23
augustus 1984
officiële release - 39
1984 lp-versie
A1. The Perfect Stranger
A2. Naval Aviation In Art?
A3. The Girl In The
Magnesium Dress
B1. Outside Now, Again
B2. Love Story
B3. Dupree's Paradise
B4. Jonestown
1985 cd-versie - de
eerste Zappa-cd
1. The Perfect Stranger
2. Naval Aviation In Art?
3. The Girl In The
Magnesium Dress
4. Outside Now, Again
5. Love Story
6. Dupree's Paradise
7. Jonestown
2012 cd-versie
1. The Perfect Stranger
2. Naval Aviation In Art?
3. The Girl In The
Magnesium Dress
4. Dupree's Paradise
5. Love Story
6. Outside Now Again
7. Jonestown
------------------------------------------------------------
Frank Zappa: composer,
arranger
Pierre Boulez:
president
Peter Eötvös: directeur
musical
with
Members of the
Ensemble InerContemporain (1, 2, 4)
and also
Barking Pumpkin digital
Gratification Consort (= the Synclavier) (3, 5, 6,
7)
------------------------------------------------------------
The Ensemble
Intercontemporain was recorded January 10 & 11,
1984 at IRCAM, Paris. The Barking Pumpkin Digital
Gratification Consort was recorded during the
three-month period thereafter at The Utility Muffin
Research Kitchen
------------------------------------------------------------
This album contains seven
dance pieces, each with a story and built-in sound
effects. "The style is preposterously non-modern".
------------------------------------------------------------
All material contained
herein is for entertainment purposes only, and
should not be confused with any other form of
artistic expression.
------------------------------------------------------------
De meeste cd's, behalve de
eerste op EMI, hebben een andere volgorde dan de lp
én bovendien een andere mix. ZAPPA: "Well,
then you're going to love the new release of it,
because it's coming out on CD. When it was
originally released, Angel pressed 5,000 copies.
Digital recording was in its infancy at that time,
and I've always been less than enthusiastic about
the sound of that first CD. I though that it didn't
come anywhere near what the musicians really sounded
like in the room. Last July or so, we got a new Neve
console in the studio, which is far cleaner and much
better sounding than the Harrison that we had for
the last 10 or 12 years. So I mixed it. And those
new mixes are on the CD re-release."
|
Na de plaat met het
London Symphony Orchestra was ‘Boulez conducts Zappa - The
Perfect Stranger’, Zappa's tweede poging (1984) serieus
genomen te willen worden in de klassieke muziekwereld.
Pierre Boulez had zijn plek allang verworven als componist
van 'moderne' muziek (twintigste -eeuwse dan vooral) en
voorvechter van andere gelijke muziekstijlen, maar dan als
dirigent. Het door hem opgerichte Ensemble
InterContemporain had als voornaamste doel moderne muziek
ten gehore te brengen. Peter Eötvös, idem componist en
dirigent, was Boulez’ directe assistent of zoals dat in
Frankrijk mooi heet de muzikale Directeur naast de
President.
Boulez kende Zappa's rockmuziek en vond het een goed idee
om drie stukken van Zappa uit te voeren. Eigenlijk een
win-win-situatie, Zappa de roem en de eer en Boulez die
opnieuw laat zien in de voorhoede mee te kunnen.
Alleen.... het was de bedoeling dat Boulez de hele cd zou
uitvoeren, maar dat was blijkbaar niet helemaal goed
gecommuniceerd. Zappa gooide daarom zijn nieuwe speeltje,
het Synclavier, in de strijd en maakte de rest van de cd
(zijn eerste!) vol. Soms is het verschil nauwelijks te
horen. Net als bij L.S.O. horen we ook hier weer bekende
nummers: Dupree’s Paradise en Outside Now Again), maar dan
minder voorspelbaar en niet eerder 'klassiek' uitgevoerd.
Misschien nog meer bijzonder dan de uitvoeringen van het
Ensemble InterContemporain zijn de Synclavier-stukken.
Zappa laat horen in korte tijd veel geleerd te hebben en
goed uitvoering kunnen geven aan zijn muzikale plannen.
Hij werd daarin bijgestaan door David Ocker, zijn
programmeur.
Hoe Zappa denkt over de klassieke wereld wordt duidelijk
door de twee toevoegingen die hij in het boekje laat
opnemen. Zo komt de perfecte vreemdeling inderdaad als
onbekend lelijk eendje bij het zwanenmeer.
De samenwerking met Boulez beviel Zappa goed. Boulez hield
zich meestal wat op de vlakte, maar was over het algemeen
lovend over Zappa’s muziek, maar niet per sé zijn
klassieke werk.
Hoe dan ook, het is een uitstekende cd en mijns inziens
boeiender dan de L.S.O.-escapades.
Overigens is dit de eerste van de albums/cd’s met werk van
Donald Roller Wilson. Hoofdrol is weggelegd voor het
hondje Patricia. Kenmerkend is de fotorealistische
schilderstijl die Zappa blijkbaar erg aansprak. Maar wie
zat er nu op de stoel tegenover Patricia?
|
