1 juli 1991
a beat the boots release
1. Happy Together
2. Wino Man-with Dr. John Routine
3. Concentration Moon
4. Pallidan Routine
5. Call Any Vegetable
6. Little House I Used To Live In
7. Mudshark Variations
8. Holiday In Berlin
9. Sleeping In A Jar
10. Cruising For Burgers
------------------------------------------------------------
Frank Zappa: guitar,
vocals
Mark Volman: vocals
Howard Kaylan: vocals
Jeff Simmons: bass, vocals
George Duke: keyboards,
trombone
Ian Underwood: keyboards
Aynsley Dunbar: drums
------------------------------------------------------------
recorded at
the Fillmore East, NYC - Nov 13, 1970
-----------------------------------------------------------
‘Beat the Boots’ is een serie cd-uitgaven
waarbij Zappa een aantal populaire bootlegs
zelf uitbracht. De makers konden daar weinig
tegenin brengen. Nu verdiende Zappa er
bovendien zelf nog wat aan. Hij nam ze
één-opéen over, inclusief ‘artwork’.
|
Freaks &
Motherfu*#@%! Is opgenomen in The Fillmore East op 13
november 1970. Zappa’s toen officiële nep-bootleg
‘Fillmore East – June 1971’ (1971) is opgenomen op 5 en 6
juni eerder dat jaar. In plaats van Bob Harris speelt
George Duke in de band en is Jim Pons vervangen door Jeff
Simmons. Dit is natuurlijk de ‘vaudeville-band’ met Howard
Kaylan en Mark Volman en dus een verbaal sterke groep. De
liedjes van beide albums komen aardig overeen, in die zin
weinig nieuws dus. Op deze cd staat gelukkig wel ‘Wino
Man’. Het door Zappa geschreven nummer voor Jeff Simmons,
‘Wonderful Wino’, werd door hemzelf & band ook vaak
live gespeeld. Halverwege duikt Dr. John op met zijn
“gris, gris, gumbo yaya” bezweringen. Het nummer eindigt
met een korte gitaarsolo. Na ‘Concentration Moon’ volgt
een eerst theaterstuk: ‘Pallidan Hotel’ met, naast Volman
en Kaylan, ook Simmons in een rol. ‘Call Any Vegetable, is
in een vergelijkbare versie met die van ‘Just Another Band
from L.A.’ (1972). Dit keer een iets langere gitaarsolo,
dat dan weer wel. En wat voor een.
Zappa opent ‘Little House I used to Live in” met : “We're
gonna begin with a song from Burnt Weeny Sandwich, which
has the operating stage title of "The Duke" but
encompasses items from side one and side two of Burnt
Weeny Sandwich.” Dit kleine huis loopt gesmeerder dan dat
op Zappa’s live-album. Halverwege gaan we over in een
soort medley met Penis Dimension in het toch al kleine
huis. Dat leidt natuurlijk naar ‘Mud Shark’, en wel in een
best heavy versie. ‘Holiday in Berlin’ krijgt een tekst
mee die behoorlijk verwijst naar Nazi-Duitsland, maar
eindigt met Hi Chi Minh. ‘Sleeping in a Jar’ is één lange
gitaarsolo en opnieuw: wat voor een! Dank, Frank. Hééé dat
is het thema van ‘Easy Meat’? De cd eindigt met ‘Cruising
for Burgers’ in zomaar een heel korte versie.
Gezien alle ‘twists & turns’ en het accent meer op
muziek dan cabaret is dit album toch best een leuke
aanvulling op de échte Fillmore East.
We zullen het maar niet hebben over de kneuterige hoes met
tekeningen waarvan de lichaamsverhoudingen nogal, uh…
‘flexibel’ zijn.
|
