7 november 2012
officiële release - 92
2012 / 2016 cd-versie
disc 1
1. The Importance Of An Earnest Attempt (By Hand)
2. Help, I'm A Rock - which leads into:
3. Transylvania Boogie
4. Flopsmash Musics
5. Hungry Freaks, Daddy
6. The Orange County Lumber Truck
7. The Rewards Of A Career In Music
disc 2
1. Trouble Every Day
2. Shortly: Suite Exists Of Holiday In Berlin Full
Blown
3. Pound For A Brown
4. Sleeping In A Jar
5. Oh, In The Sky
6. Octandre
7. King Kong
------------------------------------------------------------
Frank Zappa: guitar, vocals
Motorhead Sherwood: baritone sax,
vocals, harmonica, tambourine
Roy Estrada: bass, vocals
Don Preston: keyboards
Ian Underwood: woodwinds, keyboards
Bunk Gardner: woodwinds, memories
Art Tripp: drums, percussion
Jimmy Carl Black: drums, some vocals
------------------------------------------------------------
Recorded live at Kerrisdale Arena, Vancouver B.C., 25
August 1968.
|
Een Road Tapes,
verschillende ‘Venues’, is een soort aftakking in de reeks
live-concerten op Vaulternative Records. De eerste in de
reeks is opgenomen in Kerrisdale Arena, Vancouver. Zappa
noemt het: "the electric icebox". Zappa speelde vaak in
ijshockey-stadions, Kerrisdale hoort daar zeker bij.
We gaan met dit concert terug naar 1968, dat staat luid en
duidelijk op de voorzijde van het weinig fanatasierijke
hoesje. De hele vormgeving van deze disc is wat pover. De
postzegelgrap is geinig, maar niet helemaal perfect
uitgevoerd en de foto in spiegelbeeld komt linea recta van
Mothermania. Lag er geen andere foto in de la? Het 'wish
this was you' in tweevoud valt onder de noemer overdone,
maar inderdaad, ik zou graag willen dat ik het was :-).
De band is de band net na Uncle Meat en zo'n beetje voor
het eind van the Mothers of Invention (1969). In de groep
bekenden, oudgedienden dan, met grote muzikale
mogelijkheden. Dat is te horen ook.
We worden welkom geheten en de sfeer zit er gelijk in met
allerlei honks en snorks, alhoewel Zappa nog wat
commentaar geeft op de reactiesnelheid van het publiek: "Boy,
are your reflexes slow! What are you guys smoking?" Maar
dan gaan ze toch echt los met Help I'm a Rock dat redelijk
getrouw wordt uitgevoerd. Na een korte Transylvania Boogie
komt de uitnodiging naar de kapper te gaan 'live on stage'
- Help I'm a Hair - en een uitleg waar je beter niet kan
werken (IBM o.a. ). Het leidt ons in het experimentele
segment van Flopsmash Musics. De hongerige zonderlingen
krijgt dit keer een mooie saxbegeleiding. The Orange
County Lumber Truck is, zoals altijd in deze tijd, een –
prettig - gevaarte op de weg: "We'd like to perform
for you now a tune known to the civilized world as "The
Orange County Lumber Truck," which in reality is nothing
more than a cheesy bandstand medley of instrumental
themes from some of our recent smash flop recordings.
Some of the material presented instrumentally for the
first time in Vancouver, B.C., will be heard "Let's Make
The Water Turn Black," "Harry, You're A Beast," some
other stuff you won't recognize, some of the music from
Lumpy Gravy, and then some more stuff you won't
recognize. And then we'll stop, and you'll clap, and
I'll talk, and we'll play, and it'll go on over again
for about another hour and a half or something like
that. You got it?" Genoeg tijd voor een lang stuk
met prachtige muziek en dito solo's van Zappa, Gardner,
Underwood, Zappa en Preston. Na twintig minuten slaan de
snorks toe en is het einde track. Gardner komt met een
heel verhaal over zijn pianolessen, maar eigenlijk speelt
hij liever jazz.
Cd twee dan. Die begint met een mooie Trouble Every Day,
met ‘Buns’ en een deur die dichtslaat. Dat was een ideetje
van Gail, omdat er een stuk tape ontbrak, de deur als
overgang naar..
... het prachtige Holiday in Berlin, met een lange
gitaarsolo, die overgaat in een statig Pound for a Brown,
met opnieuw een gitaarsolo en vervolgens naar een
instrumentale Sleeping in a Jar.
Zappa roept 'In the Sky' en Roy leeft zich meteen uit met
zijn falsetto. Het lijkt het eind van het concert, er is
veel applaus. Zappa kondigt als toegift een nummer aan dat
ze altijd spelen als er om meer gevraagd wordt, dan weten
ze tenminste dat ze nooit meer hoeven te komen spelen. Het
blijkt Octandre van Zappa’s held Edgard Varèse te gaan.
Zijn stuk wordt live geruïneerd. Niet misselijk, maar toch
wil men - onverwacht - nóg meer. Dat wordt een lange King
Kong met solo's van Underwood en Preston (tenminste dat
denk ik te horen). Dan is het over: Goodnight!
Ik vind het een prachtige set. De muziek is nog niet zo
gestileerd als de recentere en klinkt daardoor charmant
amateuristisch bijna, maar er wordt op hoog niveau
gespeeld. Kortom, I’m in the Sky!
|
