13
januari 2006
officiële release - 76
2006 / 2017
cd-versie
1. Oddients
2. Rollo
3. Been to Kansas City in A
Minor
4. Farther O'Blivion
5. D.C. Boogie
6. Imaginary Diseases
7. Montreal
------------------------------------------------------------
Frank Zappa: conductor,
guitar
Malcolm McNabb: trumpet
Gary Barone: trumpet,
flugelhorn
Tom Malone:
trumpet, trombone, tuba, piccolo, saxophone
Earl Dumler: oboe,
saxophone, sarrusophone
Glenn Ferris: trombone
Bruce Fowler: trombone
Tony Duran: slide
guitar
Dave Parlato: bass
guitar
Jim Gordon: drums
------------------------------------------------------------
"These titles are from a
collection of live performances (1972) selected and
mixed by FZ between 1972 and 1977. […] All tracks
were recorded live. No overdubs. All the edits are
by FZ."
- Tracks 1 & 7:
Montreal, Canada 27.10.1972
- Track 2: Philadelphia,
10.11.1972 (Show 1)
- Track 3: Kansas City,
02.12.1972
- Track 4: Unknown
- Track 5: Washington,
D.C., 11.11.1972 (Show 1)
- Track 6: Waterbury,
01.11.1972
|
Imaginary Diseases is
vooral een gitaarplaat met aanvullende solo’s van de Petit
Wazoo-band tijdens de tournee van 1972. Het is een
veelgevraagde set en men (Joe, Gail) heeft gehoor gegeven
aan het geroep. Zappa heeft zelf nog een hand gehad in de
mastering en samenstelling, dan zit het wel goed.
De naam is niet eens zo heel vreemd, luister maar eens
naar het liedje ‘stink Foot’ van Apostrophe’.
Bijzonder is dat deze set niet op Vaultnerative, maar op
Zappa Records verschijnt. Blijkbaar ontwikkelt de familie
een nieuw spoor.
Op Imaginary Diseases staan 'slechts' zeven nummers,
gemiddeld zo'n tien minuten lang. De cd opent met
Oddients; een warming-up kakofonie met audience
participation om vervolgens over te gaan in Rollo. De
opening daarvan doet met de hobosolo van Dumler behoorlijk
klassiek aan, maar gaat vrij snel over in bekende
Zappa-stijl: staccato stukken, tempowisselingen en
schurende melodieën.
‘Been to Kansas City’ (uitgevoerd in a-mineur) is
gebaseerd op een blues (ja, in a-mineur) met dus
uitgebreide mogelijkheden voor lekkere solo's. Die zijn er
dan ook: Malcolm McNabb opent met een trompetsolo. Die
wordt gevolgd door een gitaarsolo van Tony Duran, met dat
typische geknepen gitaargeluid uit de Wazoo-periode. En
die wordt weer gevolgd door een spetterende trombonesolo
(vermoedelijk Fowler). De afsluitende gitaarsolo is
natuurlijk van Zappa hemzelf.
Farther O'Blivion zou je de werktitel kunnen noemen voor
een medley bestaande uit Greggery Peccary en The
Bebop-Tango. Na het Greggery Peccary -thema laat Tom
Malone horen dat je op tuba best een prima solo kan
weggeven. Het nummer volgt met een thematische herhaling,
een trombonesolo en de afsluiting wordt ditmaal verzorgd
middels een geweldige drumsolo, waarin Jim Gordon laat
horen tot de categorie echte FZ-drummers te behoren.
‘D.C. Boogie’ begint met een mysterieus, oosters aandoende
gitaarsolo van Zappa. Het hele nummer ademt de sfeer van
Apostrophe', maar is veel beter. Halverwege mag het
publiek democratisch stemmen over het eind van het nummer:
de keus kan onder andere gemaakt worden uit: ballad,
boogie, mars of polka. Boogie wint en wordt bijna in het
Roll Over Lay Down-thema (van Status Quo) uitgevoerd door
Tony Duran en afgesloten met opnieuw een sterke gitaarsolo
van Zappa.
‘Imaginary Diseases’ heeft een op Ms. Pinky (van Zoot
Allures) gelijkend basisthema met een lange Zappa-solo met
daarin weer kenmerken van Excentrifugal Forz (van
Apostrophe'). Ook het laatste nummer, Montreal, bestaat
eigenlijk uit één lange, spetterende gitaarsolo.
Op Imaginary Diseases is veel te genieten en de kwaliteit
is hoog. Zappa noemde dit ooit zijn saaiste band, omdat de
leden gingen schaken in plaats van stappen. In de muziek
is daar niets van terug te vinden. De band die
voornamelijk bestaat uit meer dan uitstekende
sessiemuzikanten blijkt niet alleen onderlegd in het
spelen van de Zappeske thema's, maar kan ook nog eens
prima soleren.
Leuk om te lezen zijn de liner-notes van Steve Vai. Jammer
genoeg ontbreekt het ook bij deze cd aan detailinformatie:
o.a. wie speelt welke solo's. Opvallend is het gebrek aan
goede bandfoto's; de foto's die nu op de kartonnen hoes
staan lijken uit een enigszins verwaarloosd archief te
komen. Dat is echter bijzaak; hoofdzaak is in alle
opzichten uitstekende cd. Hoezo denkbeeldige ziekten? Het
is een virale infectie!
|
