4 mei
1979
officiële release - 27
1979 lp-versie
A1. Strictly Genteel
A2. Pedro's Dowry
A3. Naval Aviation In Art
B1. Duke Of Prunes
B2. Bogus Pomp
2012 cd-versie
1. Strictly Genteel
2. Pedro's Dowry
3. Naval Aviation In Art
4. Duke Of Prunes
5. Bogus Pomp
------------------------------------------------------------
Frank Zappa: guitar,
conductor
Michael Zearott: conductor
Abnuceals Emuukha Electric Symphony
Orchestra:
David Shostac: flute, tenor
saxophone
Gary Foster: flute, saxophone (only
in the concerts)
Sheridan Stokes: flute, saxophone
(only in the recording sessions)
Ray Reed: flute, alto saxophone
Victor Morosco: clarinet, alto
saxophone, flute
Jay Migliori: clarinet, tenor
saxophone
Mike Altschul: bass clarinet,
baritone saxophone
Earle Dumler: oboe, English horn,
baritone oboe
John Winter: oboe, English horn
David Sherr: oboe, tenor saxophone
Donald Christlieb: bassoon
JoAnn Caldwell McNab: bassoon
Bobby Tricarico: bassoon,
contrabassoon
Gene Goe: trumpet
Malcolm McNab: trumpet
Roy Poper: trumpet
Bruce Fowler: trombone
Jock Ellis: trombone
Dana Hughes: trombone
Don Waldrop: tuba
Arthur Briegleb: French horn
David Duke: French horn
Todd Miller: French horn
Bob Henderson: French horn
Lou Anne Neill: harp
Bobby Dubow: violin
John Wittenberg: violin
Pamela Goldsmith: viola
Jerry Kessler: cello
Mike Lang: keyboards
Ralph Grierson: keyboards
Bill Mays: keyboards
Emil Richards: percussion
Alan Estes: percussion
Tom Raney: percussion
John Bergamo: percussion
Dave Parlato: bass
Terry Bozzio: drums
and maybe even
Don Van Vliet: soprano saxophone
(on "Strictly Genteel")
Tommy Morgan: harmonica
André Lewis: organ
------------------------------------------------------------
Opgenomen: Royce Hall, UCLA, September 18-19,
1975
------------------------------------------------------------
Orchestral Favorites maakt deel uit van de
oorspronkelijk geplande Läther 4lp-box. Voor meer
info hierover kijk bij Läther.
|
InDe laatste van de drie
‘crisisplaten’ (zie Láther) verscheen vier maanden na
Sleep Dirt. Orchestral Favorites was het sluitstuk van
Zappa’s mislukte Läther-project, de rechtszaken met
oud-manager Herb Cohen en idem die met Warner Bros. Zappa
had inmiddels een nieuwe, eigen platenlabel opgezet, Zappa
Records, en een nieuwe distributeur gevonden. Dat hadden
we in maart ontdekt met de release van Sheik Yerbouti (zie
daar).
Gary Panter mocht ook ditmaal de hoes ontwerpen. De
voorzijde heeft wel iets van een Cal Schenkelhoes, Ruben
& the Jets-achtig, maar welke bassist met kuif hier
wordt afgebeeld is niet heel duidelijk. Die
onduidelijkheid geldt ook voor het orkest, opgenomen in
Royce Hall op de UCLA-campus op 18 en 19 september 1975.
De weinige informatie die op de bijsluiters staat betreft
alleen de ritmesectie: Dave Parlato, Terry Bozzio en Emil
Richards. De dirigent, Michael Zearott, wordt ook nog
genoemd en dan is het op. De rest mag je zelf verzinnen.
Gelukkig zijn er allemaal mensen die dit ook willen weten
en dichter bij de bron zitten. Van hen is de lijst
hierboven. Dank natuurlijk, want zonder, etc.
Orchestral Favorites is, zoals de naam al aangeeft, een
plaat met orkest. Van favorieten zou ik niet willen
spreken in dit stadium. Drie van de vijf waren bedoeld
voor Läther: Naval Aviation in Art, Pedro’s Dowry en de
Duke of Prunes. Opmerkelijk is dat het stereobeeld
gespiegeld is ten opzichte van de uiteindelijke
Läther-box. Links is rechts en vice versa. Wat de
bedoeling dan was van Bogus Pomp en Pedro’s Dowry is
onbekend.
Het orkest waarmee de opnamen plaatsvonden is een niet
bestand orkest in de zin van het woord, maar een
samengestelde groep musici, vooral studiomusici, oud
bekenden en groepsleden.
Na het optreden in Los Angeles was Zappa druk in de studio
om de fouten te herstellen. Dat kleefde lang aan zijn
klassieke werk, want datzelfde fenomeen komt later terug
in Londen met de L.S.O.-platen.
Zappa hield zijn Rockin’ Teen Combo on the road om zijn
klassieke projecten uit te kunnen voeren. In feite,
tenminste dat zei hij regelmatig, lag daar zijn echte
passie. Maar schrijven is lastig en tijdrovend. Daarom is
veel muziek op Orchestral Favorites al wat ouder, bekend
of herbewerkt; een ander stokpaardje van de man.
De plaat begint met het sluitstuk van 200 Motels: Strictly
Genteel. We kunnen het liedje zo meezingen, maar we houden
het beschaafd. Weinig nieuws hier. Pedro’s Dowry heeft ook
de wortels in de score van 200 Motels, maar is zo
aangepast dat het nieuw lijkt. Het is een intrigerend stuk
met een belofte voor toekomstig werk. Naval Aviation in
Art is relatief kort maar net zo boeiend.
The Duke of Prunes kennen we van Zappa’s tweede album
Absolutely Free. Het is de enige track waarop hij gitaar
(elektrisch ook nog eens) speelt en in mijn optiek is dit
meteen het hoogtepunt van dit album. Een statig nummer met
majestueuze gitaarsolo.
Bogus Pomp, het langste stuk van de plaat is in feite een
200 Motels-collage. Veel elementen zijn aan elkaar
'geplakt' om tot één werk te komen. Prima stuk, al vond ik
het toen te weinig vernieuwend. Later, met L.S.O. kregen
we het zelfs nog een keer.
Orchestral Favorites is al met al best een aardige plaat,
maar voegt te weinig nieuws toe na 200 Motels. In de
separate presentatie van dit ene album valt dat meer op
dan in het geheel van Läther. Gelukkig dat we die dan
uiteindelijk toch ook nog ‘kregen’.
|
