Ook in na—oorlogs Duitsland zetten jongeren zich af tegen de
gevestigde orde en zochten eigen en nieuwe wegen in cultuuruitingen.
Overal werd flink geëxperimenteerd met geluid en werden
muziekgrenzen flink opgerekt. Zo ook in Berlijn.
Edgar Froese, Klaus Schulze en Conrad Schnitzler vonden zich in het
loslaten van klank en structuur. In die fase leek hun muziek eerder
een nachtmerrie dan een droom, maar langzamerhand ontstond uit de
chaos een oase van rust.
Tangerine Dream koos met het ‘afwijzen’ van klassieke instrumenten
niet het makkelijkste pad. Hun ontwikkeling liep daardoor parallel
aan die van de diverse synthesizers met hun eigen klankkleuren.
Tangerine Dream is een boek met veel hoofdstukken, de eerste en de
laatste zijn voor mij het spannendst, daarom hier nu het verhaal uit
de beginperiode van een groep waarbij je je eigen dromen mocht
maken.
De Nederlandse jazzrock, rockjazz, symfonische band Finch is in de
voortgang van de tijd een beetje tussen het Nederlandse oor en oog
‘verdwenen’, maar wordt in Japan hogelijk gewaardeerd.
Drie albums, veel wisselingen in de bezetting, muziek in een
‘verkeerde’ tijd, het uitblijven van de doorbraak maakte het voor
Finch moeilijk om door te gaan en was het na drie albums over.
Door kenners, de connaisseurs, wordt de band, anno nu, geprezen voor
hun muziek, zeker die van het derde album dat meer symfonisch dan
jazzrock is.
Lees het verhaal van Finch, de band die de naam ontleende aan de
achternaam van twee leden ervan.
Na psychedelische- , kosmische- en Droste-verpakkingen was
Lulubelle III wel heel ‘down to earth’, zeker op de manier zoals ze
je aankijkt: “maak je niet druk”. Koeien kunnen dat heel goed.
Pink Floyd’s ‘Atom Heart Mother’ was in 1970 een indrukwekkend,
vergaand album. Er kwam ook nogal wat op je af: geluiden in Musique
Concrète-stijl, klassieke muziek en die van de band zelf.
Het album wordt door sommige bandleden afgedaan als “rubbish”, maar
daarmee doen ze zichzelf te kort, zeker als je het plaatst in de
lijn van de tijd.
Lees het verhaal van Atom Heart Mother, een album waarvan je na het
weten van alle feiten alleen nog kan denken dat het een wonder is
dat het er überhaupt is gekomen.