26
juni 1967
officële release - 2
1967 lp-versie
A (1) SIDE - "Absolutely Free"
(#1 in a series of underground oratorios)
A1. Plastic People
A2. The Duke Of Prunes
A3. Amnesia Vivace
A4. The Duke Regains His Chops
A5. Call Any Vegetable
A6. Invocation & Ritual Dance of the Young
Pumpkin
A7. Soft-Sell Conclusion
B (2) SIDE - "The M.O.I. American Pageant"
(#2 in a series of underground oratorios)
B1. America Drinks
B2. Status Back Baby
B3. Uncle Bernie's Farm
B4. Son Of Suzy Creamcheese
B5. Brown Shoes Don't Make It
B6. America Drinks & Goes Home
2012 cd-versie
1. Plastic People
2. The Duke Of Prunes
3. Amnesia Vivace
4. The Duke Regains His Chops
5. Call Any Vegetable
6. Invocation & Ritual Dance of the Young
Pumpkin
7. Soft-Sell Conclusion
8. Big Leg Emma*
9. Why Don'tcha Do me Right?*
10. America Drinks
11. Status Back Baby
12. Uncle Bernie's Farm
13. Son Of Suzy Creamcheese
14. Brown Shoes Don't Make It
15. America Drinks & Goes Home
*bonus tracks, afkomstig van een single uit deze
periode, waarvan Zappa zei dat die single: "Straight
Commercial & Absolute Shit!" was.
------------------------------------------------------------
Frank Zappa: guitar, vocals
Ray Collins: vocals
Jim Black: drums
Roy Estrada: bass, vocals
Billy Mundi: drums
Don Preston: keyboards
Bunk Gardner: woodwinds
with:
Jim Sherwood: woodwinds
John Balkin: double bass on some tracks
Jim Fielder: guitar, piano
Lisa Cohen: Suzy Creamcheese
The Mothers of Invention play all their own musical
backgrounds. The only exception on this album/disc
is Brown Shoes Don't Make It, where they have added
2 violins, 1 viola, 1 cello, 1 trumpet and 1
contra-bass clarinet.
Jim Getzoff: viool
Marshall Sosson: viool
Alvin Dinkin: altviool
Armand Kaproff: cello
Don Ellis: trumpet
John Rotella: contrabas klarinet
------------------------------------------------------------
The Present-Day Composer refuses to die
Edgard Varèse, July 1921
------------------------------------------------------------
YOU MUST BUY THIS ALBUM NOW
TOP 40 RADIO WILL NEVER EVER PLAY IT
BUY THIS THING!!!
|
Absolutely Free was de tweede plaat van The
Mothers (groot) of Invention (klein). De plaat is -
eigenlijk net als Freak Out - verpakt in een eigenwijze
hoes. Die was zo vorm gegeven dat de letters aan de zijkant
stonden en dat is niet handig in lp-bakken. De afbeelding
wordt dan ook vaak een kwartslag gedraaid weergegeven.
De tekening op de achterzijde (die met de auto's etc.) is
van Zappa zelf. Hij was, soms parallel aan zijn werk in de
muziek, een tijdlang reclametekenaar was. Ik vind het een
typische tekening en heb er uren naar zitten kijken. De
binnenkant is een beetje in collega-stijl, maar nog niet
heel ver ontwikkeld: twee foto's, band en Zappa zelf met
zijn nieuwe vriendin Gail Sloatman - my pumpkin. De
bedoeling was om de teksten van de songs op de binnenhoes af
te drukken, maar daar stak MGM, nadat ze de teksten gelezen
hadden, een stok voor. Een alternatief werd gevonden in de
mogelijkheid geld te stuen om het Libretto op te vragen.
Minimaal 1$ doneren voor alle woorden, ook de 'nasty ones'.
Op de oude lp-hoes is te zien dat de lp-kanten verdeeld zijn
in twee muziekstukken: kant 1 is 'Absolutely Free' en kant 2
'The M.O.I. American Pageant'. M.O.I staat voor Mothers of
Invention en Pageant betekent iets als 'historische
optocht'. Dat is het zeker! Zappa vond het erg belangrijk te
noemen dat alle muziek door the Mothers zelf gespeeld werd.
In een tijd dat studiomusici vaak stukken speelden en beter
ook nog misschien geen onverdienstelijke opmerking; deze
groep kon het gewoon echt zelf. Opvallend is de afwezigheid
van de 'titelsong'": ''Absolutely Free". Meestal komt een
titel van een track. Een song onder deze naam komt pas voor
op de volgende plaat: We're Only in it for the Money.
Wellicht ook om nog maar eens te benadrukken dat al Zappa's
werk één groot werk is.
MGM halveerde, vergeleken met Freak Out, het budget en
besloot tot een veel geringere promotie-campagne. Toch deed
Absolutely Free het een stuk beter dan Freak Out. Overigens
besloot Zappa zelf een 'succes-single' uit te brengen met
daarop respectievelijk: Big Leg Emma/Why Don'tcha Do Me
Right. Die was zo gemaakt dat het wel een succes moest
worden. Dat lukte echter (natuurlijk?) helemaal niet. Beide
songs stonden nooit op een plaat, maar werden bij de latere
cd-release tussen de twee kanten geplakt. Ik vind het fijn
dat ze erop staan, alleen de plek verdient geen
schoonheidsprijs, achteraan was beter geweest.
Veel teksten op Absolutely Free gaan over de Amerikaanse
maatschappij anno '67 en er zijn dan ook veel kritische
geluiden te horen. De maatschappij (plastic) deugt niet, net
als het grijze volk (plastic people). Nee dan de vrijdenkers
(vegetables). Zappa gebruikt beeldspraak en er wordt veel
aan vast gepakt: de corrupte politiek en de - toen al -
seksschandalen van regeringsleiders met minderjarigen. Op
kant twee komt nog even het alcoholmisbruik langs, alsmede
de hersteloorden voor de uit de maatschappij springende
jongeren. Zappa volgde alles op de voet en schroomde niet
daar zijn mening over te geven.
Muzikaal gezien is Absolutely Free vele stappen verder dan
Freak Out. De muziek is een stuk moeilijker. Elementen uit
Doo Wop, van Stravinksy, R&B, jazz en zelfs Rossini zijn
in de muziek verweven. Opvallend is de lange
sopraansax/gitaarsolo in de Invocation & Ritual Dance of
the young Pumpkin. Het is een betoverend stuk, waarbij de
twee instrumenten tegelijkertijd soleren, steeds meer
verweven worden en de argeloze luisteraar meevoeren naar...
Het stuk roept vergelijkingen met de Sacre, ook een soort
initiatieritueel. Degene die dat allemaal moet ondergaan is
natuurlijk de aantrekkelijke jonge pompoen Gail. Prachtig
stuk, nog steeds.
Suzy Creamcheese. het meiske van de achterkant van de hoes
van Freak Out, duikt opnieuw op en dat het korte werk niet
gemakkelijk te spelen is illustreert Zappa graag met het
volgende citaat:
"Son of Suzy Creamcheese took a year to learn how to
play. Can you tell why? The time, the time - it's
fantastic. It's four bars of 4/4, one bar 8/8, one bar
9/8. OK? And then it goes 8/8, 9/8, 8/8, 9/8, 8/8, 9/8,
then it goes 8/8, 4/8, 5/8, 6/8, and back into 4/4
again."
Absolutely Free is een misschien wat zware plaat door de
gelaagdheid van de muziek, de teksten en soms de
vervormingen ervan, maar het is wel een ongelooflijke mooie
plaat, die zelfs alleen maar groeit en meer diepte krijgt.
Vaak luisteren.
|