2
oktober 1975
officiële release - 21
1976 lp-versie
A1. Debra Kadabra
A2. Carolina Hard-Core
Ecstasy
A3. Sam With The Showing
Scalp Flat Top
A4. Poofter's Froth Wyoming
Plans Ahead
A5. 200 Years Old
B1. Cucamonga
B2. Advance Romance
B3. Man With The Woman Head
B4. Muffin Man
2012 cd-versie
1. Debra Kadabra
2. Carolina Hard-Core
Ecstasy
3. Sam With The Showing
Scalp Flat Top
4. Poofter's Froth Wyoming
Plans Ahead
5. 200 Years Old
6. Cucamonga
7. Advance Romance
8. Man With The Woman Head
9. Muffin Man
------------------------------------------------------------
Music Supplied by:
Frank Zappa: lead
guitar, vocals
Captain Beefheart:
harp, vocals, shopping bags, composer: Sam With The
Showing Scalp Flat Top & Man With The Woman Head
George Duke:
keyboards, vocals
Napoleon Murphy
Brock: sax, vocals
Bruce Fowler: trombone,
fantastic dancing
Denny Walley: slide
guitar, vocals
Tom Fowler: bass,
also dancing
Chester Thompson:
drums (5 & 6)
Terry Bozzio: drums
(but but 5 & 6), moisture
and maybe also:
Robert "Frog" Camarena:
studio vocals on Debra Kadabra
------------------------------------------------------------
Recorded Live at Armadillo
World Headquarters,
Austin, Texas, May 20 &
21, 1975
200 Years Old, Cucamonga
and intro Muffin' Man recorded
January & February,
1974
|
Bongo Fury is een plaat
aan het eind van een periode. Het is de laatste met de
'oude' band en de eerste met de nieuwe cute little drummer
Terry Bozzio. In chronologie kwam deze plaat na One Size
Fits All (was daar in de hoes aangekondigd) en voor Zoot
Allures. One Size bleek veel fans te passen en die lusten
wel meer. Jammer, want Zappa had zo zijn eigen plannen.
Ja, er waren wel resten studiotracks van de One Size Fits
All-sessies. Maar toch. Het merendeel van Bongo Fury is
live opgenomen in Texas en wel in een ‘skating palace’.
Leven on the road is niet altijd makkelijk en er is niet
altijd een mooie concerthal beschikbaar.
Bongo Fury heeft over het algemeen een wat smerig, bluesy
sound. Komt niet alleen door de slide van Denny Walley
alleen, maar zeker door Don van Vliet; Captain Beefheart.
Zappa sleepte zijn oude vriend mee om hem op die manier
wat bij te staan, want Don had het financieel moeilijk.
Vliet zat op dat moment zonder band, zonder contract en
was bijna platzak. Zappa hielp zijn jeugdvriend en dat
ondanks de vele meningsverschillen die ze regelmatig
hadden en de flinke ruzie en scheldpartijen van vooral Van
Vliet rondom Trout Mask Replica.
Samen werken met Van Vliet was niet gemakkelijk, enerzijds
vanwege de persoon van Vliet, anderzijds omdat hij de
teksten niet kon onthouden en weinig gevoel had voor de
gestructureerde muziek van Zappa. De stagevloer lag
meestal vol met songteksten. Zappa probeerde Van Vliet
tijdens dit concert ‘The Torture Never Stops’ te leren.
Maar helaas vergat de Captain die verdomde teksten weer.
Duizend bommen en granaten. Een van de pogingen, zelfs een
best goede, is te horen op You Can’t Do That on Stage
Anymore, vol. 4. Die versie komt van dit concert en had
best op deze cd kunnen staan. Overigens heette dat liedje
vroeger ‘Why Doesn't Somebody Get Him a Pepsi?’ Die titel
ging terug tot de gemeenschappelijke jeugdervaringen van
de twee oude kameraden. Don schreeuwde thuis altijd naar
zijn moeder om een Pepsi. Vandaar.
Echter ondanks Zappa’s genereuze gebaar draaide het toch
weer uit op de oude meningsverschillen en was het voor de
zoveelste keer over met de vriendschap.
Terug naar het album. The Captain mag zelfstandig een paar
zelf gecomponeerde liedjes voordragen en doet dat op
geheel eigen wijze. Het geeft Bongo Fury net de furie die
nodig is, net dat ongemakkelijke dat het spannend maakt.
Dat geldt ook voor de meeste andere stukken. Veel blues en
daarmee lijkt het of Zappa Beefheart een stuk tegemoet
gekomen is als het gaat over de uit te voeren muziek.
Beefheart was van de blues en Zappa eigenlijk stiekem ook,
zeker als hij verwijst naar zijn jeugdidolen.
Carolina en Advance zijn prachtige stukken en zouden tot
in de verre toekomst regelmatig op het repertoire staan.
Ze zwepen het publiek en later de argeloze luisteraars
behoorlijk op, maar met de beginnende romantiek liep het
niet best af.
De twee ingelaste studiostukken zijn 200 Years Old en
Cucamonga. De eerste verwijst naar de tweehonderdste
verjaardag van de US of A. Zappa is te vroeg op en zit een
de sinaasappelsap en denkt dat dit het echte leven is. Het
is een mooie blues met veel Beefheartzang. Cucamongo, weer
een liedje over vroeger, wordt door Zappa gezongen, half
gesproken. Niet heel spannend allemaal. Zou heel goed op
One Size Fits All mogen staan wat mij betreft.
Absolute knaller is Muffin Man. Zappa lijkt er eerst niet
uit te komen, maar eenmaal op gang eindigt het nummer met
een geweldige gitaaruithaal op het eind, inclusief
rillingen. Ook deze gebaksman zou regelmatig gaan
langskomen in de toekomst, altijd op het eind en altijd
raak.
De inzet, de sfeer, spanning en humor, het is er allemaal
en dat maakt Bongo Fury een prachtige plaat. Daarna was
het over. Bozzio mocht blijven, er kwam een nieuwe
lichting musici en weer eens een nieuwe stijl in Zappa's
muziek en teksten. Wat we toen nog niet wisten is dat we
een schitterende Läther-box gemist hadden. Dat zou
goedgemaakt worden met de drie crisisplaten; (Studio Tan,
Sleep Dirt en Orchestral Favorites. Er begon een heel
gedoe met allerlei labels en vaak lang wachten op nieuw
materiaal. Dan nog maar eens de Muffin Man draaien.
|
