16 juni 1992
a beat the boots release
1. Little House I Used To Live In/Dog Breath
Variations/Blue Danube Waltz/Hungry Freaks Daddy
2. whät
3. Dog Breath
4. King Kong
5. Trouble Every Day
6. A Pound For A Brown (On The Bus)
7. English Tea Dancing Interludes/Plastic
People/King Kong/America Drinks/Wipe Out
------------------------------------------------------------
Frank Zappa: guitar,
vocals
Ray Collins: tambourine,
vocals (1, 2, 5, 7)
Roy Estrada: bass,
vocals
Don Preston: keyboards,
electronics
Ian Underwood:
keyboards, woodwinds
Bunk Gardner: woodwinds
Motorhead Sherwood:
baritone sax
Jimmy Carl Black: drums
Arthur Dyer Tripp III:
drums
------------------------------------------------------------
tracks 1, 2,
5, 7: recorded live at The Dog, Denver, CO,
May 3, 1968
tracks 3, 6: recorded live at Concertgebouw,
Amsterdam, October 20, 1968
track 4: recorded live at Grugahalle, Essen,
Germany - September 28, 1968
-----------------------------------------------------------
‘Beat the Boots’ is een serie cd-uitgaven
waarbij Zappa een aantal populaire bootlegs
zelf uitbracht. De makers konden daar weinig
tegenin brengen. Nu verdiende Zappa er
bovendien zelf nog wat aan. Hij nam ze
één-opéen over, inclusief ‘artwork’.
|
Electric Aunt Jemima
komt op deze cd niet voor, iets dat wel vaker gebeurt met
titelopnames in deze reeks. Op de cd treffen we bijna
dezelfde groep aan als op ‘Tis the Season to be Jelly’,
alleen is Mundi vervangen door Arthur Trip III. De muziek
stamt daarmee uit de beginperiode. In tegenstelling tot de
hiervoor genoemde cd bevat ‘Electric Aunt Jemima’ veel
meer eigen werk, alleen wat snippers klassiek en rock’ n
roll. Nog een tegenstelling, deze cd bestaat niet uit één
concert, maar uit een verzameling losse opnames: een
viertal uit Denver, 1968, twee uit het Concertgebouw,
Amsterdam, 1968 en één uit de Gruggahalle, Essen, 1968.
Die laatste kennen we natuurlijk van het toenmalig
radioprogramma met Vincent van Engelen. Die track is
indertijd minstens door elke Zappafan opgenomen, inclusief
aankondiging. Aan het eind roept Zappa iets, dat kon ik
nooit verstaan en op deze cd ook niet. Volgens
gestudeerden zegt hij: “Thank you very much for coming to
see us. We'll play twice again tonight. Goodbye.”
Het concert in Amsterdam was een bijzonder, hier horen we
maar twee stukken, er is ook een bootleg met het hele
concert in omloop. Opvallend is dat het veel instrumentaal
werk is. Zappa’s elektrische kamermuziek maakte in die
periode opgang. Hij had er de band voor. De nummers worden
redelijk authentiek, lees volgens de albums, gespeeld,
zonder in al te veel flauwekul te vervallen. Dat gebeurde
in latere jaren wel, waardoor prachtige composities
vakkundig om zeep geholpen werden. Minder duidelijk is op
deze cd waar composities ophouden en andere
‘stukken’/’elementen’ beginnen. Er werd heel wat
afgeëxperimenteerd door de oude bands, zo ook hier. De
grenzen binnen de muziek werden nogal opgerekt.
‘whät’ (wat?) is een door de maker zelfgekozen titel. Het
instrumentale stuk, in feite een solo uit…., is niet te
herleiden tot een bekend werk.
De geluidskwaliteit van deze cd is nogal wisselend, het
begin is abrupt, als de opname ‘plotseling’ wordt
aangezet. Het eind is al even abrupt. Toch is het al met
al een best aardig geheel en een overzicht van hoe The
Mothers of Invention toen ‘live on stage’ klonken. Mijn
favoriet is King Kong uit Essen.
En nog iets, die hoes… Wat een monster. Ik heb nooit
begrepen wat dit is en waarom deze afbeelding de cd
‘siert’. Hoezenmaken is een vak, bij bootleggers werd er
nog al eens iets ‘bedacht’. The cheep-version, zal ik maar
zeggen, maar…as long as it $ell$
|
