23
oktober 1970
officiële release - 11
1970 lp-versie
A1 Transylvania Boogie
A2 Road Ladies
A3 Twenty Small Cigars
A4 The Nancy & Mary
Music, parts 1-3
B1 Tell Me You Love Me
B2 Would You Go All The
Way?
B3 Chunga's Revenge
B4 The Clap
B5 Rudy Wants To Buy Yez A
Drink
B6 Sharleena
2012 cd-versie
1. Transylvania Boogie
2. Road Ladies
3. Twenty Small Cigars
4. The Nancy & Mary
Music parts 1-2-3
5. Tell Me You Love Me
6. Would You Go All the
Way?
7. Chunga's Revenge
8. The Clap
9. Rudy Wants to Buy Yez
a Drink
10. Sharleena
------------------------------------------------------------
Frank Zappa: guitar,
vocals, harpsichard, condor all percussion
Ian Underwood: organ,
rhythm guitar piano, electric piano
pipe organ, electric alto
sax with wah-wah pedal, grand piano & tenor sax
George Duke: organ,
electric piano, vocal drum imitations,
trombone
Sugar Cane Harris:
organ (7)
Max Bennett: bass
(1, 3, 7)
Jeff Simmons: bass,
vocals (2, 4, 5, 6, 9, 10)
Aynsley Dunbar: drums
on all tracks, except 3 & 8, tambourine
John Guerin: drums
(3)
The Phlorescent
Leech & Eddie*: vocals
Eddie: rhythm
guitar (9)
* Mark Volman & Howard
Kaylan
Hun naam mocht om
contractuele redenen nu (nog) niet op de hoes
vermeld worden
------------------------------------------------------------
tekst op de voorzijde:
A Gypsy mutant industrial
vacuum cleaner dances about a mysterious night time
camp fire. Festoons. Dozens of imported castanets,
clutched by the horrible suction of its heavy duty
hose, waving with marginal erotic abandon in the
midnight automn air.
deze tekst werd prachtig
vertaald in een kunstwerk van Cal Schenkel op de
binnenhoes. Uren kijkplezier.
------------------------------------------------------------
All the vocals in this
album are a preview of the story from 200 Motels.
Coming Soon.
*op oudere cd's is 'are'
veranderd in 'were'. Op de 2012-versie is dat weer
teruggedraaid.
------------------------------------------------------------
The Nancy & Mary Music
Recorded live at the Tyrone Guthrie Theatre,
Minneapolis
|
Chunga's Revenge is een
wat ambivalente, maar prachtige plaat. Enerzijds staan er
de resten op van de diverse Hot Rats-sessies als
Transylvania Boogie, Twenty Small Cigars, the Clap en
Chunga’s Revenge zelf. Allemaal bedoeld voor een Hot Rats,
vol. 2, maar die is er tot op heden helaas nooit gekomen.
Anderzijds geeft de plaat geeft een nieuwe lichting
Mothers de kans zich te presenteren.
Het ontstaan van deze band verloopt in stukken en beetjes.
Underwood is natuurlijk de oude getrouwe en al enige tijd
Zappa’s rechterhand, Harris, Bennett en Guerin zijn
bekenden van de Hot Rats-sessies. In de Mothers-loze tijd
maakte Zappa een plaat met de Franse violist Jean-Luc Pont
(King Kong). Daarop speelt de dan nog jonge pianist George
Duke mee en die maakte grote indruk. In dezelfde periode
was Zappa presentator van het festival in Amougies.
Aynsley Dunbar speelde daar met zijn toenmalige band
Retaliation. Het klikte meteen en nadat de band ophield te
bestaan vroeg Zappa hem om bij hem te komen spelen.
Aynsley heeft een krachtige, maar vloeiende drumstijl die
bij elk soort muziek goed uit de verf komt. Niet voor
niets bleef hij de jaren volgend op Chunga’s Revenge
Zappa's vaste drummer. George Duke, behalve jazzpianist
ook een goede trombonist en naar later bleek uitstekend
zanger werd ook gevraagd om in The Mothers te komen
spelen.
Tussendoor gaf Zappa met Underwood en naast hem enkele
ex-Mothers (bij gebrek aan nieuwe musici) en klassiek
orkest een vooral klassiek (logisch in zo’n setting)
getint concert in Pauley Pavilion. Op het menu stond werk
van wat later 200 Motels zou worden. In de zaal zaten
ex-Turtles Mark en Howard. Erg onder de indruk boden ze
hun diensten aan. Zappa zag naast de mogelijkheid
vermoedelijk ook de humor en nam ze aan. Hij dacht
misschien aan de quote op Freak Out: “I’d Like to
clean you boys up a bit and you. I believe I could make
you as big as The Turtles” (a noted L.A. Disc
Jockey). Er was alleen een klein, contractueel, probleem.
Vandaar de 'schuilnamen' The Phlorescent Leech en Eddie.
Hun toetreden dat de band had als gevolg dat de meer en
meer instrumentale muziek van de periode rondom Uncle Meat
en Hot Rats, nu weer vocaal georiënteerde werd. Dat is het
deel met de Road Ladies; de song over het leven van een
band 'on the road'; Tell Me you Love Me (altijd goed,
zeker als de Turtles het zingen), Would You Go All the Way
(doe je alles voor je land?) en Rudy die Yez een drankje
wil aanbieden, maar in feite een song is over foute
vakbondspraktijken. Sharleena stond al enige tijd op de
speellijst, maar werd voor deze plaat wat aangepast. Een
oudere versie is te horen op The Lost Episodes, maar daar
voorzien van de vocalen van Sugercane Harris (en een
prachtige saxsolo van Underwood). Ondanks de nieuwe
zangpartijen is dit nummer alsnog in Hot Rats-stijl. Dat
geldt zeker voor The Clap. Die track is zonder meer terug
te voeren tot Uncle Meat, maar eigenlijk nog verder,
namelijk naar Ionisation van Edgar Vàrese, Zappa’s
jeugdheld.
Op sommige Spaanse versies van ‘La Venganza de Chunga’,
zoals de plaat daar heet, wordt dit nummer omgedoopt tot
‘El Aplauso’ of ‘La Palmada’. Volgens de kenners betekent
het laatste in ieder wel ‘the clap’, maar het krijgt niet
de betekenis die het slangwoord eigenlijk heeft. Chunga's
is overwegend studiowerk, met één uitzondering: The Nancy
& Mary Music. Hier is al goed te horen wat deze band
live kan, hoe sterk die is en dat de Mothers meer richting
meezingers gaan. Tevens is te horen dat George Duke live
meer op de voorgrond staat. Mary komt uit Minneapolis en
wel uit een concert van de nieuwe Mothers daar en daarin
weer uit een medley: “King Kong/Igor’s Boogie’. Dat hele
stuk is te horen op de Road Tapes Venue #3 cd uit 2016.
Al met al blijkt Chunga's wraak een zoete!
Zappa noemt Chunga’s Revenge op de hoes een voorbode van
de aanstormende 200 Motels, maar dat zei mij toen nog niet
veel natuurlijk. Dat maakte alleen maar nieuwsgierig naar
meer en dat kunstje flikte hij nu altijd...
|
