28
maart 1983
officiële release - 37
1983 lp-versie
A1. Baby Snakes
A2. Titties 'N Beer
A3. The Black Page #2
A4. Jones Crusher
A5. Disco Boy
B1. Dinah Moe Humm
B2. Punky's Whips
2012 cd-versie
1. Intro Rap
2. Baby Snakes
3. Titties 'N Beer
4. The Black Page #2
5. Jones Crusher
6. Disco Boy
7. Dinah Moe Hum
8. Punky's Whips
------------------------------------------------------------
Frank Zappa:
guitar, vocals
Terry Bozzio:
drums
Roy Estrada: vocals
Adrian Belew: guitar
Ed Mann: percussion
Patrick O'Hearn: bass
Tommy Mars: keyboards,
vocals
Peter Wolf: keyboards
and New York's Finest Crazy
Persons including Warren Cuccurullo & Brian
Rivera
------------------------------------------------------------
Live at The Palladium, NYC,
28-31 oktober 1977
------------------------------------------------------------
Op de lp eindigt Disco Boy
abrupt. Dinah Moe Humm begint met aftellen door
Zappa: "One, two three, four...". Op de cd lopen
deze twee songs in elkaar over en is het aftellen
verwijderd.
De intro-rap op de cd staat
niet op de lp.
------------------------------------------------------------
Baby Snakes, de track, is
precies dezelfde als die op Sheik Yerbouti en niet
afkomstig van het Halloween concert in The
Palladium.
|
Baby Snakes begon als film/videoband. Een
prachtige show met schitterende animaties van Bruce
Bickford. In eerste instantie alleen via postorder uit
Amerika te verkrijgen. Later kwam daar de lp bij. Ook alleen
weer via postorder. Dat was een heel gedoe. Eerst naar het
postkantoor voor een IMO (Internationale Money Order). Voor
elke vijf gulden één papiertje. Dat ging in een envelop en
die ging naar de plaats van bestemming. Daar gingen ze naar
de bank of postkantoor om de papiertjes in te wisselen voor
geld. Daarna ging, naar je mocht hopen, het product op de
bus. Ondertussen - en dat kon weken duren – wist je niks,
hoorde je niks, was het afwachten. Plotseling, altijd
onverwacht natuurlijk, stond dan de postbode met een pakket
voor de deur. Spannend en in deze tijd van ‘levering binnen
24 uur’ nauwelijks nog voor te stellen. Dat geldt ook voor
het berichtje dat bij de picture disc zat: ik had teveel
betaald en had nog geld over, zo’n vijf dollar. "Wat ik
daarmee wilde doen?" Voor vijf dollar kon je in 1983 bijna
niks, alleen de verzending van iets was al vaak zoveel. Dus
ik stuurde een briefje terug dat ik niks hoefde, maar als
het niet teveel was zou ik graag een handtekening van heer
Zappa willen. Weken later kreeg ik weer post uit de USA.
Inderdaad een kaart mét handtekening van Frank Zappa, voor
Paul! Kijk, daar word ik dan weer heel blij van en trots ook
nog een beetje. Dat allemaal voor de picture disc van Baby
Snakes, die hier nu ‘gewoon’ aan de muur hangt.
De lp was een zogenaamde picture-disc, met foto's aan beide
zijden en verpakt in een stevig stuk plastic met daarop een
sticker. Dat was alle info. Vervolgens kwam de muziek uit op
cd bij Zappa Records in de uitvoering met de rode voorzijde.
Met het uitbrengen van de catalogus op Rykodisc, begin jaren
negentig, kwam Baby Snakes met de oude picture disc als hoes
op de markt.
Voor Zappa's doen is het een erg korte cd, maar wel een
leuke. Je moest hem toen als lp hebben omdat Punky's Whips
erop stond. Dat nummer mocht van Warner Bros. niet op New
York uitgebracht, maar natuurlijk wel in eigen beheer. In
zekere zin zou je deze plaat nu achterhaald kunnen noemen,
want het nummer staat nu wel gewoon op New York. Maar toch,
de uitvoeringen van deze avond, Halloween 1977, New York,
zijn bijzonder. Het is tenminste een concert en geen
samenraapsel van allerlei concerten, iets waar Zappa in deze
periode nogal een handje van had. Ook mooi is dat oud
gediende Roy Estrada als gast-vocalist meedoet en bijzonder
is de playlist met combinatie van nummers uit Sheik
Yerbouti, New York, Zoot Allures en zelfs Overnite
Sensation. Ook zonder beelden is het goed luisteren, je
hoort het plezier! Laat die dynamo maar snorren!
|
