25
november 2013
officiële release - 97
2013/ 2017 cd-versie
1. The Dog Breath Variations/Uncle Meat
2. Montana
3. Earl Of Duke
4. Florentine Pogen
5. Stink-Foot
6. Pygmy Twylyte
7. Room Service
8. Inca Roads
9. Oh No/Son Of Orange County
10. More Trouble Every Day
11. A Token Of My Extreme
------------------------------------------------------------
Frank Zappa: vocals, guitar
Napoleon Murphy Brock: tenor Sax,
vocals
George Duke: keyboards, Vocals
Tom Fowler: bass
Ruth Underwood: percussion
Chester Thompson: drums
------------------------------------------------------------
KCET Special Concert August 27, 1974.
------------------------------------------------------------
Het meeste kennen we al van The Dub Room special, de
cd.
zelfde concert, zelfde audiobron, maar totaal andere
mix.
Bovendien niet voorzien van de 1981 elementen.
|
A Token of His Extreme.
Ja, leuk een cd van een dvd. Maar hu? Die hadden we toch
al in de vorm van de Dub-Room Special-cd. Ja, claimt de
speaker, dit is toch weer anders, een andere mix én soms
zijn de liedjes anders en langer. Montana, Room Service en
Florentine Pogen zijn iets langer. Maar A Token is korter
en Cosmic Debris is helemaal verdwenen. Daarvoor krijgen
we dan Earl of Duke, Pygmy Twylyte, Oh No/Son of Orange
County en More Trouble Every Day. Een geschikte deal lijkt
me. Ik was al enthousiast over de DVD, dit komt misschien
in dezelfde buurt?
Nummer 97, A Token of His Extreme, kwam als een totale
verrassing. De eerste gedachte was "die heb ik al",
namelijk vermomd als Dub Room Special, maar dat blijkt een
totale vergissing. Belangrijkste veranderingen zijn het
weglaten van de tracks van de 1981-band en het toevoegen
van andere liedjes, die we inmiddels kennen van de DVD.
Wat in ieder geval méér dan dik in orde is, is de nieuwe
mix. Die is voor Token gedaan door de baas zelf, met
ondersteuning van Kerry McNabb. De mastering is van Bob
Ludwig in 2009 – vier jaar voor de release anno 2013! Voor
de Dub Room Special is de mix gedaan door Kerry McNabb en
Bob Stone en de mastering door Steve Hall onder het
toeluisterend oor van Dweezil.
Dub Room heeft de muziek uit 1974, maar het geluid uit
eind jaren tachtig, A Token heeft zowel muziek als geluid
uit 1974. Maakt dat wat uit? Ja, dat maakt een wereld van
verschil uit. Dub Room klinkt met terugwerkende kracht
klinisch in geperst geluid waardoor een onrustig
geluidsbeeld naar voren komt dat je vooral in het hoog in
het oor raakt. A Token is in balans, evenwichtig met een
volle afdronk. En dan gebeurt er van alles, want als je zo
zit te genieten van dat volle, prachtige geluid vallen
plotseling bijvoorbeeld de gitaarsolo’s op. Florentine
Pogen blijkt namelijk een gitaarsolo te hebben. Maar hééé,
die staat toch ook op Dub Room? Jawel, maar die is bij mij
nooit opgevallen; teveel in model gestreken en verdwaald
in geluid (lost in music). Nu viel ik zelfs uit mijn stoel
van verbazing; wat een geweldige solo! En dat komt alleen
door een andere mix.
Als je er nog verder induikt, blijkt dat Dub Room Special
en A Token of His Extreme, behalve de film, eigenlijk niks
meer met elkaar te maken hebben, als zijnde twee
onafhankelijke entiteiten. A Token is zoveel beter dat die
Dub Room niet zo vaak meer uit de kast zal komen vrees ik.
Geniet van de gitaarsolo’s van Florentine Pogen dus, maar
ook die uit Pygmy Twylyte, Son of Orange County en More
Trouble Every Day. Het is een beetje een Roxy+ album, het
is ook bijna dezelfde band.
Vreemde zaken zijn er natuurlijk ook weer, anders wordt
Zappa als het inkleuren van een kleurplaat: de nummering
van de tracks klopt niet, dat zou je mild irritant kunnen
noemen. Maar ach, dat krijg je snel met medleys Dog
Breath/Uncle Meat en Oh No/Son of Orange County. Daarbij
kloppen in mijn optiek de jaartallen achter de liedjes
niet helemaal. Waarom liggen de ‘origins’ van Son of
Orange County en More Trouble Every Day plotseling in
1974? Het antwoord ligt ongetwijfeld in de
Pygmeeën-schemering, die je bereikt als je over de
Inca-wegen naar Montana rijdt! Maar dan heb je wel elke
dag problemen en zweetvoeten en laten die nou net
hetzelfde ruiken als de adem van de hond van Oom Vlees.
Tikkeltje extreem allemaal? Geef mij dan maar een andere
amulet!
|
