. My Guitar
7. Uncle Meat/King Kong
------------------------------------------------------------
Frank
Zappa:
lead guitar/vocal
Roy Estrada: bass/vocal
Don Preston:
keyboards/electronics
Buzz Gardner: trumpet
Ian Underwood: alto sax, piano
Bunk Gardner: tenor sax
Motorhead Sherwood: baritone
sax
Jimmy Carl Black: drums
Arthur Dyer Tripp III: drums
------------------------------------------------------------
recorded
at The Ark, Boston - July 8, 1969
-----------------------------------------------------------
‘Beat the Boots’ is een serie cd-uitgaven
waarbij Zappa een aantal populaire bootlegs zelf
uitbracht. De makers konden daar weinig tegenin
brengen. Nu verdiende Zappa er bovendien zelf
nog wat aan. Hij nam ze één-opéen over,
inclusief ‘artwork’.
|
Over ‘The Ark’ gaan
voldoende geruchten dat het gestolen waar betreft.
Ontvreemd uit Zappa’s studio die er ooit een plan mee had
om op te nemen in een van zijn vele bedachte, maar nooit
gerealiseerde box-sets. In ‘The Ark’ keren we terug naar
1969 met The Mothers in bijna een ‘big band’-bezetting met
als toegevoegde waarde nog Bunk Gardner's broer Buzz op
trompet. In deze band had Zappa maar liefst vier blazers!
Het zou enige tijd duren voordat hij er weer zoveel had.
Gezien de ontvreemding van de tapes weet je bijna zeker
dat deze cd een van de hoogtepunten uit de ‘Beat the
Boots’-reeks is. De cd opent met de ooit bedoelde
hit-record ‘Big Leg Emma’. Zappa sluit de song af met:
“Alright. Let's get realistic now. You know and I know
that the function of that number was just to provide some
sort of warm-up trash before we do something heavy.
Something a little bit harder to listen to, but which is
probably better for you in the long run.” Vervolgens volgt
er wat experimentele muziek (of is het modern klassiek?)
onder de noemer ‘Some Ballet Music’. Na een enorme reeks
verzoeken, die allemaal niet gespeeld worden gaat de band
over in ‘Status Back Baby’ dat redelijk natuurgetrouw
uitgevoerd wordt. Aan het eind vertelt de gastheer nog dat
er een samenzwering tegen The Mothers van kracht is,
verzoeken via radiostations genegeerd worden en plaatjes
vernietigd. Gelukkig hebben ze daarom nu een single
uitgebracht die zo dom is als “Yummy Yummy Yummy” en
daarom wel gedraaid moet worden. Dat is natuurlijk ‘Big
Leg Emma’. Zappa noemde het nummer ooit “Straight
commercial and absolute shit”. De reeks Mothers hitsingles
(ahum) wordt dan maar geopend met een prachtige ‘Valarie’,
gevolgd door ‘My Guitar’. Dat nummer krijgt een lekker
lange gitaarsolo tot slot, waarvoor dank. Iemand roept nog
“King Kong?” Waarop Zappa hem beloont met : "King Kong"?
Well I'll tell you what. I think what we're gonna do is
play "Uncle Meat" and then, uh, sort of sneak into "King
Kong" from that. That would be your teen-age medley of
two.” Beide werken worden prachtig uitgevoerd. ‘King Kong’
komt daarbij tot twintig minuten en biedt veel soloruimte.
Het ‘Foo-Eee’ album eindigt hier. De versie op Living
Legend Records biedt nog drie extra tracks: ‘Agancy man’,
‘The Story of Electricity’ en ‘Metal Man has Hornet’s
Wings’. Gelukkig hebben we die laatste drie allemaal nu
officieel (‘Mystery Disc’).
|
