2
augustus 1971
officiële release - 12
1971 lp-versie
A1 Little House I Used To Live In
A2 The Mud Shark
A3 What Kind Of Girl Do You Think We Are?
A4 Bwana Dik
A5 Latex Solar Beef
A6 Willie The Pimp Part One
B1 Willie The Pimp Part Two
B2 Do You Like My New Car?
B3 Happy Together
B4 Lonesome Electric Turkey
B5 Peaches En Regalia
B6 Tears Began To Fall
oudere cd-versies
1. Little House I Used To Live In
2. The Mud Shark
3. What Kind Of Girl Do You Think We Are?
4. Bwana Dik
5. Latex Solar Beef
6. Willie The Pimp Part One *
7. Do You Like My New Car?
8. Happy Together
9. Lonesome Electric Turkey
10. Peaches En Regalia
11. Tears Began To Fall
2012 cd-versie
1. Little House I Used To Live In
2. The Mud Shark
3. What Kind Of Girl Do You Think We Are?
4. Bwana Dik
5. Latex Solar Beef
6. Willie the Pimp part one
7. Willie the Pimp part two *
8. Do You Like My New Car?
9. Happy Together
10. Lonesome Electric Turkey
11. Peaches En Regalia
12. Tears Began To Fall
------------------------------------------------------------
Frank Zappa: guitar &
dialog
Mark Volman: lead vocals &
dialog
Howard Kaylan: lead vocals &
dialog
Ian Underwood: winds &
keyboards & vocals
Aynsley Dunbar: drums
Jim Pons: bass & vocals &
dialog
Bob Harris: 2nd keyboard &
vocals
Don Preston: mini-moog on track 9
------------------------------------------------------------
* De plaat waar niet de suggestieve songteksten de
gemoederen bezig hielden, maar Willie the Pimp. Op
de oude lp-versie eindigde kant 1 en begon kant 2
met die track. Omdat het twee verschillende Willie's
zijn, op verschillende dagen opgenomen, lopen ze
niet naadloos in elkaar over. De eu-versie had op
kant 2 een hard, plotseling begin; andere versies
beginnen met een langzaam opkomend geluid. In het
cd-tijdperk wordt duidelijk dat de Willie's niet
matchen. Zappa loste het 'probleem' op door Willie
part 2 weg te halen. De 2012 cd-versie heeft deel 2
weer terug, maar niet met 'ons eigen' intro. |
Live at Fillmore East
kondigde het eind aan van de Fillmore concerten aan; Bill
Graham hield ermee op. Fillmore East is een wat goedkoop
aandoende plaat, waarmee Zappa snel en accuraat reageerde
op diverse bootleggers. In zekere zin is het natuurlijk
een parodie, de hoes is namelijk in de toentertijd
overeenkomstige nihilistische bootlegstijl gedaan. De
muziek klinkt ook wat onaf, de mix klopt niet helemaal en
het geluid is verre van optimaal.
In eerste instantie vond ik het een teleurstellende lp. De
voorganger, Chunga's Revenge was veel beter te verteren en
klonk ook stukken beter. Anderzijds kregen we wel veel
humor met deze plaat. Het gedoe om de groupies nam een
vogelvlucht en opmerkingen met dubbele bodems waren dan
ook niet van de lucht. Mark en Howie waren perfect
geschikt voor deze vocaal georiënteerde band. Droll humor
and poverty. Dat groupies graag afkomen op een band met
een hit in de hitparade lijkt logisch, maar dat is het
niet. Bands als The Who en vooral Led Zeppelin hadden wat
dat betreft veel meer aantrekkingskracht. Hoe dat voor de
groupies zelf werkte beschrijft Pamela Des Barres-Miller
in haar boek I'm with the band.
Een geweldige vondst is natuurlijk dat de Turtles na het
gevraag om de hit hun hit-record, Happy Together, zingen.
Zoals Zappa al een D.J. citeerde op de hoes van Freak Out:
"I believe I could make you as big as the Turtles." Nu had
hij er zelfs drie in zijn eigen band; Jim Pons werd door
Mark & Howie erbij gehaald. Fillmore heeft met de
Turtles sterke vocalen. Bob Harris vertolkte overigens een
tijdelijke rol in de band, omdat George Duke elders
verplichtingen had.
Fillmore is een aardige plaat en geeft een prima beeld van
deze periode. Dat de band meer kon was later te horen op
Just Another Band from LA en nog weer eeuwen later op
Playground Psychotics. Dat is in feite een soort Fillmore
deel twee.
Muzikaal blijft Fillmore goed overeind, alleen heb je na
al die jaren de grapjes wel gehoord, die zijn toch
moeilijk houdbaar. En dan heb ik het toch ook maar niet
over het nu primitief klinkende orgel-geluid.
|
