Isaac Hayes ging voor de hoofdrol van de film ‘Shaft’, maar maakte uiteindelijk de muziek ervoor.

Het thema van de film ‘Shaft’ herken je uit duizenden. Een snelle hi-hat en die funky wah-wah gitaar pakken je meteen. Eigenlijk bestonden ze allebei eerder, maar de combinatie maakte het sensationeel.

‘Shaft’, de film, was een enorme publiekstrekker. ‘Shaft’, de muziek, een enorme hit.

Maar, zoals altijd, was er meer. Lees het verhaal achter ‘Shaft’ en de componist ervan: Isaac Hayes.

Waarom vindt iemand muziek mooi en een ander niet? Waarom valt iemand op een bepaald soort muziek of stijl? Niemand weet dat. Ik ‘viel’ op mijn twaalfde voor de muziek van Frank Zappa en zijn Mothers of Invention. Ik herkende er iets in, waarvan ik niet wist dat ik het in mij had.

Nu, tientallen jaren verder, luister ik nog steeds naar Zappa en diens muziek en volg ik elke nieuwe release op de voet. Door de jaren heen ben ik wel kritischer geworden, maar Zappa staat wat mij betreft nog steeds op de eerste plek.

Tijdens zijn leven heeft Zappa talloze albums gemaakt, met talloze musici en ook nog eens in een scala aan stijlen. In zijn hart maakte hij het liefst modern klassiek, maar hij had zijn groep, het ‘Rockin’ Teenage Combo’, nodig om die droom te realiseren. Later had hij de beschikking over een Synclavier en kon hij in feite alles zelf maken.

Lees hier het hele verhaal over Zappa’s leven. Het is een lang verhaal, maar er is dan ook veel te vertellen.

Robert Wyatt werd uit Soft Machine gegooid en begon gefrustreerd en boos een andere versie van die band. Hij noemde die ‘Matching Mole’; 'machine molle, soft machine.

De bedoeling was een album met liefdesliedjes, maar het werd een experimenteel jazzrock-achtig album met slechts sporadisch wat zang.

Er kwam nog een album, daarna was het voorbij; te veel gedoe, te veel drank en te weinig muziek.

Lees het verhaal van Matching Mole, de band die slechts één jaar bestond, maar wat een erfenis!

Gestart als eenmansproject van de Italiaan Giancarlo Erra is Nosound inmiddels een band die soms verstilde klanken produceert, dan weer lange uitwaaierende gitaarsolo’s in een stijl die doet denken aan de oude Pink Floyd.

Nosound staat voor in zichzelf gekeerde muziek met vele lagen, wendingen én avonturen. Altijd op zoek naar andere invalshoeken.

Het thema ‘afwezigheid’ dat steeds terugkeert op de hoezen, is terug te vinden in de muziek.

Nosound vult ondanks de naam de leegte en dat leidt tot een interessant verhaal.