Epische verhalen, baspedalen, een rek vol gitaren, een stapel
keyboards, een meer dan normale drumset en een zanger die afkomstig
lijkt uit Star Trek. Dat moet wel goed zijn.
Genesis begon als ‘navolgers’ van The Moody Blues, maar creëerden
een heel eigen muziekwereld. Daarbij kwam de band live soms over als
een wat suffe, zittende groep met wat theater, maar dan wel gekruid
met een typisch snufje Engelse humor.
Begonnen als popgroep met ‘normale’ liedjes werd Genesis een
‘progressieve, symfonische rockband’, maar had na jaren megahits met
toch weer die korte en simpele liedjes. Dan hebben we het over
Genesis; vers 3. Dat boek laat ik liever dicht.
Genesis’ eerste album werd vanwege de hoes in de bak ‘religieuze
albums’ gezet. Het tweede album wordt nu vaak gezien als het eerste
echte. Lees het verhaal van een groep die vaak negatief werd
aangekeken vanwege hun ‘elitaire’ komaf, inclusief thee en scones.
Popmuziek wordt vaak samengevat in drie woorden: seks, drugs en
rock’n roll. Maar als er over de eerste twee gezongen wordt slaat
menigeen op tilt en worden songs daarover soms letterlijk in de ban
gedaan.
Welkom dan in de muziekwereld van Serge Gainsbourg; de man die samen
met France Gall, Brigitte Bardot en Jane Birkin nogal wat erotiek of
suggesties daarvan in zijn werk stopte.
Met de opbrengsten van de hit ‘Je t'aime… moi non plus’ kreeg
Gainsbourg de vrije hand, lees geld, om een klein meesterwerkje te
maken: ‘Historie de Melody Nelson’. Een album in dromerige sfeer met
een thema ontleend aan het boek ‘Lolita’ van Vladimir Nabokov.
Serge Gainsbourg had iets met vrouwen, erotiek en vrijheid, maar
voelde zich tegelijkertijd een verloren ziel in zijn tijd. Lees het
verhaal van de man die menig muzikant beïnvloedde met in ieder geval
zijn geschiedenis van de melodie.
In den beginne was er The Wilde Flowers, een Rhythm & Blues
band. R&B maakte plaats voor soul, maar die werd uiteindelijk
verdrongen door jazz en de muziek van de nieuwe tijd. The Wilde
Flowers loste op in The Soft Machine en Caravan.
Caravan maakte een mix van jazz, pop, klassiek, beetje soul en wat
psychedelische tintjes. Hun muziek is precies dat wat men nu
omschrijft als ‘the Canterbury Sound’. Die benaming lijkt
ondertussen bekender dan de muziek van Caravan zelf.
Net als zoveel andere groepen was er een grote doorstroom in
Caravan. Dat leidde tot heftige ‘twists & turns’. Dat ze na het
eerste album plotseling zonder platencontract zaten was wel het
minst belangrijke.
Caravan’s hoogtepunt ligt, met de kennis van nu, in die begintijd,
zo tot 1975, de zogenaamde ‘Deram/Decca’-jaren. Lees het verhaal van
een band die te vaak in de schaduw stond van Soft Machine en
misschien wel te lieve muziek maakte?