Ralf und Florian, beter bekend als Kraftwerk. Nou ja beter? Voor de
heren begint hun carrière pas na deze plaat, het is namelijk de plaat
voor Autobahn. In alle eerbetonen en verzamelboxen komt deze niet voor,
net zo min als Kraftwerk 1 en Kraftwerk 2. Ontkennen heeft geen zin, de
bewijzen zijn tastbaar.
Ralf Hütter (orgel, synthesizers) en Florian Schneider-Esleben (fluit,
viool, synthesizers) komen elkaar tegen als student in Düsseldorf. Onder
de naam Organisation maken ze in 1970 hun eerste lp: Tone Float. Daarmee
behalen ze weinig succes, maar het is dan ook een eerste verkenning.
Gedurende de jaren komen en gaan er medemusici, waaronder Michael Rother
(gitaar) en Klaus Dinger (drums). Rother en Dinger stappen uiteindelijk
op om Neu! te beginnen, een band die - te laat - heel wat teweeg zou
brengen. Omdat de naam Organisation niet bevalt komt er een andere,
gekozen wordt voor Kraftwerk, de Duitse naam voor energiecentrale.
De eerste twee platen, Kraftwerk 1 en 2 (1970 en 1972) zijn min of meer
improvisaties op muziek en uitproberen wat je zoal met elektronica kan
doen. Dat alles onder het toeziend oog, maar vooral oor van Conny Plank,
toen al een producer met visie. Beide hoezen worden gemarkeerd met een
wegwerkpilon in popart stijl, waarmee meteen een logo wordt neergezet.
Het trio is opnieuw present in 1973 als de derde plaat wordt opgenomen:
Ralf & Florian
Voorzichtig krijgen toekomstige Kraftwerk kenmerken vorm: duidelijke en
repeterende motieven door een primitieve ritmebox van het orgel,
elektronische thema’s die voortdurend herhaald worden, weinig of geen
zang, maar ook sferische pianostukken met dwarsfluiten. Elektrisches
Roulette, het openingsnummer, biedt wat synthetische geluiden voordat
het thema echt start. Dat wordt met name op dwarsfluit gespeeld,
ondertussen wordt er een strak ritme neergelegd, je zou erop kunnen
dansen. Tongebirge neemt ons mee naar de bergen en de echo’s, opnieuw
veel fluit en echo dus. In dit nummer geen ritmetrack, waardoor het wat
ijl is en blijft. Kristallo heeft een prima ritme gevormd door vervormde
gitaren. Een bijna spinet-achtig piano laat een solo horen. In Kristallo
zijn op de achtergrond allerlei elektronische geluiden te horen.
Heimatklänge begint met gewone pianoklanken en diverse dwarsfluiten. Het
is een rustig, bijna sereen stuk, new age avant la lettre. Tanzmusik
geeft ook al aan waar de heren naar toe willen. Strak ritme opnieuw met
allerlei improvisaties en klangfarben. Er gebeurt van alles, maar het
hele stuk blijft ritmisch. Laatste en met bijna veertien minuten langste
stuk is Ananas Symphonie. Prachtige titel. De Symphonie begint met iets
wat lijkt op een elektronische behandeling van koebellen. Vervolgens
horen we een vervormde stem en dat is lang voordat de vocoder
uitgevonden was. Zowel Ralf als Florian knutselde zelf met elektronica
en hun apparatuur was dan ook vaak de tijd ver vooruit. Sommige machines
zijn zelfs gepatenteerd. De ananas blijkt een experimentele, er worden
allerlei geluiden geproduceerd al dan niet vervormd. Het is opnieuw een
rustige track. Soms heeft het een beetje weg van Apollo van Brian Eno
(uit 1983), dat komt door het zweverige karakter en het geluid van de
slide-gitaar. Hoezo hun tijd ver vooruit? Het is een mooi nummer, maar
dit soort romantiek zou later uitgebannen worden.
Net als de vorige platen is de hoes zakelijk, allen staat er een
bijzonder portret op van de heren in stemmig zwart-wit. Ralf nog met
lange haren en gedateerde, lees modieuze, bril en Florian al bijna in
toekomstige herenstijl van Kraftwerk. De vierde plaat zou Autobahn
worden en daarmee een omwenteling in de muziekgeschiedenis. In Ralf und
Florian is daarvoor de kiem gelegd. Er schijnen plannen te zijn om ook
de eerste drie platen officieel, met Kraftwerk goedkeuring, uit te
brengen, Terecht, want de toekomst van de echte Kraftwerk Tanzmusik
begint hier |