13
september 2024
officiële release - 129
5cd
disc 1
Original 1974 Album - 2024 Remaster + Album Session
Bonus Tracks
1. Don’t Eat The Yellow Snow
2. Nanook Rubs It
3. St. Alfonzo’s Pancake Breakfast
4. Father O’Blivion
5. Cosmik Debris
6. Excentrifugal Forz
7. Apostrophe
8. Uncle Remus
9. Stink-Foot
10. Don’t Eat The Yellow Snow (Basic
Tracks/Alternate Take)
11. Nanook Rubs It (Basic Tracks/Outtake)
12. Nanook Rubs It (Session Outtake)
13. Cosmik Debris (Basic Tracks - Take 3)
14. Excentrifugal Forz (Mix Outtake)
15. Apostrophe (Mix Outtake)
16. Uncle Remus (Mix Outtake)
17. Apostrophe (Unedited Master/2024 Mix)
18. Uncle Remus (Piano and Vocal Mix 2024)
disc 2
Bonus Concert 1 - Colorado Springs, CO 1974
1. Show start/Band Intros
2. Village Of The Sun
3. Echidna’s Arf (Of You)
4. Don’t You Ever Wash That Thing?
5. Babbette
6. Approximate
7. Cosmik Debris
8. Pygmy Twylyte
9. The Idiot Bastard Son
10. Cheepnis
11. Montana
12. Dupree’s Paradise Intro
disc 3
Bonus Concert 1 - Colorado Springs, CO 1974
(Continued)
1. Dupree’s Paradise
2. Is There Anything Good Inside Of You?
3. Florentine Pogen
4. Kung Fu
5. Penguin In Bondage
6. T’Mershi Duween
7. The Dog Breath Variations
8. Uncle Meat
9. RDNZL
10. Medley: King Kong/Chunga’s Revenge/Son Of Mr.
Green Genes
disc 4
Early 1974 Bonus Live Track + Bonus Concert #2 –
Dayton, Ohio, Hara Arena 20 November, 1974
1. Inca Roads - Salt Lake City, Utah - 3-18-74 -
Terrace Ballroom
2. Tush Tush Tush (A Token Of My Extreme)
3. Stink-Foot
4. RDNZL
5. Village Of The Sun
6. Echidna’s Arf (Of You)
7. Don’t You Ever Wash That Thing?
8. Penguin In Bondage
9. T’Mershi Duween
10. The Dog Breath Variations
11. Uncle Meat
12. Building A Girl
disc 5
Dayton, OH Show (Continued) + Bonus
1. Dinah-Moe Humm
2. Camarillo Brillo
3. Pygmy Twylyte
4. Room Service
5. Tush Tush Tush (End Vamp)
6. Don’t Eat The Yellow Snow
7. Nanook Rubs It
8. St. Alfonzo’s Pancake Breakfast
9. Father O’Blivion
More Bonus Swill
10. Apostrophe TV Ad
11. Don’t Eat The Yellow Snow- Single Edit
12. Goteborg GTR
13. Approximate – Bale
14. …the poodle bites…
disc6
Apostrophe (') - blu-ray audio
------------------------------------------------------------
At various points on the studio discs you
will hear the performances of:
Frank Zappa: guitars, keyboards,
bass, vocals
Tony Duran: rhythm guitar
(apostrophe')
George Duke: keyboards
Ian Underwood: flute, saxes
Napoleon Murphy Brock: tenor sax
Sal Marquez: trumpet
Bruce Fowler: trombone
Sugar Cane Harris: violin
Jean-Luc Ponty: violin
Tom Fowler: bass
Erroneous (Alex Dmochowski): bass
Jack Bruce: bass (apostrophe')
Jim Gordon: drums (apostrophe')
Johnny Guerin: drums (stink foot)
Aynsley Dunbar: drums
(Excentrifugal forz/Uncle Remus)
Ralph Humphrey: drums (all other
tracks)
Ruth Underwood: percussion
Ray Collins: back-up vocals
Kerry McNabb: back-up vocals
Susie Glover: back-up vocals
George Duke: back-up vocals
Tina Turner: back-up vocals
Debbie wilson: back-up vocals
Lynn Sims: back-up vocals
Ruben Ladron De Guevara: back-up
vocals
Robert "Frog" Camarena: back-up
vocals
1974 live-band:
Frank
Zappa: guitars, keyboards, bass, vocals
Napoleon
Murphy Brock: tenor sax, flute,
vocals
George Duke: keyboards, vocals
Ruth
Underwood: percussion
Tom Fowler: bass
Chester Thompson: drums
|
De apostrof wordt 50
jaar en dat is reden voor een feestje. Apostrophe (‘) uit
1974 is, met zelfs een notering in de Amerikaanse album
Top10, zonder twijfel Zappa’s meest succesvolle album. Of
het zijn beste is, is een andere vraag. Maar goed, de
verjaardag mag gevierd. Eenmaal aangekomen op dat feestje
echter speelt vooral de muziek van Dr. John door mijn
hoofd: “I been in the right place, but it must have been
the wrong time. But I've been in the wrong place, but it
must have been the right time.” Terwijl Nanook, Uncle
Remus, the parish lady, her marine husband, Vivian
O’Blivion, the mystery man, Korla Plankton en Fido zich
kostelijk amuseren, heb ik het gevoel op de verkeerde tijd
op de goede plaats of andersom te zijn beland. Dat begint
al meteen met de eerste van de vijf discs. De 2024
remaster van Apostrophe (‘) klinkt prima, maar is er nu
zoveel veranderd ten opzichte van de vorige uit 2012? En
waar luister je dan naar? Eenmaal begonnen zingen we de
liedjes zo mee. Wordt er dan nog wel objectief geluisterd?
Ik twijfel. De ‘album-session bonus tracks’ hadden we
allemaal al in een andere verpakking: ‘The Crux of the
Biscuit’ (2016). Daar staan nog wat andere liedjes op,
maar vanwaar deze onnodige overlapping? Vragen kan een
mens hebben en zeker bij Zappa’s werk. Elke release roept
weer tal van nieuwe vragen op en de antwoorden blijven in
handen van the mystery man.
De andere onderdelen: twee toegevoegde concerten:
Colorado Springs, maart ’74 en Dayton, november ’74. Ik
haal er even wat andere concerten bij: Roxy, december ’73,
Helsinki, september ’74. De quizvraag: welke hoort niet
thuis in de rij? De twee extra concerten hier hebben een
erg hoog Roxy-gehalte, zo’n beetje dezelfde band, dezelfde
liedjes. Ja, er zijn een paar uitzonderingen, maar behalve
dat: how much Roxy can you handle? Travers legde in de
commercial voorafgaand de release uit dat het doel was te
laten horen hoe Zappa klonk bij de concerten gedurende
1974 om zo het moederalbum vol in de spotlights te
plaatsen. Of was het de gele sneeuw? Hoe dan ook, Helsinki
is daar dan ook onderdeel van. We krijgen op het
50jaar-feestje feitelijk meer Roxy dan Apostrophe (‘). Dat
is mijn verwarring die Dr. John al zo goed verwoordde.
Even los van het partijtje: de twee toegevoegde concerten
zijn zonder meer uitstekend. Er wordt met vakman- en
vakvrouwschap gemusiceerd, gesoleerd dat het een lieve
lust is. Kampioen van dit album is Tom Fowler. Fenomenaal
bassist, misschien wel de beste die Zappa ooit in zijn
band had. Zelfs diens bassolo is interessant. Dat wil wat
zeggen. Zappa’s gitaarsolo’s in deze periode zijn
standaard aangenaam. Hij speelde met een warmte die zijn
spel goed deed. Ik hou daar wel van.
Tsja, wat moet er nog meer gezegd over dit boxje? Dat de
quadrafonische Blu-ray goed klinkt? Dat het een
aardigheidje is dat we bij het naar huis gaan een goodie
bag ontvangen in de vorm van wat bonus swill? Bij
kinderpartijtjes kregen de kinderen die op bezoek
gingen/kwamen ook altijd iets kleins mee naar huis. Dat de
extra foto’s prettig zijn voor een fan? Dat ik me afvraag
dat, ondanks het feit dat Joe met zijn witte handschoenen
aan op YouTube de originele foto’s van de hoes laat zien,
waarom die van de 1974-achterkant dan niet op of in de
verpakking te vinden is? De set toch weer niet compleet…
Wat ik vooral merk is dat de muziek uit de box niet zo
beklijft. Ik kies sneller andere muziek. Misschien omdat
het allemaal zo (te?) vertrouwd klinkt? Ik dit eerder en
vaker zo heb gehoord? Of omdat Joe met het samenstellen
blijkbaar de crux gemist heeft? De crux stond, zo hebben
we geleerd, voor de afwezigheid. Hier gaat het vooral om
de aanwezigheid. Tsja.
Moraal van het feest: "It doesn't, 'n you can't! I won't,
'n it don't! It hasn't, it isn't, it even ain't. 'N it
shouldn't . . . It couldn't!" He told me, "No no no!" I
told him, "Yes yes yes!"
|
