8
april 1997
officiële release - 67
1997 / 2012 cd-versie
1. Bobby Brown Goes Down (remixed/from Sheik
Yerbouti)
2. Disco Boy (reconstructed & remixed/from
Zoot Allures)
3. Goblin Girl (slower speed/from You Are What You
Is)
4. In France (remixed/from Them or Us)
5. He's So Gay (from Thingfish)
6. SEX (from The Man from Utopia)
7. Titties 'n Beer (different edit/from Zappa in
New York)
8. We're Turning Again (remixed/from FZ Meets the
MOP)
9. Dumb All Over (unreleased version/from You Are
What You is)
10. Catholic Girls (from Joe's Garage Act I)
11. Dinah-Moe Humm (reconstructed & remixed/from
Overnite Sensation)
12. Tinsel Town Rebellion (unreleased live
version/from TinselTown)*
13. Valley Girl (from Ship Arriving Too Late)
14. Jewish Princess (from Sheik Yerbouti)
15. Yo Cats (remixed/from FZ Meets the MOP)
------------------------------------------------------------
at various points on this disc you can hear:
Frank Zappa: lead guitar, vocals,
keyboards, synth, Linn drum machine, Synclavier
Adrian Belew: rhythm guitar,
vocals
Tommy Mars: keyboards, vocals
Peter Wolf: keyboards, butter
Patrick O'Hearn: bass, vocals
Terry Bozzio: drums, vocals
Ed Mann: percussion, vocals
Napoleon M. Brock: background
vocals
Chad Wackerman: drums, overdubbed
drums
Davey Moire: bg. vocal
André Lewis: bg. vocal
Roy Estrada: bg. vocal, Pachuco
Falsettos
Sparkie Parker: bg. vocal
Ike Willis: vocals
Ray White: vocals, guitar
Bob Harris: vocals
Jimmy Carl Black: voice
Steve Vai: written guitar parts
Arthur Barrow: bass, synth bass
Johnny "Guitar" Watson: lead vocal
Bobby Martin: harmonica solo,
keyboards, sax, vocals
Eddie Jobson: keyboards, violin,
vocals
Ruth Underwood: percussion,
synthesizer
David Samuels: timpani, vibes
Randy Brecker: trumpet
Mike Brecker: tenor sax, flute
Lou Marini: alto sax, flute
Ronnie Cuber: baritone sax,
clarinet
Tom Malone: trombone, trumpet,
piccolo
Scott Thunes: bass
Allan Zavod: keyboards
Warren Cuccurullo: rhythm guitar,
vocals
Denny Walley: slide guitar, vocals
Vinnie Colaiuta: drums,
combustible vapors
Dale Bozzio: vocals
Al Malkin: vocals
Kin Vassy: vocals
Sal Marquez: vocals
George Duke: keyboards &
synthesizer
Tom Fowler: bass
Ralph Humphrey: drums
Tina Turner, Debbie & Lynn (The
Ikettes): backing vocals
Moon Zappa: vocal
------------------------------------------------------------
* Tinsel Town Rebellion wordt hier als nieuw
aangeprezen, maar was al te beluisteren en te zien
in de video: Does Humor Belong in Music.
------------------------------------------------------------
Bij de 2012-versie: de tekst is behoorlijk
verknipt: zowel in de volgorde en in plaats van alle
tracks te beschrijven is hier alles op een te kleine
hoop gegooid; slechts negen tracks worden genoemd
(van de 15). Heb je toch nog de Ryko-versie nodig.
|
Heb ik nog iemand niet
beledigd? Dan kan ik dat met deze compilatie alsnog even
doen, aldus moet Zappa, onderwijl erg dik knipogend (zie
de hoes), gedacht hebben bij zijn nu toch echt
allerlaatste zélf geproduceerde cd.
De tekst in het cd-boekje werd verzorgd door ‘special
guest star’ (yeah/woopie!) Ed Sanders, die niet heel veel
nieuws aangaande FZ te melden heeft en dat is jammer, want
Sanders is niet zo maar iemand. Who the Fugs is Ed Sanders
dan? zult u denken. Welnu Ed Sanders is schrijver; had
ooit een politieke boekhandel waar ook strips en porno
verkocht werd; was maker van twee (in beslag genomen)
pornofilms, was uitgever van een underground tijdschrift
(Fuck You), ja met porno; was oprichter, met beatdichters
Tuli Kupferberg en Ken Weaver van de underground-band The
Fugs(=Fucks); een groep die voornamelijk politiek getinte
teksten produceerde (anarchistisch, pacifistisch,
communistisch), maar ook zong over seks & drugs;
bekend is hun politiek/satirisch rockcabaret waarmee ze
eind jaren 60 zo'n 900 voorstellingen gaven. Enerzijds
klinkt dat vertrouwd, anderzijds is het historisch gezien
niet vreemd dat Sanders niets nieuws te melden heeft, want
Zappa en the Fugs waren twee verschillende werelden. Bij
the Fugs stond politiek op nummer één, bij Zappa muziek.
Tijdens diverse festivals in the sixties (Essener Song
Tage o.a.) waren The Mothers en the Fugs vaak samen
geprogrammeerd, maar ook het in de tijdgeest politiek
geëngageerde publiek snapte niet dat Zappa's 'main theme'
muziek was en niet politiek, ondanks zijn satire, ondanks
zijn sarcastische commentaren, ondanks zijn politieke
beschouwingen.
Uit de krant: 'Now' - Chicago Today (10 augustus 1969);
"Watch now, they're the dirtiest act I've ever seen-forget
the Fugs!"
Dit alles welbeschouwd is Offended een storm in een glas
bronwater. De teksten, Ed Sanders schrijft dat ook al,
zijn in ieder geval vergeleken met de teksten die rappers
uitspuwen nogal mild te noemen; de muziek is zoals altijd
complex, typisch Zappa. De combinatie van die twee is
dodelijker dan een pen in cyaankali (en ook dat heeft Ed
toch maar mooi gededuceerd).
Het meest bijzondere vind ik het feit dat Zappa de toch al
wel bekende nummers door andere mixen, reconstructions en
VSO's geheel 'new, newer, newt' kan laten klinken.
De hoofdprijs gaat wat mij betreft naar de glanzend
opgewreven Dinah-Moe Humm, dat niet eerder zo lang,
slepend, geil, broeierig klonk en waar niet alleen de
vonken energieker vanaf spetteren dan het origineel. Goede
tweede is ‘Dumb All Over’ met op de valreep een
knetterende gitaarsolo om de diverse geestelijken voorgoed
op een religieus dwaalspoor te brengen.
Wat ere-loof gaat naar Yo Cats en We're Turning Again.
Have I offended Someone? is een leukere/betere ‘verzamel-
cd’ geworden dan ik had verwacht; mede gezien de
toevoegingen. In de langduriger praktijk kies ik meestal
mijn twee ‘hit-tracks’, maar als de cd eens helemaal
beluisterd is ben ik altijd weer verbaasd. Een leuke
aanwinst dus.
|
