Tanzmusik
Ralf Hütter (orgel, synthesizers) en Florian Schneider-Esleben (fluit, viool, synthesizers) komen elkaar tegen als student in Düsseldorf. Onder de naam Organisation maken ze in 1970 hun eerste lp: Tone Float. Daarmee behalen ze weinig succes, maar het is dan ook een eerste verkenning. Gedurende de jaren komen en gaan er medemusici, waaronder Michael Rother (gitaar) en Klaus Dinger (drums). Rother en Dinger stappen uiteindelijk op om Neu! te beginnen, een band die - te laat - heel wat teweeg zou brengen. Omdat de naam Organisation niet bevalt komt er een andere, gekozen wordt voor Kraftwerk, de Duitse naam voor energiecentrale.
De eerste twee platen, Kraftwerk 1 en 2 (1970 en 1972) zijn min of meer improvisaties op muziek en uitproberen wat je zoal met elektronica kan doen. Dat alles onder het toeziend oog, maar vooral oor van Conny Plank, toen al een producer met visie. Beide hoezen worden gemarkeerd met een wegwerkpilon in popart stijl, waarmee meteen een logo wordt neergezet. Het trio is opnieuw present in 1973 als de derde plaat wordt opgenomen.
Voorzichtig krijgen toekomstige Kraftwerk kenmerken vorm: duidelijke en repeterende motieven door een primitieve ritmebox van het orgel, elektronische thema’s die voortdurend herhaald worden, weinig of geen zang, maar ook sferische pianostukken met dwarsfluiten. Elektrisches Roulette, het openingsnummer, biedt wat synthetische geluiden voordat het thema echt start. Dat wordt met name op dwarsfluit gespeeld, ondertussen wordt er een strak ritme neergelegd, je zou erop kunnen dansen. Tongebirge neemt ons mee naar de bergen en de echo’s, opnieuw veel fluit en echo dus. In dit nummer geen ritmetrack, waardoor het wat ijl is en blijft. Kristallo heeft een prima ritme gevormd door vervormde gitaren. Een bijna spinet-achtig piano laat een solo horen. In Kristallo zijn op de achtergrond allerlei elektronische geluiden te horen. Heimatklänge begint met gewone pianoklanken en diverse dwarsfluiten. Het is een rustig, bijna sereen stuk, new age avant la lettre. Tanzmusik geeft ook al aan waar de heren naar toe willen. Strak ritme opnieuw met allerlei improvisaties en klangfarben. Er gebeurt van alles, maar het hele stuk blijft ritmisch. Laatste en met bijna veertien minuten langste stuk is Ananas Symphonie. Prachtige titel. De Symphonie begint met iets wat lijkt op een elektronische behandeling van koebellen. Vervolgens horen we een vervormde stem en dat is lang voordat de vocoder uitgevonden was. Zowel Ralf als Florian knutselde zelf met elektronica en hun apparatuur was dan ook vaak de tijd ver vooruit. Sommige machines zijn zelfs gepatenteerd. De ananas blijkt een experimentele, er worden allerlei geluiden geproduceerd al dan niet vervormd. Het is opnieuw een rustige track. Soms heeft het een beetje weg van Apollo van Brian Eno (uit 1983), dat komt door het zweverige karakter en het geluid van de slide-gitaar. Hoezo hun tijd ver vooruit? Het is een mooi nummer, maar dit soort romantiek zou later uitgebannen worden.
Net als de vorige platen is de hoes zakelijk, allen staat er een bijzonder portret op van de heren in stemmig zwart-wit. Ralf nog met lange haren en gedateerde, lees modieuze, bril en Florian al bijna in toekomstige herenstijl van Kraftwerk. De vierde plaat zou Autobahn worden en daarmee een omwenteling in de muziekgeschiedenis. In Ralf und Florian is daarvoor de kiem gelegd. Er schijnen plannen te zijn om ook de eerste drie platen officieel, met Kraftwerk goedkeuring, uit te brengen, Terecht, want de toekomst van de echte Kraftwerk Tanzmusik begint hier!
