1 juli 1991
a beat the boots release
1. Kung Fu
2. Redunzl
3. Dupree's Paradise
4. T'Mershi Duween
5. Father O'Blivion
------------------------------------------------------------
Frank Zappa: guitar,
vocals
Jean-Luc Ponty: violin
George Duke: keyboards
Ian Underwood: woodwinds,
synthesizer
Ruth Underwood: percussion
Bruce Fowler: trombone
Tom Fowler: bass
Ralph Humphrey: drums
band on 4:
Frank Zappa: guitar
Jeff Simmons: guitar
Napoleon Murphy Brock: sax
George Duke: keyboards
Bruce Fowler: trombone
Ruth Underwood: percussion
Tom Fowler: bass
Ralph Humphrey: drums
Chester Thompson: drums
------------------------------------------------------------
all tracks recorded at Solliden,
Skansen, Stockholm, Sweden - August 21, 1973,
except 4: recorded at Roxy, Los Angeles, CA
December 8-10, 1973
-----------------------------------------------------------
‘Beat the Boots’ is een serie cd-uitgaven
waarbij Zappa een aantal populaire bootlegs
zelf uitbracht. De makers konden daar weinig
tegenin brengen. Nu verdiende Zappa er
bovendien zelf nog wat aan. Hij nam ze
één-opéen over, inclusief ‘artwork’.
|
Van de band op het
grootste deel op ‘Piquentique’ had ik graag wat meer
muziek, officieel dan. De opnames zijn die voorafgaand aan
de show die we te horen hebben gekregen op ‘Road Tapes,
Venue #2’ (2012). Die show omschreef ik als een
‘fantastisch concert’ en dat geldt voor ‘Piquentique’,
ietsje minder weliswaar, ook. Hierbij wel even de goede
tijdbalk in de gaten houden. ‘Piquantique’ was er veel
eerder dan die ‘Road Tape’. Waarvan akte. ‘George Duke
voert het hoogste woord/de luidste piano en met hem gaan
we via ’Kung Fu’ naar ‘Redunzl’ en ‘Dupree’s Paradise’.
Hij of Underwood, waarschijnlijk de laatste, hanteert
heftig de knoppen van de synthesizer.
Omdat het erg koud is vraagt Zappa het publiek flink te
klappen en te stampen voor/bij Duke’s pianosolo: “That was
George Duke, ladies and gentlemen. and he just said,
"Goddamn, it's cold out here," and it sure is cold out
here. It's cold as a motherfucker out here. But we're
gonna keep on playing for you, even though our little
fingers are just a-twitchin' and a-throbbin'. It's so
fuckin' cold on this stage we don't even wanna talk about
it, so we're just gonna go on with the rest of this song.
How many say 'amen' to it. Well don't mention it . . .
That is one way that you can warm yourselves up out there.
You can clap your hands together. Just clap together on
the backbeat. Just like they do at all the big rock &
roll concerts. Quite a bit of natural rhythm here tonight.
I see some of you are clapping on the first beat. Some of
you are clapping on the second and fourth beat. Some of
you are clapping on the end of one. And the third beat of
a quintuplet that begins on the fourth beat of the bar.
Now just get the groove going. Ain't it funky now! Now
this is the sensitive, mysterious part here. Be-bop
scholars unite.” Duidelijk daarmee is dat Zappa helemaal
terug is al host. Op Roxy & Elsewhere’ (1974) is/was
dat goed te horen. Vervolgens mag Ponty zijn koude vingers
warm spelen met een mooie solo.
’T Mershi Duween’, komt niet uit Zweden, maar uit de Roxy,
L.A. overbodig hier dus nu, toen leuk en aardig.
Voor het slotstuk ‘Father O’Blivion’ wil Zappa de viool
graag goed horen: “Now Kerry, I want you to be sure to
turn the violin up, a whole lot from the beginning . . .”.
En Kerry McNabb doet dat uitstekend. Het nummer gaat
ongemerkt over in de ‘Be bop Tango’, maar dat is met de
oren van nu. Iedereen komt zo’n beetje solistisch aan den
beurt en dan is het over. Mooie cd, redelijk goed geluid.
Een van de betere in de serie.
|
