Mellotron Dat goddelijke, duivelse instrument Wat de een heeft met een viool, ik noem maar een instrument, heb ik met de Mellotron. Dat heerlijke, zweverige, ijle, soms raspende geluid herken je uit duizenden. Om even lyrisch te worden, het geluid van de Mellotron opent je muziekhart. Eind jaren zestig werd de Mellotron omarmd door een groep muzikanten die klassiek wilde combineren met rock, of die de grenzen wilden verleggen. Het instrument duikt op bij The Beatles, King Crimson, The Moody Blues, Tangerine Dream, Pink Floyd, Yes, Genesis, Gentle Giant, David Bowie, Led Zeppelin, Black Sabbath, Earth & Fire en wie al niet… De Mellotron wordt anno nu nog steeds gebruikt, maar dan wel digitaal ingeblikt. Te horen bij uiteenlopende bands als Opeth en The Flower Kings bijvoorbeeld. Lees het verhaal over de Mellotron, een verhaal dat bijna net zo spannend is als een klassiek jongensboek. Gauw lezen dus.

Opeth "Only because it is slightly mellow, doesn't mean that it is less evil!" Opeth begon als een deathmetalband onder leiding van David Isberg in 1995, maar is nu een ‘progrockband’ met metal-invloeden onder leiding van Mikael Åkerfeldt. De Zweedse groep wordt door de jaren heen steeds populairder, in eigen land wisselt het een beetje. Wordt daarom ‘In Cauda Venenum’ (2019) wellicht in twee versies uitgebracht: Zweeds en Engels? Opeth is vooral een vriendengroep die muziek maakt, maar in de historie zijn er toch wel wat vrienden vertrokken, zeker in de beginperiode was het een heuse ledencarrousel. Meest recent is het plotselinge vertrek van ‘Axe – Legolas – Axenrot. Lees het verhaal van Opeth, een groep die door de jaren heen de grenzen van deathmetal flink opgerekt heeft, maar zelf over die grens gestapt is.

Nederbiet Voor de kicks en de chicks Voor de (Neder-)beat gaan we terug naar eind jaren vijftig, begin jaren zestig, vorige eeuw. Het hoogtepunt van de beatmuziek loopt zo vanaf 1964 tot eind 1966, begin 1967. Natuurlijk doen wij in Nederland mee met het nieuwe fenomeen en noemen de stroming fonetisch, simpelweg “Nederbiet”. Den Haag blijkt “bietstad nummer één” te zijn en wordt daarom “het Liverpool van Nederland” genoemd. Het is anno nu misschien lastig om te begrijpen hoe bijzonder/revolutionair de beat-periode was. Daarvoor was er niets in deze stijl, daarna kwam de zondvloed die eigenlijk nog duurt tot de dag van vandaag. Lees het verhaal over “Bietmuziek” in Nederland. Het verhaal waarin een handvol van de honderden bands nader wordt toegelicht, maar ook het verhaal van de geest van die tijd, pionieren in alle opzichten.

Klaus Schulze (deel 1) 1972-1980 "Musik, das ist der Versuch jemandem ein liebes Wort zu sagen" Klaus Schulze, KS, “the godfather of techno”, “the pope of electronics” was een pionier als het gaat om elektronische-ritmische muziek. Bijna iedereen, zo niet iedereen, op dat gebied is schatplichtig aan hem. In zijn carrière bleef Schulze ondanks alle ontwikkelingen aan synthesizers en elektronica zijn eigen stem, geluid houden, een Schulze-album herken je meteen. Klaus Schulze maakte meer dan zestig albums, bracht een reeks boxen uit en bewandelde wat muzikale zijpaden. Zijn œvre is dan ook enorm. Lees het eerste deel van het verhaal van Klaus Schulze, de man die ondanks alle elektronica met zijn muziek vooral menselijkheid en warmte bracht.

Hatfield and the North Scheren is saai Bandnamen ontstaan om allerlei redenen maar een verkeersbord als reden is een vrije zeldzame, Hatfield and the North bewees dat het kon. De groep bestond slechts twee-en-een-half jaar en maakte in die periode twee albums. Jaren later werd dat aantal verdubbeld. Hatfield and the North is een sympathieke band middenin het chaotische Canterbury-scene-web, hier lijkt van alles en iedereen samen te komen in een achtbaan van namen en bands. Lees het verhaal over Hatfield and the North, de groep die ons onder anderen liet weten dat monteur Stoke in bad ging, dat het verder allemaal niets uitmaakte en dat scheren saai is.