21
december 1999
officiële release - 69
1999 / 2017 cd-versie
1. Library Card
2. This Is A Test
3. Jolly Good Fellow
4. Roland's Big Event/Strat Vindaloo
5. Master Ringo
6. T'Mershi Duween
7. Nap Time
8. 9/8 Objects
9. Naked City
10. Whitey (Prototype)
11. Amnerika Goes Home
12. None Of The Above (Revised & Previsited)
13. Wonderful Tattoo!
------------------------------------------------------------
Frank Zappa: guitar,
conductor
with The Ensemble Modern:
Peter Rundel: violin
Mathias Tacke: violin
Hilary Sturt: viola
Friedemann Dähn: cello
Thomas Fichter: double bass
Dietmar Wiesner: flute
Catherine Milliken: oboe
Roland Diry: clarinet
Wolfgang Stryi: bass clarinet
Veit Scholz: bassoon
Franck Ollu: French horn
Stefan Dohr: French horn
William Formann: trumpet
Michael Gross: trumpet
Uwe Dierksen: trombone
Michael Svoboda: trombone
Daryl Smith: tuba
Hermann Kretzschmar: piano,
recitation
Ueli Wiget: piano, harp
Rainer Römer: percussion
Rumi Ogawa-Helferich: percussion
Andreas Böttger: percussion
Detlef Tewes: mandolin
Jürgen Ruck: guitar
Claudia Sack: violin (11, 12)
Ellen Wegner: harp (11)
with
L. Shankar: violin
------------------------------------------------------------
If you are looking for polished music, this
CD is not for you. This album is probably best
described as an audio documentary. These are
recordings from Frank Zappa's rehearsals with the
Ensemble Modern in preparation for "The Yellow
Shark".
------------------------------------------------------------
Everything is Healing Nicely is uitgebracht
op 21 december; Zappa's verjaardag.
|
Everything is Healing
Nicely is met terugwerkende kracht een voorbeschouwing
voor het aanstormende, grote werk: The Yellow Shark.
Alleen kregen we deze voorbeschouwing pas als toetje, als
u begrijpt wat ik bedoel. Op Everything is Healing Nicely
staan oefeningen en experimenten, veelal niet compleet of
af, maar louter en alleen bedoeld om het
‘fingerspitzengefühl’ te krijgen als het gaat om het
uitvoeren van Zappa's muziek door het Ensemble Modern.
Zappa, toen al ernstig ziek, wilde graag zijn klassieke
composities goed gespeeld hebben. Het Ensemble Modern kwam
op eigen kosten (!) naar Joe's Garage (Zappa
buitenstudio/oefenruimte op dat moment) en speelde,
speelde en speelde nog veel meer. Zappa op zijn beurt
bekeek als een heuse wetenschapper de mogelijkheden per
individuele muzikant en vooral: trok er meer uit dan er in
eerste instantie in leek te zitten. Alle gekheid en humor,
meestal niet horend bij een serieus klassiek orkest, werd
uitgelokt en ingevoerd. Soms op een bijna Dadaïstische
wijze. Het voorlezen van een bibliotheekpas of de tekst
uit een toevallig (?) daar liggend magazine over
piercingen is puur Dada. Het vertolken ervan op verbasterd
Engels-Duitse wijze door Herman Kretzschmar deed iedereen
plat liggen van de lach. Een alphoorn blazen in een emmer
water is ook niet bepaald dagelijks kost, maar het
Ensemble Modern doorstond dat allemaal.
Moeilijker bleek het geven van solo's. In jazz- en
rockbands heel normaal, in een klassieke setting ongeveer
het ergste wat er is. "Kom, laat je gaan!”, gevolgd door
“Waaah, ik heb geen papier voor me!” “Laat los!" Zoiets,
ongeveer, een klucht voor gevorderden. Maakt niet uit,
gitarist Jürgen Ruck bracht het er niet heel slecht van
af.
Wat brengt ons deze ‘healing’ nu? Veel klassiek, Dada dus,
een Ensemble Modern-test, mengelingen in Zappaeske stijl
van allerlei moderne klassieke componisten maar dan jazzy
uitgevoerd… en een stuk voor viool en gitaar uitgevoerd
door L. Shankar ("ik noem hem 'Larry' aldus Zappa vleiend)
en Zappa zelf. L. Shankar heet officieel: Lakshminarayana,
maar Larry is dan net iets makkelijker. Zappa’s gitaarsolo
is een van zijn laatste die is uitgebracht; tenminste in
het legale circuit. Zijn allerlaatste staat op een
bootleg: The Farewell Concerts.
Maar er is, naast meer piercingmuziek, een versie van
T'Mershi Duween in Oost-Europese blaasstijl (veel snelle
koperblazers), een stuk meditatieve muziek uit het nog
verder oosten (Nepal, Bali, nee de alpenweide!), hoketus
(dank Louis), het uiteindelijke introstuk van the Yellow
Shark-concerten: ‘Get Whitey’. Het stuk kwam niet terecht
op The Yellow Shark zelf volgens een soort onlogische
logica.
Dan is er de terugkeer van Amnerika, ook al een’
lost-shark’-stuk. Dat het niet op de Yellow Shark stond
vond ik erg jammer, want het is een prachtig, bijna
emotioneel werk. Gelukkig voor ons is het nu weer boven
water.
In het boekje staat dat de cd niet zo gepolijst is, maar
meer een audio-documentaire is. Dat klopt aardig, maar het
is een documentaire met verstopte pareltjes. Je moet ze
zoeken, waardoor deze set niet alles meteen prijsgeeft,
net als goede wijn zeg maar. De aankleding is dan passend
rood velours, met schitterende tekening van Christopher
Mark Brennan. De Uncle Meat-referentie ligt om de hoek.
De luxe verpakking bevat met Everything is Healing Nicely
een schitterende juweel. Een setje om te koesteren.
|
