3
maart 1979
officiële release - 26
1979 lp-versie
A1. I Have Been In You
A2. Flakes
A3. Broken Hearts Are For Assholes
A4. I'm So Cute
B1. Jones Crusher
B2. What Ever Happened To All The Fun In The World
B3. Rat Tomago
B4. We Gotta Get Into Something Real *
B5. Bobby Brown *
B6. Rubber Shirt
B7. The Sheik Yerbouti Tango
C1. Baby Snakes
C2. Tryin' To Grow A Chin
C3. City Of Tiny Lites
C4. Dancin' Fool
C5. Jewish Princess
D1. Wild Love
D2. Yo' Mama
2012 cd-versie
1. I Have Been In You
2. Flakes
3. Broken Hearts Are For Assholes
4. I'm So Cute
5. Jones Crusher
6. What Ever Happened To All The Fun In The World
7. Rat Tomago
8. We Gotta Get Into Something Real
9. Bobby Brown
10. Rubber Shirt
11. The Sheik Yerbouti Tango
12. Baby Snakes
13. Tryin' To Grow A Chin
14. City Of Tiny Lites
15. Dancin' Fool
16. Jewish Princess
17. Wild Love
18. Yo' Mama
------------------------------------------------------------
Frank Zappa: lead guitars,
vocals
Adrian Belew: rhythm guitar,
vocals
Tommy Mars: keyboards, vocals
Peter Wolf: keyboards, butter
Patrick O'Hearn: bass, vocals
Terry Bozzio: drums
Ed Mann: percussion, vocals
David Ocker: clarinet on Wild Love
Davey Moire: background vocals
Andre Lewis: background vocals
Napoleon Murphy Brock: background
vocals
Randy Thornton: background vocals
------------------------------------------------------------
* Op de eerste Ryko cd's hebben deze tracks
andere namen:
We Gotta Get Into Something Real werd 'Wait a
Minute' en
Bobby Brown werd 'Bobby Brown Goes Down'.
Dat geldt alleen voor de verpakking, in het boekje
staan de 'oude' namen.
|
Daar zaten we dan in
Ahoy, februari 1978, in afwachting van wat komen ging, we
hadden alles verwacht, maar niet dit. De show die avond
bestond bijna alleen uit nummers van Sheik Yerbouti, een
plaat die we tot dan nog niet gezien of gehoord hadden.
Verbijsterd, opgewonden, tevreden en verbaasd verlieten we
Ahoy en raakte ik nog spontaan aan de slag als
posterverkoper.
Sheik Yerbouti zou een tijd later uitkomen op een voor
Zappa nieuw label (CBS) en was de eerste na een te lange
stilte. Dat Zappa ondertussen gewoon verder gegaan was
moesten wij hier maar raden en dat de Sheik bij uitkomen
al meer dan een jaar oud was, wisten wij veel.
In Ahoy hoorden we een compleet nieuwe band en maakten we
een nieuwe Zappa mee; hij dirigeerde, zong en speelde
alleen nog gitaar bij solo's. Weinig show, maar een - lang
- concert, waarbij de nummers bijna zonder uitzondering in
elkaar overliepen. Punkmuziek was op dat moment populair,
net als disco en daar kwam Zappa met de Sheik die beide
muziekstijlen op de korrel nam. De agressiviteit van punk
zat duidelijk in zijn muziek, net als de bijna achteloze
eenvoud van disco.
De plaat, waarvan de titel afgeleid leek van KC and the
Sunshine Band's Shake Shake Your Booty, klonk verrassend
helder. Dat had te maken met alweer een nieuwe
geluidstechnische verbetering in het opnameprocedé.
Veel, heel veel, stukken zijn opgenomen in London,
Hammersmith-Odeon in ' 77-' 78 en in de studio voorzien
van overdubs, lots of overdubs. Andere stukken waren in
het kader van xenochrony op/over andere stukken geplakt,
de solo van de een over een ritme van een ander. Rubber
Shirt is daar het beste voorbeeld van: de baspartij is van
een stuk uit Goteborg, Zweden 1974 en is geplakt over een
tape met een muziekstuk uit de studio dat daar al lag. De
interactie vond nooit in het echt plaats. Eenzelfde
benadering was er voor Yo' Mama.
Eigenlijk is Sheik Yerbouti een live-album en daar is
niets mis mee, want live is het muziekspel vaak spontaner
en wat alerter. Veel tracks gaan over Zappa's nieuwe
spotpunt: Amerikaanse seks en de hypocriete wijze waarmee
er wordt omgegaan. En passant schopt hij wat heilige
huisjes omver en krijgt hij een conservatieve Joodse
organisatie (B'nai B'rith) over zich vanwege de Jewish
Princess. Dat er nog meer religies een veeg uit de pan
krijgen valt die club niet op. De dansende gek is Zappa
zelf, na zijn val van het podium is één been iets korter
dan het andere, vandaar. Bobby Brown doet het vooral goed
in Duitsland en Noorwegen, al zal dat niet zijn vanwege de
tekst. Meerdere teksten gaan over het bizarre fenomeen dat
in deze tijd in Amerika zijn kop opsteekt: verklaren dat
je homo bent om een betere maatschappelijke positie te
krijgen. Gitaargod Peter Frampton krijgt er nog even van
langs in de eerste track. Later legde Zappa on stage uit
dat hij het niet begreep dat ieman, Frampton, de tekst die
Zappa op de korrel nam kon zingen. De uitleg is te horen
op You Can't Do That On Stage Anymore, vol. 6 (nr. 17).
Sheik Yerbouti is in zekere - ruime - zin vergelijkbaar
met Uncle Meat, veel livewerk, intermezzi, instrumentale
en gecompliceerde stukken, afgewisseld met sing-a-longs.
Dat was tot nu niet meer op deze wijze gedaan, maar zou
wel vaker gaan gebeuren.
Nog altijd is Sheik Yerbouti een van mijn favorieten, er
staat eigenlijk geen zwak stuk op, alleen zijn sommigen
beter (dank George Orwell), bijvoorbeeld de oude plaatkant
vier: Wild Love, gevolgd door Yo' Mama. Rillingen!
Dan nog dit: die Sheik aankleding? Indertijd, april 1979,
werd de Sjah van Perzië verdreven uit zijn land en zocht
opvang in de USA. Het land dat hij ontvluchtte werd een
Islamitische republiek en Iran genoemd. De Sjah kwam
echter de VS niet in en kreeg uiteindelijk asiel in
Egypte. Wereldwijd was er ophef, reden voor Zappa zichzelf
in stijl te presenteren. Woordgrapje natuurlijk....
|
