31
oktober 1996
officiële release - 66
1996 / 2017
cd-versie
1. Black Napkins
2. Black Napkins: "Zoot
Allures" Album Version
3. Zoot Allures
4. Merely A Blues In A
5. Zoot Allures: "Zoot
Allures" Album Version
6. Watermelon In Easter Hay
7. Watermelon In Easter
Hay: "Joe's Garage" Album Version
------------------------------------------------------------
Frank Zappa: guitar
Terry Bozzio: drums
(1, 2, 3, 5, 6)
Napoleon Murphy
Brock: vocals, sax (1, 4)
Norma Bell:
vocals (1)
André Lewis:
keyboards (1, 2, 3)
Roy Estrada:
bass (1, 2, 3)
Chester Thompson:
drums (4)
George Duke: keyboards,
vocals (4)
Tom Fowler: bass
(4)
Dave Parlato: bass
(5)
Ruth Underwood:
marimba (5)
Lu Ann Neil:
harp (5)
Patrick O'Hearn: bass
(6)
Tommy Mars: keyboards
(6)
Peter Wolf: keyboards
(6, 7)
Ed Mann: percussion
(6, 7)
Adrian Belew: rhythm
guitar (6
Vinnie Colaiuta: drums
(7)
Arthur Barrow: bass
(7)
Warren Cucurullo: rhythm
guitar (7)
------------------------------------------------------------
Black Napkins: Yugoslavia,
1975
Black Napkins: album
version: Osaka, 1976
Zoot Allures: Zoot Allures,
Tokyo, 1976
Merely a Blues in A, Paris,
1974
Zoot Allures - album
version, unknown
Watermelon in Eastern Hay,
???, 1978
Watermelon in Eastern Hay -
Joe's Garage, ???
------------------------------------------------------------
Watermelon in Easter Hay
eindigt op deze cd in tegenstelling tot die op Joe's
Garage met applaus en Zappa die zegt wat hij altijd
zegt aan het eind van een concert: "Good Night".
Hier bedoeld als een afscheidsgroet in nagedachtenis
van zijn overlijden.
------------------------------------------------------------
Deze cd laat drie
signatuur-stukken van Zappa horen: Black Napkins,
Zoot Allures en Watermelon in Easter Hay'. Kort voor
zijn overlijden zou Zappa dit aan zijn zoon Dweezil
verteld hebben.
------------------------------------------------------------
This Record is for All of
Frank's fans.
|
Frank Zappa plays the
music of Frank Zappa heeft als ondertitel ‘a memorial
tribute’. Eigenlijk is het een eerbetoon van de
Zappa-familie aan Frank enerzijds en de fans anderzijds.
Het verhaal gaat dat Dweezil kort voor het overlijden van
zijn vader een gesprek had over welke gitaarstukken voor
Frank de meest betekenisvolle waren. Die kwam toen met
drie stukken: Black Napkins, Zoot Allures en Watermelon in
Easter Hay. Dat zijn vanaf toen de ‘signatuur’-stukken
geworden, Frank Zappa op zijn best. De man speelde
duizenden solo’s, maar dit zijn dé solo’s. Vreemd is het
allemaal niet; het zijn juist deze drie stukken waarin
‘emotie’ een belangrijke rol speelt. Luister eens naar al
de gitaaralbums, het zijn stuk voor stuk uitstekende
solo’s, maar vaak zijn ze technisch, creatief en muzikaal
knap, maar een echte goede Zappa-solo is langzaam,
meeslepend in opbouw. Frank koos er drie uit, maar er zijn
veel meer uitstekende solo’s, gelukkig maar.
Na het bekend worden van dit trio sprak Gail de banvloek
erover uit: niemand mocht ze nog uitvoeren. In praktijk
viel het mee, zoon Dweezil had ze regelmatig op het
programma staan, maar toch, vader Frank gaf deze werken
iets extra’s mee dat vaak niet te vangen is in woorden,
maar in gevoel.
Frank Zappa plays the music of Frank Zappa was in 1996
alleen via mail-order te bestellen. De in Amerika per
fax(!) en kredietkaart bestelde Memorial Tribute-cd was
toen niet goedkoop te noemen, zeker niet als de postbode
ook nog eens tweemaal belt namens de belasting. Dat is dan
het nadeel van internet en als Zappanaat neem je dat én
ook maar weer de financiële strop erbij. Maar dan, uit de
zak vol stempels en stickers kwam een digipack met snor
van knuffelmateriaal. Een cd dus met hoge
aaibaarheidsfactor? De foto van Apostrophe en het
sik/snor-logo sieren de binnenzijde en dit alles is
toepasselijk gehuld in begrafeniszwart. Het boekje erbij
is aardig gebabbel van Dweezil over het hoe en waarom van
deze cd en een dankwoord aan ons. Dank.
Van de zeven stukken op deze cd hebben we er al drie
natuurlijk en een aardig bluesje is zeker niet weg, maar
de praktijk is anders: 1-3-6! Herkennen jullie dat? 1-3-6
is mijn programma voor zo'n 30 minuten meesterlijk
gitaarwerk. Dat is groots, meeslepend, prachtig,
emotioneel en blah, blah, blah. FZ speelt FZ en laat er
geen misverstanden over bestaan wie hij is. De rillingen
lopen nog over mijn lijf.
Bij het 1-3-6-programma blijkt plots wel hoe de nummers
afgekapt worden, dat had FZ zelf beter gedaan; dat weet ik
namelijk uit ervaring. Het 2-5-7-programma is in feite het
bekende werk opzoeken, maar dat ken ik al uit mijn hoofd
en komt niet vaak voor.
Ik heb deze cd indertijd veel gedraaid, dat zegt wel iets.
Nu is het een onderdeel van de conceptuele continuïteit
geworden, maar als ik deze opzet, dan….
|
