22
maart 1974
officiële release - 18
1974 lp-versie
A1. Don't Eat The Yellow Snow
A2. Nanook Rubs It
A3. St. Alfonzo's Pancake Breakfast
A4. Father O'Blivion
A5. Cosmik Debris
B1. Excentrifugal Forz
B2. Apostrophe'
B3. Uncle Remus
B4. Stink-Foot
2012 cd-versie
1. Don't Eat The Yellow Snow
2. Nanook Rubs It
3. St. Alfonzo's Pancake Breakfast
4. Father Oblivion
5. Cosmik Debris
6. Excentrifugal Forz
7. Apostrophe'
8. Uncle Remus
9. Stink-Foot
------------------------------------------------------------
At various points on this disc you will hear
the performances of:
Frank Zappa: guitars, keyboards,
bass, vocals
Tony Duran: rhythm guitar
(apostrophe')
George Duke: keyboards
Ian Underwood: flute, saxes
Napoleon Murphy Brock: tenor sax
Sal Marquez: trumpet
Bruce Fowler: trombone
Sugar Cane Harris: violin
Jean-Luc Ponty: violin
Tom Fowler: bass
Erroneous (Alex Dmochowski): bass
Jack Bruce: bass (apostrophe')
Jim Gordon: drums (apostrophe')
Johnny Guerin: drums (stink foot)
Aynsley Dunbar: drums
(Excentrifugal forz/Uncle Remus)
Ralph Humphrey: drums (all other
tracks)
Ruth Underwood: percussion
Ray Collins: back-up vocals
Kerry McNabb: back-up vocals
Susie Glover: back-up vocals
George Duke: back-up vocals
Tina Turner: back-up vocals
Debbie wilson: back-up vocals
Lynn Sims: back-up vocals
Ruben Ladron De Guevara: back-up
vocals
Robert "Frog" Camarena: back-up
vocals
------------------------------------------------------------
This is an album of songs and stories set to
music performed for your dining and dancing pleasure
by FZ and some of the people he likes to record
with.
|
Apostrophe' is een erg
sterke plaat, zowel voor wat betreft muziek als zang. Veel
zang wordt gedaan door Zappa zelf, alleen bijgestaan door
wat backing-vocals, maar dan wel met een bijzonder clubje.
Zijn 'stijl' beetje lijzig, sarcastisch en humoristisch
komt hier uitstekend uit de verf. Zappa was altijd al een
verhalenverteller en dat is hier te horen. Zijn ‘cheep
highschool stories’ hebben vele lagen, zijn soms vreselijk
humoristisch en hangen vaak van de onzin aan elkaar. Het
mooie is dat ze ondanks dat heel samenhangend en
geloofwaardig zijn. Wie verzint er nu zo'n verhaal over de
Gele Sneeuw en Nanook etc. Prachtig gewoon. Net zo sterke
teksten vind je in de andere nummers; Stink Foot is
natuurlijk door de tijden heen een populair liedje
geworden, maar vlak Cosmik Debris, over de zin en onzin
van allerlei bij-geloven, niet uit!
Net zo sterk als de teksten is de muziek. Prachtige
composities en sterke arrangementen. Pittige stukken om te
spelen. Al met al een soort visitekaartje voor de te
volgen releases. Op Apostrophe' is geen echte band
aanwezig; het is een soloproject van Zappa, waarbij hij
gebruik maakt van allerlei muzikanten, zowel oudgedienden
als nieuwe. Opvallendst in dit gezelschap is Ray Collins,
maar voor hem is hier echter slechts een bijrol weggelegd.
Ook in het zangkoor Tina met haar Ikettes en Ruben en
Robert van The Real Ruben & the Jets.
Veel hinder had Zappa van Jack Bruce die op het
titelnummer speelt. "Veel te veel noten en te hard", was
zijn commentaar indertijd en "Het nummer klinkt eigenlijk
niet zoals zou moeten." Daar is in latere mixen wat aan
gesleuteld, maar het blijft behelpen vind ik.
Tegelijkertijd is het vreemd, want met een multiple-mixer
moet van alles mogelijk zijn, zelfs iemand anders de
partij laten spelen, Tom Fowler bijvoorbeeld. Zappa was
daar nooit vies van. Ik denk dat hij het stiekem toch wel
heel fijn vond dat Mr. Bruce op zijn plaatje meedoet.
De diverse gitaarstukken zijn behalve Apostrophe' kort en
krachtig.
Apostrophe' bleek een meesterplaat, het was Zappa's eerste
en enige in de top 10 en zijn tweede, na Over-nite
Sensation, gouden. Zappa was plotseling populair!
Apostrophe'? - The crux of the biscuit!
|
